Martwy kwiat

Brzydka

           Weszłam do mojej małej przytulnej łazienki. Na przeciwko drzwi była duża wanna, obok niej, po prawej stronie, umywalka z jasną drewnianą półką na dole. Nad nią okrągłe lustro z światłami, niczym jak z Hollywoodu. Obok niej stała toaleta. Na niebieskich kafelkach, przed wanną, był jasno różowy dywanik.

             Zamknęłam za sobą drzwi, zaczęłam zdejmować warstwy ubrań czując się okropnie z tym, ubrania odłożyłam do kosza z brudami który był pod półką. Spojrzałam na siebie w lutrze z obrzydzeniem, nie podobałam się sobie... Wiele osób uważa że jestem za chuda, ja mam zdanie wręcz przeciwne do tego. Wszystko we mnie było brzydkie, miałam w sobie same mankamenty... Za duży brzuch, za duże uda a piersi o dziwo jakoś dziwnie płaskie. Moje dłonie nie były lepsze, miałam długie i grube palce. Twarz nijaka. Jakim cudem taka śliczna dziewczyna która była Vanes, we mnie się zakochała?

              Byłam brzydka, okropna i paskudą. Nie lubiłam siebie, ani mojego ciała, było zwyczajnie brzydkie.

              Nalałam sobie ciepłej wody do wanny, gdy ją napełniłam weszłam do niej, by przez parę minut wpatrywać się we moje obrzydliwe nagie ciało. Czułam się grupa, może powinnam schudnąć? Tak, zdecydowanie musiałam schudnąć.

            Nikt pewnie mnie nie lubił, pewnie każdy gada za moimi plecami jaka jestem okropna i gruba, jak brak mi urody, jaką jestem niezdarą... Bolało mnie to że nie jestem tak piękna jak inne dziewczyny, jak mi brak kobiecości, dlaczego nie mogę być piękna jak inne?

            Czując jak woda stałą się chłodna uznałam że pora się szybko umyć. W momencie w którym byłam już czysta, nie chciałam już dłużej patrzeć na siebie więc się ubrałam zakrywając moje obrzydliwe ciało, moją ulubioną piżamką którą można nosić jak dresy.

           Wyszłam z łazienki do salonu by tam przeczytać jakąś przyjemną i odprężającą  książkę, by zapomnieć jakim jestem potworem.