Protected (2)

7. Schooldag en missie oproep.

Hoofdstuk 7. Schooldag en missie oproep.

Ik ben nog steeds helemaal verbaasd over die afstand. 6,34 meter. Dat is toch niet mogelijk voor een veertien jarige. Ik zit aan mijn bureau en ik stop het briefje ergens achterin een la. Ik ga maar slapen. Ik moet morgen naar school toe. Ik zet de televisie aan en ik probeer te slapen na een aantal minuten.

Het duurt de hele nacht voor ik eindelijk in slaap kan komen maar net als ik slaap word ik al wakker door Kian. 'Reve, we moeten naar school'. Zegt hij. Ik ga rechtop zitten en ik gooi een kussen naar Kian toe. 'Reve'! Roept Kian. Ik zucht. 'Kom op Kian, ik sliep eindelijk en je maakt mij gelijk wakker'. Zeg ik zeurend. 'Maar we moeten over een kwartier op school zijn'. Zegt hij.

Ik schrik. Snel doe ik alles voor ik naar school fiets met Dylan en Kian. Ik kom heel slordig en vermoeid op school aan. Ik zie Ymogan al lachen. Maar voor ze naar mij toe gaat loopt Dylan naar haar toe. Kian tikt mijn schouder aan. 'Wat'? Vraag ik. Hij wijst naar Dylan. 'Hij is weer bij je vriendin hoor'. Zegt hij. Allebei beginnen we te lachen. 'Het is zo grappig te zien dat Dylan eindelijk verliefd is'. Zeg ik.

Kian knikt. 'Dat had ik van jou niet kunnen zeggen'. Zegt hij. Ik kijk hem aan en ik stomp hem tegen zijn schouder aan. Ik hoor de bel gaan als Dylan net bij mij komt staan. 'Nu moet ik ook nog het lokaal uitzoeken waar wij les hebben'. Zegt Ymogan. Ik, Dylan en Kian beginnen te lachen.

'Wat is er nou'? Vraagt Ymogan. Alle drie halen we onze schouders op. 'Dat jullie ons rooster nou niet uit jullie hoofd weten is niet mijn probleem'. Zegt ze. 'We hebben jou al om ons naar de goede les te krijgen'. Zegt Kian. Alle drie lachen we. Net voor de bel gaat komen we aan in de klas. Ik zie Mac achterin in zijn eentje zitten. Meestal zat Myiron naast hem. Ik loop naar hem toe en ik ga bij hem zitten.

'Hey Mac'. Zeg ik. 'Hey Reve'. Zegt hij terug. 'Gaat het met je'? Vraag ik. 'Vanwege Myiron en zo'. Hij knikt. 'Ik moet er even aan wennen maar het gaat wel weer'. Zegt hij. 'Wij hebben toch geen geheimen voor elkaar'? Vraagt Mac. Ik knik. 'Geen geheimen'. Zeg ik.

Hij knikt. 'Dat is top om te weten'. Zegt hij en hij kijkt even weg. Dan begint de saaie les. Darcy en Ymogan zitten vlak voor mij en Mac. Ze zeggen niks. Bij hun is het ook al zo stil. Ik en Mac zijn steeds aan het praten wanneer de les begint.

Hij vertelt net een verhaal van vroeger als de docent boos word. 'Mac'! 'Reve'! 'Opletten nu'! Roept ze. 'Ja, wacht even'. Zeg ik en ik steek mijn wijsvinger naar haar toe terwijl ik Mac zijn verhaal afluister. De docent komt woedend naar ons toe. 'Jullie gaan er nu allebei uit'! 'Nu'! 'Uitzendbrief halen'! Ik en Mac beginnen hard te lachen.

We lopen langs Kian en Dylan. 'Reve, wij komen er zo aan'. Zegt hij. Ik knik. Mac doet de deur achter zich dicht en we lopen naar het uitstuur lokaal. Daar aangekomen. Hoor ik gelach achter mij. Ik draai mij om. 'Dylan'? 'Kian'? Vraag ik. Hij knikt. 'We zijden toch dat wij eraan kwamen'. Zegt hij. Ik lach. 'Nu Ymogan nog'. Zeg ik. Dan komt ze net aangelopen. Ik, Dylan, Kian en Mac beginnen te lachen.

Na ongeveer vier uurtjes gaan ik en mijn broers naar huis toe wanneer Kian zijn horloge begint te piepen. Alle drie kijken we elkaar aan en we rennen uit school. We gaan ergens achter een auto zitten waar niemand ons gemakkelijk kan zien. Kian klikt op een knopje van zijn horloge wanneer hij een schermpje van Callum ziet staan.

'Krist drieling'. Zegt Callum. Alle drie antwoorden wij 'ja'. 'Fijn jullie zijn samen'. Zegt Callum. 'Kom zo snel mogelijk naar mijn huis toe'. 'We hebben ergens in de stad een soort dief/ crimineel gevonden'. 'Voor de politie is het aan ons om hem te vangen'. Zegt Callum.

Ik glimlach. 'Wauw, mijn eerste echte spionnen missie'. Zeg ik. 'Zorg dat je het niet verknalt'. Zegt Callum voor hij zijn camera uit zet. 'Reve, Dylan, ik zal jullie één ding leren'. Zegt Kian. 'Zoek het blauwe knopje op je horloge op'. Ik kijk naar mijn horloge en ik zie al snel een klein knopje.

'Klik erop en sluit je ogen'. Zegt Kian. 'Waarom'? Vragen ik en Dylan. 'Doe nou maar wat ik zeg'. Zegt Kian. Ik en Dylan klikken op het knopje en sluiten onze ogen. De eerst volgende keer dat ik mijn ogen open heb ik geen normale kleding meer aan maar mijn spionnen kleding. 'Cool'. Zeg ik.

'Nou laten we gaan'. Zegt Kian en hij begint al te rennen. Ik en Dylan volgen zijn leiderschap maar. Over conditie gesproken weet ik van mezelf dat ik er verschrikkelijk hard aan moet werken. Na altijd ben ik al kapot en dat mis ik ook steeds door al die trainingen met mijn spionnen team en de tijd die ik vrij maak voor mijn vrienden en alle andere problemen die ik heb.

Ik kom met mijn broers na zes minuten aan bij het huis van Callum. Callum, Elijah en Maya staan al voor het huis van Callum te praten wanneer wij aangerend komen. Alle drie staan we te hijgen als Callum tegen ons praat. 'Krist drieling, jullie zijn wel erg snel'. Zegt Callum. Elijah en Maya beginnen te lachen. 'We wachten tot het donker is en dan is het tijd'. Ik glimlach.

------------------------------------------------------------------------

Hey allemaal, 

weer een nieuw hoofdstukje, 

Kamp zit erop, ik ben weer thuis en ik heb zomervakantie!!!!!

Eindelijk!!!

Nu kan ik gewoon weer veel typen want mijn computer is kapot gegaan maar nu mag ik op die van iemand anders dus daar kan ik ook weer veel op typen. 

Hoe gaat het met jullie? En wat verwachten jullie nog van het verhaal? 

Laat weten in de reacties wat jij denkt :)

Tot het volgende hoofdstuk :)

  -YinYangLaraa