Chapter 24
"Tara na kasi!"
"AYAW!"
"Dali!!!"
Ang kulit ni Kuya Gerald! Mas matanda sya sa'kin pero mas isip bata! Ayain ba naman ako sa Enchanted Kingdom? HAHAHA.
Pero...
I'm lucky to meet him. At least.. kahit sa konting oras na magkasama ko kami... nawawala lahat ng sakit. Bumabalik ako sa normal. Tumatawa. Ngumingiti.
"Aissa!!! Dali!! EK tayo!" he calls me Aissa. Dunno why. But it's sweet? Right?
"Oo na! Aalis na tayo!"
It's been a week since nung magkakilala kami. And... after nun... he became this somewhat guy bestfriend of mine.
Naging super close kami. Sa halip na maging big bro ko sya... big sis nya ako. WAHAHAHA.
"Ready na ako! YEY!" sabi nya. Tapos hinila nya ako papunta sa sasakyan nya.
"Noon... akala ko... ikaw nag-mamanage ng business nyo?" tanong ko.
"Noon nga yun. I need to have quality time din. Saka... okay pa naman si Dad and Von's ready to manage na naman." Natigilan ako nung binanggit nya yung name na yun. Ayos na eh... Ba't mo pinaalala? TSSS.
"Learn to forget him. He made you cry... and he's not worth the tears anymore. Marami pang lalaki sa mundo." Sabi nya. Oo... marami pa. Pero.. nag-iisa lang ang kilala kong Von Ian Mendoza who made me feel the leasts and the mosts.
"Pinaiyak ka nya. Pinaramdam nya sa'yong mali ang pagmamhal. Pinakita nya sa'yong di ka karapat-dapat na ipaglaban. Pinarinig nya sa'yo ang pinakamasasakit na salita. At higit sa lahat... he left you. Left you wi--"
"TAMA NA! Ayoko na... K--kuya Gerald... masakit eh. Sobra. Please... tama na. Lumalala eh." tinigil nya yung sasakyan. Lumapit sya sa'kin at nilagay yung ulo ko sa chest nya.
*******************************************************************************
Gerald's POV
Ang weak talaga ng mga babae. Umiiyak sya. Ngayon ko lang yan nakitang ganito at... pati ako nasasaktan. Sa bawat luha nya... nararamdaman ko yung pagmamahal nya sa kapatid ko. Gago mo, Von. Anong ginawa mo sa babaeng 'to?! Tsss.
Pa'no nya ako mamahalin... kung buong buhay nya kaya nyang ibigay sa kapatid ko? Mahal ko rin sya. Kapatid ko yun... kaya kong ibigay yung higit na naibigay nya.
"Tama na. Aissa naman eh! Wag kang ganyan! Dapat happy ka. Sad na din ako." Magmukha man akong tanga dito... what's important is her smile.
"Hahaha. Sorry. Sorry ha. ^_________^" Pfft. Ngiti at tawa mo! Lahat peke.
"Tara na nga!" bumalik na ako sa driver's seat at nag-start ng mag-drive.
