(Uni)
"ဒီအသံက..!"
စုံမှိတ်လိုက်တ့ဲမျက်ဝန်းတွေကို ဖြေးဖြေးချင်းဖွင့်
ကြည့်တော့ မိမိရှေ့သွေးတွေန့ဲလဲကျနေသော
ကျားကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ တကယ်သေပြီးလို့်ထင်
ခ့ဲတာ သူတကယ်သေပြီးလို်ထင်ခ့ဲတာ ။
တစ်ကိုယ်လုံးတုန်လှုပ်ပြီး မျက်ရည်များအလိုလို
ကျဆင်းလာသည်။နာကျင်နေတ့ဲ ခန္ဓာကိုယ်
ကြောင့် ဆက်ပြီးမလှုပ်ရှားနိုင်တော့ဘူး။
အနောက်ဘက်ကနေ ပွင့်လာန့ဲတံခါးကြီးန့ဲအတူ
အဂ္ဂမဟာက ပြုံးနေခ့ဲသည်။ပြီးနောက် လဲကျနေတ့ဲသူ့ကို ပွေ့ချီလိုက်သည်။
"အ့ဲတာကြောင့် ထွက်မပြေးပါန့ဲလို့ပြောခ့ဲတာကို"
တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ရီနေတ့ဲ ဒေါက်တာကို ပွေ့ချီ
ကာ အပေါ်ထပ်လသာဆောင်မှာ ပြင်ဆင်ထား
တ့ဲ အစားသောက်စာပွဲဆီခေါ်လာခ့ဲသည်။
ဒေါက်တာကို မိမိရ့ဲမျက်နှာချင်းဆိုင်မှာထိုင်စေ
ခ့ဲသည်။
"ဗိုက်ဆာနေမယ်ထင်လို့ ကြိုပြီးပြင်ဆင်ထားပေး
တာ အမဲသားကပူနေတုန်းပဲ ဒေါက်တာအတွက်
ကိုယ် သေချာလှီးပေးမယ်"
ဒေါက်တာဆီကနေ ဘာစကားတစ်ခွန်းမှမကြား
ရပဲ မိမိရှေ့ အရုပ်ကြိုးပျက်လိုသာထိုင်နေသည်။
သေချာလှီးထားတ့ဲအသားပန်ကန်ကို ဒေါက်တာ
ရှေ့ချပေးလိုက်သည်။ အတော်ဗိုက်ဆာသွား
တယ်လို့ထင်ပါရ့ဲ ပါးစပ်ထဲအပြည့်အသားကို
ခပ်မြန်မြန်လေးထည့်ကာ စားနေသည်။
"ဖြေးဖြေးစားပါ "
"ဘာလို့လာမခေါ်တာလဲ!"
"........................"
"သိနေတယ်မလား! ဒီလိုဖြစ်မှာကိုကြိုသိနေတယ်
မလား!! အ့ဲဒါကို ဘာလို့ လာမခေါ်တာလဲလို့!!!
စောင့်နေခ့ဲတာ ငါစောင့်နေခ့ဲတယ်"
ကလေးတစ်ယောက်လိုမျိုး မိမိရှေ့အော်ငိုနေတ့ဲ
ဒေါက်တာက မိမိလာခေါ်မှာကိုစောင့်နေခ့ဲတယ်
တ့ဲ။ ဒေါက်တာရ့ဲစကားကြောင့် ကျေနပ်မိတယ်။
ဒေါက်တာဒီလိုမျိုး ကလေးတစ်ယောက်လိုအော်
ငိုနေတာကို ပထမဆုံးတွေ့ဖူးတာပင်။
ချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းလို့ရူးတော့မှာပဲ။
YOU ARE READING
Insanity
Romance{အဂ္ဂမဟာ+မာန်ရှိန်ပြင်း} {အဂၢမဟာ+မာန္႐ွိန္ျပင္း} (Dr.မာန်က အဂ္ဂအပိုင်!) (Dr.မာန္က အဂၢအပိုင္!)
