Wij voor altijd ( Bankzitters fanfictie)

81

Sophie

“Slaapkop word je wakker.” Matthy kriebelt wat door mijn haar heen. “Hmm.” ik til mijn hoofd op. “Roel heeft ontbijt gemaakt.” Hij geeft me een kus. Eigenlijk mag ik echt niet klagen, Raoul zorgt altijd dat er avondeten of ontbijt is. Dat is echt zo lief van hem. Ik rol mezelf uit bed en vis het shirt dat ik gisteravond aan had van de grond af. Ik trek hem over mijn hoofd heen en wil de kamer uitlopen, maar Matthy houdt mij tegen. Hij gooit een kort pyjamabroekje naar me toe. Ik zucht, maar trek hem toch aan. Ik weet dat Matthy het lief bedoeld, maar het is soms wel een beetje verveelnd. Ik ben geen kleinkind en kan echt wel voor mezelf zorgen. Matthy lacht en loopt de kamer uit. Ik huppel achter hem aan naar de woonkamer. 

“Zo het was wel gezellig he gisteravond.” Lacht Koen. Ik hoef niet lang na te denken om te weten waar het over gaat. Hij heeft het over het avontuurtje van Matthy en mij gister. Ik neem een slok van mijn drinken, maar door het lachende gezicht van Koen verslik ik mij. Ik sla een rare mix van hoesten en lachen uit. Matthy klopt wat op mijn rug en na een tijdje gaat het gelukkig wel weg. “Heel gezellig.” zegt Matthy met volle trots. “Ieuw.” zegt Robbie met een vies gezicht. “Niet doen alsof jij nooit sex hebt.” lach ik. “Ik? Nooit!” hij neemt een hap van zijn broodje. “De bank.” hoest Raoul. Robbie werpt een snelle blik naar Raoul en barst dan in lachen uit. 

Ik sta onder de douche als ik iemand op de badkamerdeur hoor kloppen. “Binnen.” roep ik. Ik ga ervan uit dat het Matthy is. Gelukkig is dat ook zo. Matthy komt de badkamer binnenlopen en trekt zijn kleding uit. Hij springt erbij onder de douche. “Vind je vast niet erg, toch?" Hij geeft me een snelle kus. “Heel erg.” zeg ik sarcastisch. Ik geef hem mijn shampoo aan en steek mijn tong uit. “Alsjeblieft?” vraag ik hem lief. Hij lacht en spuit dan wat shampoo uit de fles. Ik draai me om en laat hem mijn haar wassen. Het is even een momentje stil. Geen ongemakkelijke stilte gelukkig. We genieten allebei gewoon even van het moment. “Ik hou van je.” zegt hij. Ik draai me om en kijk hem aan. “Ik hou ook van jou.” ik plaats mijn lippen op de zijne en geef hem een snelle zoen. Ik hou van elk moment met hem, maar dit zijn toch de kleine momentjes die ik het meest koester. Ik was soms een beetje bang dat het misschien allemaal te snel is gegaan tussen ons, maar ik weet zeker dat we voor elkaar bestemd zijn. 

“Wij gaan!” roepen de jongens vanuit de gang. "Is goed tot later!” roep ik terug. De jongens gaan deze middag opnemen en zijn dus pas vanavond weer thuis. Matthy zal me nog laten weten of ze mee eten of dat ik het huis lekker voor mezelf heb. Ik ga zo beginnen met al mijn spullen uit te pakken, maar ik heb echt geen zin om het alleen te doen. Ik pak mijn telefoon van de tafel af en stuur Carmen een appje om te vragen of ze zin heeft om langs te komen.

Nog geen klein uurtje later staat de vrolijke brunette al voor de deur. “Moppie!” ze omhelst me. “Hi.” lach ik lief terug. “Waar zijn die beesten?” vraagt ze. "Opnames, dus we hebben het huis voor onszelf.” ik geef haar een knipoog. Ze lijkt de hint te begrijpen en rent zo snel als ze kan naar de drankkast. Ik loop door naar de keuken en pak 2 glazen waar ik wat cola in giet. Carmen schenkt er wat bacardi bij. Ik neem een slok om te proeven of het niet te sterk is. Ik steek mijn duim op en loop dan naar de tuin. Helaas is de zomer alweer bijna voorbij. Dus ik wil nog even voor de laatste paar keren genieten van het lekkere weer wat er is. Al is het vandaag wel al wat frisser, maar de zon schijnt en dat is het belangrijkste. 
“Wil jij dalijk helpen met uitpakken?” ik plof mezelf neer op een tuinstoel. “Ik wist het.” zegt ze. “Ik wist dat je dat zal gaan vragen!” 

“Waar moet dit?” Ze haalt een stapel kleding uit een van de dozen. “Doe maar daar.” ik wijs naar het rechter gedeelte van Matthy zijn kast die nu dan van mij is. “Hoe gaat het tussen jou en Sven?” vraag ik terwijl ik nog wat dozen opvouw. “Nog steeds goed hoor, hij slaapt dit weekend bij mij.” zegt ze. “Komen jullie dan hier heen?” Ik pak een nieuwe doos van de stapel en leg die neer op het bed. “Tuurlijk komen we, hebben jullie al een planning?” ze snijdt de doos open. "Nee, we hebben nog niks.” zeg ik. “Jullie moeten weer een keer naar mij toe komen!” zegt Carmen. “Ik app het wel even in de groep.” Ze pakt haar telefoon uit haar zak. Ik hoor het bericht binnen komen op mijn telefoon. “Dan is dat ook weer geregeld.” lach ik. Nog geen enkele seconden later hoor ik mijn telefoon weer af gaan. Ik pak mijn telefoon en zie een appje van Matthy binnenkomen.

Matthy:
Wij nemen dalijk Mac mee. Stuur je bestelling even door. 

“Mat appt me net dat ze zo Mac meenemen, eet je mee?” ik kijk op van mijn telefoon. “Ja lekker. Doe mij maar een big mac menu.” zegt Carmen. 

Sophie:
Carmen is hier dus die eet mee. Zij wil een big mac menu en doe voor mij maar een kip 9 menu. 

Matthy: 
Oké lieverd, zijn er ongeveer met een uurtje of 2. Miel had net trouwens ruzie met een kind, was echt kapot grappig.

Sophie:
Hahah, vertel me dalijk alles!

Ik klik mijn telefoon uit en berg hem weer op. Het verbaasd me ook echt niks dat van alle jongens precies Milo weer ruzie krijgt met een kind. “Soof kunnen we even een pauze nemen, ik ben kapot.” Carmen gooit zichzelf neer op de grond. "Je kan altijd zo lekker overdrijven, rust jij maar uit, dan ga ik even verder.” Ik pak de laatste spullen uit de doos en vouw hem daarna op. Gelukkig zijn we al over de helft van de dozen, dus als de jongens hier zijn, zijn we waarschijnlijk al klaar.