🔞—𝖂𝖆𝖗𝖓𝖎𝖓𝖌: 𝐌𝐚𝐭𝐮𝐫𝐞𝐝 𝐜𝐨𝐧𝐭𝐞𝐧𝐭, 𝐧𝐨𝐭 𝐬𝐮𝐢𝐭𝐚𝐛𝐥𝐞 𝐟𝐨𝐫 𝐲𝐨𝐮𝐧𝐠 𝐫𝐞𝐚𝐝𝐞𝐫𝐬. 𝐑𝐞𝐚𝐝 𝐚𝐭 𝐲𝐨𝐮𝐫 𝐨𝐰𝐧 𝐫𝐢𝐬𝐤.
✍🏻—𝐓𝐲𝐩𝐨𝐠𝐫𝐚𝐩𝐡𝐢𝐜𝐚𝐥 𝐚𝐧𝐝 𝐠𝐫𝐚𝐦𝐦𝐚𝐭𝐢𝐜𝐚𝐥 𝐞𝐫𝐫𝐨𝐫𝐬 𝐚𝐡𝐞𝐚𝐝.
“Tent, check. Clothes, check. Foods, check” I am here at my room, checking sa mga dapat kong dalhin. Aakyat kasi kami sa bundok Arayat ng mga kaibigan ko.
I wonder where are they now, our call time is 5am. 4:43am na and they're still not here. “Hello, Sai nasa'n na kayo?” I called them already, alam naman nilang ayoko sa lahat ay ang pinaghihintay ako.
“Iyaaa, I'm sorry huhu hindi kami makaalis. Just now lang nag-chat si prof, gosh girl tinambakan kami ng plates” Sai and Avi is an Architecture students while I'm a Civil Engineering student. We've been friends since high school.
I sigh and think deeply, sayang naman ang binayad namin sa sasakyan at ang binook naming tour guide. “Fine, fine ako nalang ang pupunta. Sayang naman ang mga binayad natin, hindi na pwede i re-book” Nakakahinayang naman talaga malaki-laki rin ang gastos namin para sa galang ito. “Sorry talaga Nia, bawi kami sayo ni Sai next time” Avi says. We bid good bye and already ended our call.
Saktong 5am ay dumating na ang van na inarkila namin. Tent at isang malaking backpack lang naman ang dala ko, I am wearing leggings and a hoodie. Mahirap na matarik at madamo panigurado roon, sayang naman ang mga skin care ko. Habang nasa byahe ay napagpasiyahan ko munang pumikit while listening to Taylor Swift.
“Ma'am, gising na po. Nandito na po tayo” naalimpungatan ako sa boses ni kuya driver. Nagmulat ako, ngumiti at tinanguan s'ya. Bumaba na ako ng sasakyan at nag unat-unat. “Thank you kuya, pasundo nalang po ako uli after 2days. 4pm po” tumango s'ya at umalis na.
“Hi, you must be Ms. Naia right?” A cute tall guy approaches me. “Oh yes, are you Mr.Ray. The tour guide that we book?” I asked him with a sweet smile. “Ako nga po ma'am bakit kayo lang po? akala ko po tatlo kayo” binitbit n'ya ang tent na dala-dala ko. “Hindi sila natuloy kuya e, ako nalang para hindi sayang ang bayad”
Sinundan ko s'ya sa paglalakad. Nakita ko na rin ang mga kasama kong umakyat at nagsimula na kaming umakyat ng bundok. Tama nga ako. Maraming bako-bakong daan, mabuti na lamang at hindi ako nakinig kay Sai na may short at sando.
“Naku ma'am mag e-enjoy kayo rito, ingat lang kayo ang ganda n'yo pa naman. Baka kayo'y ma engkanto” natawa naman ako sa sinabi niya “Totoo ba 'yang mga engkantong 'yan kuya? 2024 na o”
Naglakad kami nang naglakad, marami siyang sinasabi ngunit ang iba ro'n ay hindi ko na naintindihan. Busy kasi ako sa kaka picture para i-send sa mga bruha. Kawawa naman sila bakasyon pero tambak ng gawain. Manghang-mangha ako sa paligid, ang lamig nakaka relax. Deserve ko talaga 'to dahil sa stress na idinulot sa'kin ng exam noong nakaraang linggo.
“Pahinga po muna kayo rito ma'am, pahapon na rin kasi. Bukas na po uli tayo magsimula paakyat sa tuktok ng bundok” malayo-layo na rin naman ang nalakad namin. Medyo mabagal lang dahil sa kaartehan ng iba naming kasamang hikers. “Pwede naman maglakad-lakad ng konti malapit dito kuya hano” tanong ko sa kanya may natatanaw kasi akong batuhan na mukhang magandang kuhanan ng larawan. “Oo naman ma'am basta't wag kang masyadong lalayo at bumalik ka agad. Mahirap na ma'am delikado sa dilim”
Lakad ako nang lakad, kuha ng larawan dito, kuha roon. Aliw na aliw ako't hindi napansing napalayo na pala ako. Nagulat ako nang makita ang sarili ko sa harap ng mapunong lugar. “Hala, magtatakip-silim na masyado akong nalibang”
