Sadece Bir Tutku ~ Kan Gülü Resitali ~

1. Karanlık

"Karanlığı gördüğün an değil,
Karanlığa alıştığın an kararır hayatın."

Şehrazat Sayanova

Bir kız çocuğu dünya' ya gelmişti anne ve babası sayesinde, tek bir gecede varolmuştu, yine tek bir gecede yok olmak üzere. Kulağına ninniler fısıldanmıştı azaptan hallice, masallar anlatılmıştı yalan yanlış, kız inanmıştı masallara hayatı toz pembe sanmış, fakat bi zaman öyle bir gün gelmiş ki hayatın siyah tarafıyla tanışmış karanlığı bedenine kabul etmişti bu bebek hiç bir zaman özgür olamamıştı.

♟️🎼

Saatlerdir bu sıkıcı, kasvetli odada olmak içimi baymıştı eve gidip notalarımla uğraşmak istiyordum fakat babamın beni bırakmak gibi bir niyeti şuan için imkansız görünüyordu, ellerimi göğüsümde bağlayarak ayaklandım.

"Baba !."
"Şehrazat, dinliyorum."

Babam tıpkı benim sesimin tonunda fakat rus aksanlı diliyle söylemişti adımı.

"Eve döneceğim, haber vermek istedim."
"Bakman gereken dosyalar var Şehrazat şuan dönemezsin."
"Temona ile ilgili çoğu şeyi hallettim baba, o dosyalar basit birer prosedür."
"Basit bile olsalar es geçemeyiz Şehrazat bu konu da daha titiz olmanı emrediyorum bir örgüt yönetiyorsun."

Küçük Şehrazat olsa buna çok sevinirdi çünkü onun gözünde babası Vihdar Sayanova güçlü bir adamdı, lakin şuan ki Şehrazat bunu hiç sevmemişti, örgütün başına tamamen geçtiğimde sadece on yedi yaşındaydım, babam ondan sonra koltuğunun başka birine değil kızına kalmasını uygun görmüştü oğulları olmasına rağmen kızını seçmişti 'Çünkü sen erkek değil kız olarak doğdun Şehrazat oğullarından ziyade kızını harcamayı tercih etti' babam benden önce olan ikiz oğullarına kıyamamıştı anlaşılan, yine de birilerinin üstü olup onları yönetmek eğlenceliydi, birer kukla gibilerdi ben ise kuklacıları.

"Bunlara evde de bakabilirim Vihdar Sayanova."
"Örgüt için oldukça önemli bir dosya bu Şehrazat buradan çıkması tehlike arz ediyor, hepimiz için."
"Bildiğim kadarıyla örgütü kızınız Şehrazat Sayanova yönetiyor, zaten içinde yazan herşeyi adım gibi ezbere biliyorum baba."
"Pekâlâ o zaman eve dön."
"Ya sen ?."
"Akşam yemeğine geç kalmamaya çalışırım."

Berjerin üstündeki siyah uzun kabanımı alıp çevik hareketlerle üstüme giyindim. Babama veda etme huyum yoktu bu yüzden ellerime deri eldivenlerimi de geçirerek asansöre doğru ilerledim Temona altı katlı bir örgüt binasıydı katların dördü yerin altında mevcuttu, ikisi ise üstünde, tabi dışarıdan bakılınca hiç de iki katlı örgün binası gibi durmuyordu, sıcak bi aile apartmanı izlenimi veriyordu bu da yansımanın bi oyunuydu. Herkes Temonadan çıktıktan sonra üç kişilik örgüte çalışan bir aile buraya giriyor onların eviymiş gibi burada yaşıyorlardı böylece şüphe çekmiyorduk. Örgüt' ün bir çok bölgede binası bulunuyordu babam zamanında yaptırmayı uygun görmüştü.

Asansörün yukarı kata çıktığımızda iki yana açılan kapısından bir adım atarak çıktım, dedim ya burası ev gibiydi.

"Anastasia chto ty zdes delayesh ?.*"
"Vikhdar Sayanova poprosila nas priyti v obraze muzhchiny, Shakherezady. **"

Anastasia' nın cevabıyla ayağına dolanan oğluna baktım tatlı bir çocuktu, bir şey demeden yürümeye devam ettim. Binadan çıktığımda babamın az ilerde bekleyen adamlarından biri adımı seslendi.