ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြကတမင္သက္သက္စီတန္းထားသလိုမ်ိဳးညီညာလို့.....
ဟိုးလမ္းတစ္ေလ်ွာက္မွာလည္းမ်က္စိတစ္ဆံုးပန္းနုေရာင္ခ်ယ္ရီပင္ေတြ...
"လွလိုက္တာ"
Luhanနူတ္ကေနတိုးတိုးေလးရြတ္မိလိုက္တယ္...
ဒီလိုေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြနဲ႔ခ်ယ္ရီပင္ေလးေတြေတာင္မွသူတို့ေဘးမွာအေဖာ္ေတြအျပည့္အစံုနဲ႔...
ဒါေပမယ့္သူ႔မွာေတာ့မရွိဘူး။ေႏြးေထြးတဲ့မိသားစုအသိုက္အျမံဳဆိုတာေ၀လာေ၀း။သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတာင္မရွိေတာ့သူ႔ဘ၀ၾကီးကအထီးက်န္ေျခာက္ကပ္လြန္းတယ္...
"တီ....တီ"
"သခင္ေလး.."
ေနာက္ကကားဟြန္းသံတစ္ခုေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့သက္ေတာ္ေစာင့္Tao။ထံုးစံအတိုင္းေျပးမလို့ၾကံကာရွိေသးသူကအေရွ့ကေနပိတ္ပီး....
"သခင္ေလး...ထြက္မေျပးပါနဲ့ေတာ့ဗ်ာ..မနက္ကလည္းက်ြန္ေတာ့ခဏေလးလစ္တုန္းထြက္သြားတယ္...ေနလည္းေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး...လာပါတက္ပါဗ်ာ..ေနာ္..အိမ္ျပန္ရေအာင္"
"ငါမျပန္ခ်င္ေသးဘူး...အျပင္မွာခဏေနခ်င္ေသးတယ္...အိမ္မွာမြန္းက်ပ္တယ္"
"သခင္ေလးကိုနားလည္ပါတယ္..ဒါေပမယ့္ဒီေရာက္တာမၾကာေသးဘူးမလား...ေလ်ွာက္သြားလို့မေကာင္းပါဘူး...ေနာက္မွသခင္ေလးသြားခ်င္တဲ့ေနရာအကုန္လိုက္ပို့ေပးမယ္....ေနာ္..ခုေတာ့တက္ပါ"
ျပာျပာလဲလဲေတာင္းပန္ေနတဲ့Taoေၾကာင့္သူသက္ျပင္းကိုခ်လိုက္တယ္...
ကိုယ့္ဘ၀ကိုေတာင္မပိုင္နိုင္ေတာ့တဲ့သူ႔အျဖစ္ကိုဘယ္သူကမွလည္းလာပီးသနားမွာမဟုတ္ဘူး...
သူတို့ေစခိုင္းတာလုပ္ပီးစက္ရုပ္တစ္ရုပ္လိုေနရံုပဲရွိေတာ့တာေလ...
**********
"ေဟ့ေကာင္...Luhan...ဒီကိုခဏလာခဲ့"
အိမ္ကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာဆီးၾကိဳလိုက္တဲ့အရာကမာထန္ေနတဲ့appaရဲ့အသံ။အင္အားၾကီးတဲ့ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ပီပီဧည့္ခန္းထဲကဆိုဖာမွာေျခေထာက္ကိုခ်ိတ္ကာတင္းမာတဲ့မ်က္နွာထားနဲ့ထိုက္လို႔...
YOU ARE READING
My shadow
RomanceAnneyong!!!!✌✌ This is my first fanfic (Hunhan Yaoi) I try my best. so I hope this can be make you feel better. Please enjoy.Thank all of you...
