Violetta Gizli Günlüğüm Sırlarım Ve Hayallerim! (KİTAPTAN)

6.bölüm

Uzun bi arada sonra merhaba!!! umarım hala önceki gibi okursunuz yani ne diyeyim iyi okumalar şşsalsaiş ^^

********************

O kadar üzülüyorum ki... Angie bize yalan söylemiş: Öğretmenleri seçen bir firma tarafından gönderilmemiş ve babam gerçeği öğrenmiş. İnanamıyorum!

Bunu neden yapmış olabileceğini kesinlikle anlayamıyorum. Üstelik öylesine dürüst birine benziyordu ki... Bazen hepimiz yalanlar söyleriz,en başta da ben. Özellikle de sonunda olacaklardan korkuyorsam... Şu çok pahalı gümüş bileziği kaybettiğimde söylediğim gibi: Babamdan o bileziği ısrarla istemiştim, o da deli gibi arayıp bulmuştu ama bileğime taktıktan iki saat sonra...puf! Bilezik yok olup gitti. Babama çalındığını söylememe rağmen bana inanmamış ve iki gün ceza ( bilezik için değil, yalan söylediğim için ) vermişti.

    BABAM YALANDAN NEFRET EDER. VE TABİİ Kİ ANGİE'NİN YALANINI YAKALADI.

Babam ve Angie çok tartıştılar. Kapının arkasından tartışmalarını dinlerken Angie'nin gideceğini düşünüp kendimi berbat hissettim.

Sonra babamdan onunla konuşmasını rica ettim. HATTA ONA YALVARDIM! Angie yalan söylediyse kesinlikle bir nedeni vardır, buna eminim ve geri dönmesini istiyorum. Bunu gerçekten istiyorum. Çünkü onunla her şey daha kolay hale geliyor ve kendimi rahat hissediyorum. 

Keşke babam onu affetse...Seni Özlüyorum Angie.Tomas'ı düşünmeden edemiyorum... Aklıma sürekli karşılaşmamız geliyor. Sonra da gözlerimin önünde...kız arkadaşı beliriveriyor!

YETER VİOLETTA,ARTIK ONU DÜŞÜNMEMEN GEREKİYOR. O,DOĞRU KİŞİ DEĞİL.

******************

Yine Tomas!

Bugün onunla -yine tesadüfen- manavda karşılaştık.Aman tanrım,ondan ne kadar çok HOŞLANIYORUM!

Onu görünce galiba kıpkırmızı oldum,çünkü yüzümün alev alev yandığını hissettim. Heyecandan felç olmuş gibiydim. Çok istedim ama Olga olmadığımı yine söyleyemedim ona. Dolayısıyla beni hala evdeki yardımcımızın kızı sanıyor. 

Tomas'ı gördüğümde çok heyecanlandım ama duygularımı ona belli etmek ya da onunla konuşmak istemedim. Tamamen meyve ve sebzelerle ilgileniyormuş gibi yaptım. Ama o bir iki kelime eder etmez hemen tavırlarım değişti.

BANA GÜZELLER GÜZELİ SARIŞININ ADININ LUDMİLA OLDUĞUNU VE ONUNLA ÇIKMADIKLARINI SÖYLEDİ!!!

Konuşması beni ikna etti, ona inanıyorum. Yine saçmalamıştım! Bu benim tipik huyumdur: gördüklerime hemen kanarım. Daha önce de defalarca başıma geldi. Görüyorum, dinliyorum, anladığımı SANIYORUM. Ve olmadık şeyler uyduruyorum. Yaşadığım buna benzer bir olay aklıma geldi: On bir yaşındaydım ve o sıralar Londra'da yaşıyorduk. Londra çok güzel bir şehirdi ve atlara aşık olmama yetecek kadar uzun bir süre orada kaldık. 

Her hafta sonu babamın bir arkadaşının şehir dışındaki evine gidiyorduk. Oranın atmosferinden, uçsuz bucaksız yemyeşil çayırlarından, dünyanın en doğal hareketiymiş gibi atlarıyla engellerin üstünden zarifçe atlayan İngiliz binicilerden etkilendiğimden olsa gerek, ata binmeyi hayal etmeye başladım. Bir gün babamın sert bir sesle iri yarı bir İngiliz olan, o dönemki öğretmenim Elisabeth'le tanıştığını duydum. 

Benim asla ama asla denememem gerektiğini konuşuyorlardı. Babam o görkemli ama tehlikeli hayvanlardan uzak durmam gerektiğini söylüyordu.Bu konuşmayı duyar duymaz, babamınata binmeme izin vermediğini sandım. Yatağa oturup, penceremden görünen Big Ben Saat Kulesi'ne bakarak nasıl ağladığımı hala hatırlıyorum. 

OYSA...

...oysa babam postayla gelen bir boroşürden bahsediyormuş Elisabeth'e...

*(son)*

NASILDI ARKADAŞLAR DEVAMMI BAZI KİŞİLER ÇALIYOSUN KİTAPTAN DİYORDA BEN OKUMAYAN ALAMAYAN ARKADAŞLAR İÇİN YAZIYORUM BİLİN İSTEDİM YOKSA KİTABIN KAPAĞINI VE ADINI AYNI YAPMAZDIM!