Rodzina Monet "Co by się stało gdyby"

17. Historia motocyklistki

Wreszcie przez wielu wyczekiwany rozdział. Mam nadzieje że nie jesteście na mnie źli za to że dawno nie wstawiałam rozdziału i jeszcze raz za to przepraszam, ale po prostu nie byłam w stanie. Mam nadzieje że rozdział będzie się podobał.❤️

Od rana jesteśmy zabiegani. Adrien musi wypełnić jakiś dokument dla organizacji ( i nie chce mi powiedzieć jaki), a ja przygotowuje się na kolacje Dylana i Martiny oraz staram się zacząć przygotowania do bankietu charytatywnego. Zaciągnęłam Adriena do naszej garderoby, ponieważ nie miał zamiaru nawet wstawać od biurka.

-Proszę, teraz wybierzesz sobie w co się ubierzesz, a nie będziesz wypełniał jakieś bez sensowne dokument- warknęłam i wskazałam na szereg podobnych marynarek.

-Ale...

-Nie ma żadnego ale- przerwałam mu.- Za półtorej godziny wychodzimy na kolacje do Dylana i masz być gotowy. Przy komputerze się nie wyszykujesz- nie zamierzał już ze mną dyskutować tylko posłusznie zaczął zdejmować ubrania z wieszaków.

Kiedy ja byłam w złym humorze lepiej było do mnie nie podchodzić. Moi bracia już się o tym przekonali i to nie jeden raz.

Po około godzinie byliśmy gotowi i już staliśmy przy drzwiach.

Ja ubrałam różową rozkloszowaną sukienkę, ponieważ już było mi widać brzuch, a nie chciałam zbytnio tego pokazywać.  Adrien postawił na klasyczny czarny garnitur. 

-Czym jedziemy?- zapytałam.

-A czym byś chciała?- uśmiechnął się.

-Nie wiem. Ty wybierz.

-Czyli lamborghini gallardo- postanowił. 

Nie miałam zielonego pojęcia co to za auto. Wiedziałam tyle że ma cztery koła, silnik i jest strasznie drogie, jak na Lamborghini przystało. Zjechaliśmy windą do parkingu. Gdy tylko wysiedliśmy z windy ujrzałam piękny czarny samochód którym mieliśmy jechać.

-Podoba się?- zapytał Adrien

-Bardzo- odpowiedziałam kiwając głową.

-To dobrze. Wsiadaj- bałam się nawet dotknąć tego auta. Znając mojego męża kupił go za chorendalnie dużo pieniędzy, a ja na samą myśl że miała bym je zarysować... STOP! Hailie nie myśl nawet o tym że mogła byś je zarysować.- Wszystko dobrze?

-Tak.

Wsiedliśmy do auta i po jakiś dwudziestu minutach byliśmy już pod hotelem Per Se.

Adrien szybko wyszedł z auta i otworzył mi drzwi. Przekroczyliśmy powoli próg i udaliśmy się w stronę wejścia do sali. 

-Państwa godność- zapytała kelnerka, która właśnie do nas podeszła.

-Santan- odpowiedział Adrien

Kelnerka klikała coś w tablecie i dopiero po chwili przeniosła na nas z powrotem wzrok.

-Tak są znajdują państwo na liście- odeszła od urządzenia i kierować się w głąb sali- Zapraszam za mną.

Kelnerka zaprowadziła nas do dużej sali, w której znajdował się duży stół, a przy nim siedzieli już Dylan z Martiną, Tony z Tati, Shane, Vince z Anją, wójek Monty z Mayą oraz rodzice Martiny. Brakowało tylko jeszcze Willa z Harrisonem i Alex'a.

-Dobry wieczór wszystkim- przywitałam się.

Adrien odszedł ode mnie tylko na chwilę po to by podać rękę mojemu najstarszemu bratu i wrócił do mnie. Usiedliśmy na krzesłach, które znajdowały się na przeciwko Dylana i Martiny. Mój wredny brat posłał mi porozumiewawcze spojrzenie na co kiwnęłam lekko głową.