Ματωμένα Ρόδα

Συζητήσεις

Όσοη ώρα περνούσε όλο και περισσότεροιθαμώνες έβγαιναν από το μπαρ για νακαπνίσουν. Οι τελευταίες απαγορεύσειςτης κυβέρνησης δεν άφηναν περιθώρια,'Τουλάχιστον έχω μια δικαιολογία γιανα μην μείνω πολλή ώρα εδώ.' σκέφτηκεαλλά αναγκάστηκε να παραδεχτεί, έστωκαι μόνο στον ίδιο της τον εαυτό, πωςδεν ήταν τόσο δειλή για να καταφύγει σεμια τόσο φτηνή δικαιολογία.

"Μάλλονκατάφερες αυτό που ήθελες." του είπεκαι ήθελε να γύρισει το χρόνο πισω τηνεπόμενη στιγμή.

"Τιακριβώς; Αν εννοείς το να μείνει άδειαη θέση δίπλα σου, μάλλον έχεις δίκιο."της απάντησε ενώ σηκωνόταν από την θέσητου για να απλωθεί σαν αιλουροειδέςδίπλα της.

'Ωραίατα κατάφερες Βίκυ! Καμία άλλη έξυπνηιδέα;' σκεφτόταν ενώ έπινε λίγη σαμπάνιαγια να μην χρειαστεί να απαντήσει, τοποτό της είχε ήδη τελειώσει λίγα λεπτάπριν και δεν θα ζητούσε δεύτερο.

Ένιωσετα δάχτυλά του στις άκρες των μαλλιώντης και αποφάσισε πως τελικά ήταν αρκετάδειλή για να χρησιμοποιήσει το τσιγάροσαν τρόπο διαφυγής."Με συγχωρείς,έρχομαι σε λίγο" είπε και έκανε νασηκωθεί.

"Ξέρειςπως το κάπνισμα μπορεί να σκοτώσει;"είπε απλά ο Φίλιππος και η Βίκυ έμεινεκολλημένη στην θέση της.

'Δενέχει εξουσία πάνω σου!' σκέφτηκε καιέκανε να σηκωθεί ξανά, δεν ήθελε νααπαντήσει σε τίποτα. Ένιωθε την αντίδρασηνα βράζει σχεδόν στο αίμα της.

"Τοξέρεις;" την ξαναρώτησε και ήτανπροφανές πως περίμενε απάντηση.

Άφησεμια ανάσα και ακούμπησε στον καναπέ,σταύρωσε τα χέρια της κάτω από το στήθοςτης καθώς γύρισε προς το μέρος του. Τοβλέμμα της έμεινε στον λαιμό του καθώςχαμογέλασε και ανασήκωσε έναν ώμο. Ήτανμια συζήτηση που έκανε συχνά με τονπάτερ - Σπυρίδων, τουλάχιστον μέχρι πρινέξι μήνες.

"'Τοκάπνισμα μπορεί να σκοτώσει', το γράφεισε κάθε πακέτο.Και το αλκοόλ μπορεί νασκοτώσει αν και δεν το έχω δει σε κανέναμπουκάλι. Και οι άνθρωποι μπορούν νασκοτώσουν αλλά δεν υπάρχουν ανάλογεςπροειδοποιήσεις στις συσκευασίες τους.Αχ! Ξέχασα. Οι άνθρωποι δεν έρχονται μεσυσκευασία.Δεν έχουν καν οδηγίεςχρήσεως." Πήρε μία βαθιά ανάσα καιπροσπάθησε να ηρεμήσει, 'Μην δείχνειςαδυναμία!' διέταξε τον εαυτό της.

ΟΦίλιππος δεν είχε κουνηθεί καθόλου, γιαόλο τον κόσμο ένας ακόμα θαμώνας πουαπολάμβανε την μουσική.Λίγοι, ή ίσωςκανείς δεν θα έβλεπε το αρπακτικό πίσωαπό την μάσκα. 'Είναι κρυμμένο καλά'σκέφτηκε η Βίκυ, αν δεν είχε ήδη μάθεινα αναγνωρίζει τα αρπακτικά του ανθρώπινουείδους ίσως και η ίδια να ξεγελιόταν.