Fersa

-İçimdeki Sızı-

Ferzan zühreyi kucağına alıp korumalara arabaları hazırlamasını söyledi. Ferzan çok panik halindeydi ağlamıyordu ama Zühreye bir şey olacak diye çok korkuyordu. Hastaneye götürmek için son kez kapıdan bana baktı. gözleri özür dilermiş gibiydi.

O an Dilvan hanım göz yaşları içinde kalmış konağındaki kanlara bakakalmıştı. Oğlu için endişeleniyordu. Hizmetçilere hemen yerleri temizletti. Etrafta silah sesi duyan herkes canlara çıkmıştı. Olaya bir çok kişi şahit olmuştu.

Şiyar ağa ve diğerleri de benim gibi donakalmıştı.
Bu konakta sevilmemeyi kabul ederim ama başka kadın olmayı asla. Konaktan çıkmak için kapıya yöneldim. Son kez dilvan hanım iyi mi diye baktım ve çıktım. Kimse bir şey dememişti çünkü ne derse dedinler ben bu konumda iken beni engelleyemezler.

Midyat sokaklarında gezinirken insanların gözlerinden kaçmak için dağlara yürüdüm. Tek düşündüğüm şimdi nolucağıydı. Ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama güneş batmaya yakındı. bense sadece yürüyordum. Issız bucaksız bi tepeye gelmiştim. Manzara o kadar güzeldiki gözlerim doldu.

Her şey için gözlerim doldu. O kadar yalnız
hissetmiştim ki kendimi napacağımı ne hissedeciğimi şaşırmıştım. Ben bunları düşünürken arkamdan araba sesi geldi. Kim olduğunu bilmediğim yakışıklı kumral bir adam indi arabadan. Sanki o benim burda olmama hiç şaşırmamış gibi.

Sarya: Sen kimsin ?  Burda ne işin var ?

Adam: Sen ağladın mı ?

Sarya: Bundan sanane ! ilk önce soruma cevap ver .

Adam: Adım Azad.

Adam hafif kirli sakal olgun birine benziyordu. Yarıya kadar indirilmiş siyah gömleği dikkatimi çeksede hemen başımı çevirdim. Adam bunu farketmiş olmalıki sırıttı.

Sarya: Seni hiç bizim buralarda görmedim ?

Azad: Göremezsin çünkü İş için geldim.

Sarya: Buralı değilsen bu şekilde serbest çok dolaşma.

Azad: hahaha peki küçük hanım tavsiyenize uyarım ama ben buralıyım. kökümüz çok eskiye dayalı.

Sarya : Küçük hanım mı bunu geçtiğimiz 2,3 hafta önce söyleseydin bir şey demezdim ama büyümek zorunda kaldım.

Azad: Görebiliyorum. Gözlerinden neler çektiğini ve anlıyorum seni,kaçıp gitmek istiyorsun ama tutsaksın.

Sarya: Öyle de denebilir.

Azad: Soğuk oldu bırakıyım mı seni ?

Sarya: Tanımadığım bir adamın arabasına binmem doğru olmaz.

Azad: Merkeze  uzak burası tek başına  bir şey gelir. En azından bir yere kadar götürebilirim.

Adam zararsız birine benziyordu. Midyatın girişinde bıraksa sorun olmazdı, orda kimse görmezdi. Hem havada çok soğuktu.

Sarya: Peki öyleyse  sadece üşüdüğüm için biniyorum.

Adam başını sallayarak direksiyona geçti. Bende ön koltuğa bindim. 10 dakikalık bir yolumuz vardı. O süre boyunca sessiz kalmayı tercih ettim.
Aklıma Ferzan geldi ve Zührenin hali. Dalmıştım.

Azad: bakıyorumda çok daldın?

Sarya: Farkında değilim.

Azad: Canını sıkan ne bu kadar ?

Sarya: Uzun hikaye

Azad: Dinlerim.

Sarya: Sen dinlersinde ben anlatamam (iç çekişle)