SUSKUNA VURGUN (DÜZENLENECEK)

8:)

Selam nasılsınız?

Nasıl gidiyor ?

Değinmek istediğim bir konu var

BEĞENİLER

Allah aşkına madem okuyorsunuz yorum atmak istemiyorsunuz
Bari beğenin hayalet okuyucu olmayın bu kadar
Her türlü bölümü okumak için ekranı kaydırıyorsunuz
Sizden tek isteğim şu yıldıza basmanız yorumu da geçtim

Asla ama asla emeğimin karşılığını alamıyorum kota koyayım düzelir dedim hiç bir ilerleme olmadı
7k okuma varken beğenilerin 1k bile olmaması çok mu iyi
Soruyorum size
Elinizi vicdanınıza koyun ve söyleyin

Ciddi anlamda söylüyorum bu beğeniler toparlanmazsa kitabı silicem

Dış dünyadan yeterince derdim var  zaten kafa dağıtmak için giriyorum uygılamaya ama dağılmıyor maalesef

Hayalet okuyuculara sesleniyorum oy vermek incilerinizi dökmez

Neyse  sert  çıktım biraz kusura bakmayın patlak verdi

Haydi bölüme geçelim

İyi okumalar <3

Hayat her anlamda zordu insan bazen kendine bile yetemeyecek duruma gelirdi ama birine söylemeye de çekinirdi çünkü hep güçlü görünürdü duvarlarını yıkmak istemezdi düşünürdü hep birinden yardım alırsa ona acıyacaklarını ama böyle bir mevzu pek de mümkün olamazdı. Bu düşünce insanı zehirlerdi içten içe öldürürdü.      

Yeri geldiğinde yardım alınmalıydı herşeyi omuzlara yüklemek eziyetten başkası olmazdı. Bende böyleydim kendi başımın çaresine bir şekilde bakmayı öğrenmiştim ne kadar abim yanımda olsa da herşeyi ona söylemek istemezdim. Kaldı ki istesem de söyleyemezdim askerdi ve her dakika yanımda olamıyordu. 5 yıldır yoktu mesela  yokluğunu hissettirmemeye çalışmıştı ama zor zamanlarımda yoktu.                                                                                  

Ama ona kızmıyordum hiç bir şekilde kırgın da değildim elinde olsa gelirdi bir an bile yanımdan ayrılmazdı ama gelememişti. Şimdi burdaydı bir telefon kadar uzağımdaydı işteyken yoğunsa açamazdı ama muhakkak bir ara geri dönüş yapardı bana.

Özlemiştim onu geleli çok olmamıştı.                                    Hasret giderememiştik tam anlamıyla hemen göreve gitmişti. Daha bana verdiği sözler vardı tutmazsa ona ne sütlaç yapardım ne de sarma avcunu yalardı.

Cam kenarında oturuyordum yine önümde eskimeye yüz tutmuş radyom vardı. Müziksiz bir hayat düşünemiyordum beni rahatlatan şeyler arasındaydı.

Çalan şarkı hoştu.

İkilem-Bana sorma

Düşündüm derince. Kız kardeşimi anne mi babamı yaşadığım travmaları. Zordu atlatamadığım yerler vardı hala. Enkazdım çok şey yıkılmıştı içimde. O enkazı kendim toplamaya çalışmıştım ama pek becerememiştim. Hep düşünürdüm acaba o gün kötü şeyler olmasaydı ailem ölmemiş olsaydı nasıl bir hayatım olurdu? Konuşurmuydum, gülebilirmiydim engeller olmadan? Nasıl bir sesim vardı ,konuşmak nasıl bir histi merak ediyordum ama bu merakım hiç gitmeyecekti hep benimle kalacaktı.