Change Is Good ft. Mainstreet

Change Is Good • Deel 1

{Luna} Ik ben onderweg van school naar huis met Melanie. We fietsen de poort uit van de school en al snel begint Melanie alweer over Mainstreet te praten. "Ik kan echt niet wachten tot 29 november!" Roept ze. "Ja same oh my god, eindelijk Mainstreet weer zien! Ook al duurt het nog lang want we zitten nu pas in de zomer!" Roep ik. Achter ons fietsten twee jongens van onze klas. "Mainstreet is gay" hoorden we ze zeggen. "Ok" zeggen Melanie en ik in koor en we lachen. "Alsof het ons boeit wat hun van ze vinden" zeg ik en we moeten weer lachen. We praten nog over school en over vanalles totdat ik naar rechts moet en Melanie rechtdoor. "Tot morgen!" Roep ik. "8 uur?" Vraagt Melanie. "Ja is goed, maar ik verwacht dat je om 5 over 8 hier bent want je bent toch altijd te laat" Beide lachen we. "doeii! Tot morgen!" Zeggen we tegen elkaar en ik fiets naar rechts. Ik fiets dan nog 7 huizen verder en ik stop voor de poort. Ik pak de sleutel van de poort uit mijn tas en ik maak de poort open. Ik maak de poort weer dicht en ik fiets naar de stal waar ik mijn fiets in zet. Ik loop naar binnen en zie dat mijn ouders met elkaar aan het praten zijn. "Hey mam en pap!" Roep ik blij. "Hoi lieverd!" Zeggen ze blij terug. "Kom eens even zitten" zegt papa tegen me. Ik vroeg me af wat dit voor moest gaan stellen. Ik ging zitten en mijn ouders keken me serieus aan. "Misschien komt het hard aan, maar we hebben besloten om te gaan verhuizen" zegt mijn moeder. Ik schrik en ik weet niet wat ik moet zeggen. Stotterend vraag ik: "Is dit serieus?" "Sorry als het hard aan komt lieverd, maar door alles wat hier in deze buurt gebeurd willen we onszelf, maar vooral waar wij het meeste om geven jouw in veiligheid brengen en in een in een veilige buurt wonen." Zegt mijn moeder. Ik moet huilen en mijn moeder probeert me te troosten. "Ik weet dat het niet leuk is, want je had zo veel leuke contacten hier, vooral met Melanie natuurlijk, maar we beloven dat we zeker weten je vriendinnen hier wel eens op komen zoeken!" Zegt ze. Ik lach een beetje en zeg: "Maar waar gaan we dan heen?" Vraag ik nog snikkend van het huilen. "We gaan verhuizen naar Goor, ken je dat?" Vraagt mijn vader. "GOOR?!" Schreeuw ik. "Ja" zeggen mijn ouders en ze kijken elkaar onbegrijpelijk aan. "HALLO NIET WAAR" schreeuw ik en ik begin te gillen. "Jawel! Wat is daar dan mee?" Vragen mijn ouders. "Ik heb dit jullie al zo vaak gezegd ik begrijp niet dat jullie het zelf niet weten, maar Daan woont daar oh my god" vertel ik ze met een hele grote glimlach op mijn gezicht. "Nee echt?!" Zeggen ze en ze moeten lachen. "Ik ben heel blij voor je! Dan is het zeker weten niet zo erg dat we gaan verhuizen naar Goor toch?" Vraagt mijn moeder. Mijn humeur slaat weer om en toch ben ik wel verdrietig want ik ken Melanie al sinds dat ik klein was en ik wil niet zonder haar. "Beloven jullie dat we vaker hier langs komen? Jullie weten hoe goed mijn vriendschap was met Melanie en ik ga haar zo verschrikkelijk erg missen" zeg ik. "We beloven het" zeggen mijn ouders en ik kijk tevreden naar ze toe. Mij ouders lachen terug. "Wanneer gaan we dan?" Vraag ik. "Het duurt niet lang meer, we vertrekken in de eerste week van de zomervakantie" Ik knik en ik word er heel erg blij van. Gewoon de gedachten dat je binnen 3 weken bij je idool in de buurt bent, en dan niet voor 1 dag maar voor altijd. Ik sta op en zeg: "Ik pak even wat te drinken" zeg ik en ik loop naar de koelkast. Ik pak wat cola, schudt het in en ik loop naar mijn kamer. Ik pak mijn telefoon uit mijn tas en probeer Melanie te facetimen om haar het nieuws te vertellen. Het duurt niet lang of ze neemt al op. "Hey!" Hoor ik Melanie zeggen en ik zie haar op mijn beeldscherm. "Hey!" zeg ik terug. "Ik uuh, ik moet je iets vertellen" zeg ik. "Je kunt me alles kwijt dat weet je!" Zegt Melanie en ik lach. "Ik kwam net thuis en mijn ouders hebben dus besloten dat we gaan verhuizen." Zeg ik en ik zie dat melanie schrikt. Ze krijgt tranen in haar ogen maar ze probeert zich in te houden. "Ik begon ook meteen te huilen omdat ik niet zonder je kan, dat weet je ook, maar mijn ouders hebben me beloofd dat we je vaak op komen zoeken, echt waar, dat hebben ze me net beloofd" zeg ik en ik krijg tranen in mijn ogen. Ze begint een kleine lach op haar gezicht te krijgen. "Maar waar verhuis je dan heen?" Vraagt ze. "Goor" zeg ik. "WAT? GOOR? LUNA DIT MOET EEN GRAPJE ZIJN" Schreeuwt Melanie en ze springt op. "'NEE IK ZWEER HET  SERIEUS IK GELOOFDE HET EERST OOK NIET MAAR IK GA ECHT VERHUIZEN NAAR GOOR" schreeuw ik. "OH MY GOD LUNA IK BEN ZO BLIJ VOOR JE" schreeuwt Melanie en we moeten beide lachen. "Misschien mag je meekomen voor de eerste week, want we gaan in de eerste week van de zomervakantie want je gaat toch pas in de laatste week van de zomervakantie op vakantie, dan kan ik een beetje wennen aan hoe het daar is en dan kunnen we naar Daan!" Zeg ik enthousiast. "OH MY GOD JA!" Zegt Melanie en ik begin weer te lachen. "Maar je moet wel weten dat ik je echt heel erg ga missen" zeg ik tegen Melanie. "Maar we maken er samen 2 laatste leuke weken van!" Zeg ik en Melanie lacht. "Wacht even, ik ga vragen of het mag van mama" zeg ik tegen Melanie en ik loop naar onder. Eenmaal onder zit mama op de bank en ik ga naast haar zitten. "Mamaaaa?" Vraag ik. "Jaaaa?" Zegt ze op precies dezelfde manier als ik mama zei. Ik moet lachen en zeg: "Ik heb een vraagje" zeg ik. "Mag Melanie misschien de eerste week mee naar Goor? Dan kan ze me helpen met mijn kamer inrichten, en dan kan ik samen met haar een beetje wennen aan de nieuwe buurt." zeg ik. "En dan willen jullie natuurlijk samen naar Daan" zegt mijn moeder en ze lacht. Ik lach en zeg: "Natuurlijk gaan we dan naar daan!" Mijn moeder is even stil. "Oke dan" zegt ze en ik begin rond de huppelen van blijdschap. Ik ren naar boven en als ik op mijn kamer ben schreeuw ik: "MELANIEEEEEE" "LUNAAAAAA" schreeuwt Melanie terug en ze lacht. "Het mag niet" zeg ik met een verdrietig gezicht. "Owh." Zegt Melanie teurgesteld. "GRAPJE HET MAG OH MY GOD" schreeuw ik en Melanie schreeuwt heel hard. "OH MY GOD DIT GAAT ZO LEUK WORDEN" schreeuwt ze en ze zegt: "Oke ik ga het nu meteen aan mijn ouders vragen." Melanie verdwijt  uit het beeldscherm en ik zie haar deur dichtgaan. Ik zet de tv aan en blijf zenuwachtig op haar antwoord wachten.

{Melanie}
Ik loop naar onder en mijn moeder staat te koken in de keuken. "Hey mam!" Zeg ik. "Hoi lieverd!" Zegt ze terug. "Ik heb een vraagje" zeg ik en mijn moeder kijkt me aandachtig aan. "Nou, kijk, ik kreeg net dus te horen van Luna dat ze gaat verhuizen." zeg ik met een verdrietig gezicht. "Ohnee! Lieverd kom eens hier" zegt ze en ze knuffelt me. "Waar gaat ze heen dan?" Vraagt ze en ik zie in haar ogen dat ze medelijden heeft want ze heeft tranen in haar ogen. Luna voelde als haar tweede kind aan omdat we altijd samen waren, en elk weekend bleven we het ene weekend bij mij slapen en het ene weekend bij Luna. Altijd konden we gewoon met zijn drieën op de bank een film kijken en lachen om alles, gewoon met het gevoel alsof mijn moeder niet alleen mijn moeder was maar ook mijn beste vriendin, en zo voelde het voor Luna ook aan. "Ze gaat naar Goor" zeg ik. "Goor?!" Zegt mijn moeder. "Daar woont toch die uuh, hoe heet hij? Rein?" Vraagt mijn moeder. Ik begin te lachen. "Daan bedoel je" zeg ik en mijn moeder zegt: "Ohja! Daan! Luna is toch heel erg fan van hem, net zoals jij van Nils bent?" Vraagt ze. "Ja klopt! Daarom ben ik ook heel blij voor haar, alleen mijn vraag is of ik de eerste week van de zomervakantie samen met haar mee wou naar hun nieuwe huis in Goor zodat ze een beetje kon wennen aan de nieuwe buurt, maar dan wel samen met  mij, en dan kunnen we samen langs Daan zijn huis!" Zeg ik. "Lieverd natuurlijk mag dat. Als Luna's mama en papa dat goed vinden dat vind ik het prima!" Zegt ze. Ik lach en zeg: "Yes bedankt! En ik huppel heel blij door de kamer waardoor mijn moeder moet lachen. Ik ren naar boven en schreeuw deze keer: "LUNAAAAA" Ik zie dat Luna schrikt en ik lach. "MAG JE?" Schreeuwt Luna. "JAAAAAAAA" schreeuw ik terug. "OH MY FUCKING GOD" roept Luna terug en we gaan beide voor de camera een blijheidsdansje doen. "IK KAN NU AL NIET WACHTEN" schreeuw ik. "IK OOK NIET!" schreeuwt Luna terug.