Fersa

Özgürlüğün Son Günü

Sabah olmuştu,yorgundum. Bi şekilde kalktım.
Bu sefer evde bir gariplik vardı.Herkes üstüme çok düşüyordu.

Kahvaltıya inmek için hazırlandım.altıma bol pantolon üstümede ince yapışan çizgili badi giydim. saçlarımı bugün dalgalı yapmak istedim.
ve makyajda yapmıştım.

Aşağıya indim.Annem  kahvaltıyı tek başına hazırlamıştı.Hazır sofraya oturup kahvaltımı ettim babamla ve Serdal abimle hiç konuşmuyordum.

Bugün Cumartesiydi okuldan bir arkadaşımla buluşacaktım. Adı Nazgül sözde onla aynı üniversiteye gidecektik. Hayal işte bizim buralarda kız çocuklarının hayalleri hep yarın kalır.

bu iki günde çok zayıflamıştım. bi deri bi kemik kalmıştım annemin deyimiyle.

Telefonum çaldı arayan Nazgül dü. Telefonu açmak için masadan kalktım. Babam "kimle konuşacan ?"diye sordu.

Nazgül deyince bir şey demedi.Bizim mahallenin kızıydı arada okul çıkışları bir yere gider çay içmek için otururduk.

"Aloo Canımm napıyosunn,hazır mısınn?"
diyen Nazgülün sesi çok mutlu çıkıyordu 2,3 gündür görüşemiyorduk.

iyim canımm sen napıyosun,çok özlemişim seni.Şimdi kahvaltı ettim çıkıyorum. diyebildim anca.

1 saat sonra; bir tane cafeye oturduk. Sohbet muhabbet derken olan biteni anlattım. Onunda gözleri dolmuştu. Bir yandan da beni neşelendirmeye çalışıyordu.

Her şey çok güzel giderken Zinarı gördüm.
Nazgülde o yöne baktı. Aynanda Hass siktirr demiştik.

Oda bizi görüp hemen geldi.

"Oo kızlarr napıyosunuz burda" diyince ikimizde sanane demiştik. "Aaa alınıyorum ama Sarya"diyince ters ters bakmıştım.

gelip yanıma oturup kolunu attığı sırada arkadan biri Zinarın elini tutup ters döndürmüştü. Bu kişi Ferzandı. "Bir daha benim karına elini sürersen veya yanında bile bulunursan senin kafana sıkarım.!!" demişti.

Zinar birden ayağa kalkıp "oo Ferzan ağa sende mi burdaydın."demişti.Ferzan kendinden emin bir şekilde sırıtıp Zinara yumruk atmıştı.

Cafedeki herkes bize bakıyordu,kafenin müdürü Ferzan Aktaş'ın geldiğini görünce bile ellerini önüne birleştirmişti.

O sıra Zinar yere düşüp sinirli bi şekilde kalkmaya çalışınca Ferzan tekme attı.Çoğu müşteri cafeden çıkmıştı sadece biz ve çalışanlar vardık. 

Zinar yerden kalkamazken Ferzan bana döndü ve kalk gidiyoruz diyip kolumdan tuttu. Nazgül ne olduğunu bilemeden kafasını sallayıp git dermiş gibi baktı.

Nazgüle sonra görüşürüz diyip Ferzanı takip ettim. Beni kolumdan tutup arabaya kadar götürmüştü.

Binmeden ona "Sen kendini ne zannediyorsun?! bana karışmaya ne hakkın var"diye bağırdım.
karşılık olarak oda bana "Yarın düğünümüz var ama bakıyorum sen bugün başka bi erkekle herkesin içinde aynı masada oturuyorsun."demişti. 

Durumu ne kadar yanlış anladığı gayet açıktı.
"Zinar benim hiç bişeyim değil Ferzan ağa sakın bana farklı bi muamele yapma ben neyin ayıp neyin ayıp olmadığını çok iyi bilirim." dediğimde yüzüme öylece bakıyordu.

"Her ne sikimse bir daha sizi yan yana görmeyecem, ha sakın seni düşündüğümden sanıp boş boş hayaller kurma küçük kız." diyip gülmüştü.

Olur Amca dediğimde kemerimi sıkıca bağladım.
Bozulsada çaktırmamaya çalışmıştı.biraz zaman geçti ve sordum;

-Nereye gidiyoruz?