EJDERHA KRALA TUTSAK

bölüm 1

Elena otlakta oturmuş, bembeyaz koyunlara bakıyordu, bir yandan da , elinde flütüye kendini müziğe kaptırmıştı. Sonbaharın ortasında huzurla müziği dinliyor ve çalıyordu, gözleri kapalı bir şekilde,birden yanında bir gelen sesle gözlerini hızla açtı, yanında yavru bir kuzu elenanın öğle yemeğini almaya çalışıyordu, elena hızla flütü yere bırakıp ekmeğini ağzına alıp kaçan kuzuyu kovalamaya başladı.

"Hey dur o benim yemeğim, hemen onu bana geri ver"

Küçük kuzu ordan oraya gidiyordu , Elena peşini bırakmamaya kararlı gibiydi, birden kuzu kapana kısılmıştı, ağzında elenanın ekmeği arkasında da kocaman bir ağaç ve önünde de kolarını açmış ve yakalamaya hazır bir Elena vardı, Elena küçük kuzuya sinsice gülümseyip,

"İşte yolun sonu kuzucuk , şimdi ekmeğimi geri veriyorsun"

Diyip kuzunun üstüne atladı ancak kuzu bir hamleyle elenanın yanından geçip gitmişti, ve Elena ise bu refleksle gözleri kocaman açılmıştı ancak birden kendini sonbahar yapraklarının arasında buldu, kafasını kaldırdığında kabarık uzun turuncu saçları dağılmıştı sinirle düzeltikten sonra önüne gelen saçında minik bir yaprak kalmıştı, üfleyip yere düşüşünü izlerken bir kahkaha sesi duyuldu, kafasını kaldırdığında bunun babası olduğunu gördü,

"Evet anlıyorum kuzu seni fena oyuna getirmiş ha Elena"

Elena somurtup, kolarını birbirine bağladı,sinirle dudaklarını büzüp babasına cevap verdi

"O benim yemeğim di ama"

Babası kızına yaklaşıp kahkaha ata ata elini uzattı, Elena babasının uzatığı elini hızla tutup ayağa kalktı ve üstünü sirkeledi, babası elindeki sepeti kaldırıp

"Merak etme senin için yenisini hazırladım"

Demesiyle Elena babasına sevinçle sarıldı, ardından beraber eski yerlerine geçip oturdular kurumakta olan çimlerin üzerine oturup öğle yemeklerini yemeğe başladılar, Elena ekmeğini çalan kuzuya bakıp sinsice konuştu

"Hiç öyle bakma bu benim"

"Meeee meeeee"

Koyunun melemesiyle iştahla elindeki ekmeği yemeğe başladı, babası bı süre sonra gökyüzüne bakıp kaşlarını çattı, ardından eşyaları toplama başlamıştı, Elena babasının tedirginliğini anlamış olacakki konuştu

"Baba noldu neden toparlanıyoruz"

"Hava bugün soğuk hadi gidelim bu kadar yeter"

Elena babasının hareketlerini ve konuşmasındaki tedirginliği anlamıştı, üstüne gitmemeye karar vererek , oda hazırlamaya başladı, birlikte koyunları toplayıp tepeden aşağı köyün yolunu tuttular,

Bir süre sonra köye indiklerinde tekrardan bütün gözler elenadaydı, nedenmi çünkü insanlar arasında genelde turuncu saçlara sahip bir kız lanetli olarak bilinirdi , ve bu çok nadir olurdu, elenayı güzelliği ve saflığından dolayı kıskanan köyün kızları,hiç bir zaman elenayı sevmezdi Elena her zamanki gibi kafası önde eğik bir şekilde kimseye bakmadan babasını takip edip koyunlarıyla beraber eve doğru yürüdüler, Elena annesini küçükken kaybetmiş yani onu hiç tanımıyordu babasının anlattığına göre annesi hem güzel hemde çok akılıymış,Elena annesini tanımak çok isterdi ama ondan geriye sadece bir resim kalmıştı, babası kendi eleriyle annesini çizmişti, hızlı adımlarla hakkında konuşulanları duymamazlıktan gelerek evine doğru yürümeye devam etti.

🐉

Elena şöminenin yanında oturmuş, eski bir kitap okuyordu, ardından kafasını kaldırıp dışarı baktı, bu gece aşırı sessizdi köy ve bu elenanın gözünden kaçmamıştı, birden babasının sesiyle hızla arkasına döndü