You're my world season II

ភាគទី៣:តួនាទីបងគឺមើលថែនិងការពារអូន...🤤💦(Dirty jay18+)

ពេលវេលាចេះតែបន្តដំណើរទៅមុខឯព្រះអាទិត្យក៏ពន្លិចខ្លួនសន្សឹមៗនៅឯនាយជើងមេឃដើម្បីផ្ដល់តួនាទីដល់ព្រះចន្ទឲ្យរះបំភ្លឺលោកនាពេលរាត្រីម្ដង។ឡានទំនើបពណ៌សចាំងឆ្លុះកាត់ស្បៃរាត្រីលូនចូលចតក្នុងចំណតកំពង់ផែព្រោះផ្លូវខាងមុខគឺជាទឹកស្ទឹងដែលល្ហល្ហេវហើយភូមិដែលពួកគេត្រូវទៅនោះទៀតសោតក៏ត្រូវជិះទូកលូនលយកាត់ក្នុងព្រៃលិចទឹកដោយអន្លើផង។ជេយ៍ជញ្ជូនឥវ៉ាន់ដាក់ក្នុងទូកហើយគេក៏ចុះទៅមុនរួចហុចដៃមកឲ្យនាយតូចចាប់តាមក្រោយ។
"ហុចដៃមកបងជួយ"
ជុងវ៉ុនក៏ងក់ក្បាលញញឹមហើយក៏ហុចដៃឲ្យជេយ៍ចាប់ តែថាជេយ៍នេះក៏ខូចទៀតកន្រ្តាក់នាយតូចដួលព្រូសលើខ្លួនមាំរបស់គេធ្វើឲ្យនាយតូចភ័យអស់ព្រលឹងរលីងពីក្នុងខ្លួន។
"អៃ!!!!"
"ហាសហា!ខ្លាចធ្លាក់ទឹកមែនទេ?"
"មនុស្សឆ្កួតម៉េចលេងអីតាណើបៗចឹង?"ជុងវ៉ុនក្ដិចជេយ៍ពេលដែលឃើញរាងក្រាស់សើចស្រស់ពេក។
"ណេះឆាប់ពាក់អានេះទៅអ្នកប្រុសទាំងពីរ"
អ្នកបញ្ជាក្បាលទូកបានហុចអាវពោងឲ្យជេយ៍និងជុងវ៉ុនពាក់ការពារក្រែងលិចទូកឬក៏ធ្លាក់ទឹកទៅពួកគេនឹងមិនលិចនៅក្នុងទឹក។ពួកគេមិនបានទៅតែពីរនាក់ទេគឺមានមនុស្សច្រើនទូកខ្លាំងណាស់ដែលបានធ្វើដំណើរទៅកាន់ភូមិនោះ តាមដែលគ្រប់គ្នាដឹងទីនេះក៏ធ្លាប់ជារាជដំណាក់របស់ព្រះមហាក្សត្រជកពេលមកកម្សាន្តនិងប្រពាតព្រៃដែរព្រោះនៅសម័យនោះប្រទេសញូវែសឺឡង់នេះស្ថិតនៅក្នុងអាណានិគមរបស់ចក្រភពអង់គ្លេសវាត្រូវបានគេអភិរក្សក្លាយជាតំបន់ទេសចរណ៍មួយដែលមានសំណង់អគារបុរាណដែលស្រស់ស្អាតនិងមានវត្ថុបុរាណច្រើនជាប់ចំណាត់ថ្នាក់ទីប្រាំបីក្នុងចំណោមសាមសិបក្នុងប្រទេស។ពន្លឺភ្លើងទូកផ្លុងៗបង្កើតបានជាទស្សនីយភាពគួរឲ្យចង់គយគន់ជាពិសេសទូករបស់ជេយ៍ដែលមានគ្នាតែបីនាក់ទាំងអ្នកបញ្ជាក្បាលទូកនោះគឺស្ថិតនៅកណ្ដាលគេទើបពួកគេមិនចាំបាច់បើកភ្លើងបំភ្លឺបន្ថែមឡើយ។ភ្លើងដែលចាំងឆ្លុះពីផ្ទៃទឹកមកលើសាច់មុខដ៏ម៉ត់រលោងរបស់ជុងវ៉ុនរឹតតែលើកសម្រស់នាយតូចបន្ថែមទៀតទោះបីជេយ៍មើលយ៉ាងណាក៏មិនចេះធុញ។ភូមិព្រៃអស្ចារ្យឬក៏ Forest Island បាបង្ហាញខ្លួនលឹមៗនៅខាងមុចទើបជេយ៍ញញឹមហើយនិយាយ។
"មើលខាងក្រោយខ្នងមើល៍នោះជាស្អី?"
"បាទ?"
ជុងវ៉ុនងាកក្រោយហើយក៏បែរខ្លួនអង្គុយបែរមុខទៅខាងមុខម្ដង នៅទីបំផុតពួកគេក៏បានចូលមកដល់តំបន់ព្រៃលិចទឹកដែលជាច្រកចូលភូមិ។ពិតជាអស្ចា្យខ្លាំងណាស់អំពិលអំពែកក៏ស្រាប់តែហោះហើរឡើងពេញអាកាសដោយសារតែផ្អើលនឹងទូកធំៗ។ពេលដែលអំពិលអំពែលទាំងនោះហើរឡើងជេយ៍ក៏បានដកយកកាមេរ៉ាមកផ្តិតយករូបភាពទាំងអស់រួមទាំងរូបរបស់ជុងវ៉ុនផងដែរ។
"ស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់"
ជេយ៍លាន់មាត់នៅពេលដែលមើលរូបភាពរបស់ជុងវ៉នតែជុងវ៉ុនវិញមិនបានដឹងទេនាយតូចស្មានតែជេយ៍និយាយពីអំពិលអំពែកទើបបន្ទរតាមក្រោយជេយ៍។
"មែនហើយស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់ ហិហិ"
"មិនមែនអំពិលអំពែកទេ បងចង់សំដៅលើរូបរបស់អូន"
ជុងវ៉ុនអៀនខ្វាច់ធ្វើអ្វីលែងត្រូវ មិនដឹងជាស្អីទេស៎ញ៉ែគ្នាបានគ្រប់ពេលតែម្ដងហើយសូម្បីតែពេលជិះទូកក៏មិនលើកលែងដែរតាប៉ិនេះ។ កំពុងតែឈរអឹមអៀនសុខៗជេយ៍ក៏ទាញជុងវ៉ុនផ្ដួលតែម្ដងក៏ព្រោះតែមែកឈើដែលស្រួចមើលសឹងតែមិនឃើញប៊ិះនឹងចាក់ត្រូវជុងវ៉ុនទៅហើយ។
វឹប!!! ព្រូស!!
"ព្រះជាម្ចាស់!!!"អ្នកបញ្ជាក្បាលទូកឡើងស្រឡាំងកាំងតែម្ដងក៏ព្រោះតែគាត់ក៏មិនបានឃើញមែកឈើនេះដូចគ្នា។ជុងវ៉ុនបើកភ្នែកធំៗរំភើបផងលស់ព្រលឹងផង នេះបើជេយ៍ជួយនាយតូចមិនទាន់ទេច្បាស់ណាស់ថានាយតូចនឹងត្រូវមែកឈើស្រួចនេះចាក់ធ្លុះពីម្ខាងទៅម្ខាងហើយ។នាយតូចរឹតរង្វង់ដៃឱបជេយ៍ហើយក៏និយាយយ៉ាងស្រទន់។
"អរគុណ!អរគុណបងណាស់ដែលតែងតែជួយសង្រ្គោះអូន"
ខ្សឺត!!!
ជេយ៍ញញឹមឱបជុងវ៉ុនតបវិញហើយក៏ថើបក្បាលនាយតូចដោយក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងកក់ក្ដៅ។ មិនយូរប៉ុន្មានពួកគេក៏បានមកដល់ច្រាំងដែលជាកំពង់ទូកហើយអ៊ុំប្រុសដែលជាម្ចាស់ទូកក៏បានជួយជញ្ជូនឥវ៉ាន់ពួកគេមកដាក់លើគោកឲ្យរួចរាល់ដែរ ហើយយប់នេះពួកគេគឺត្រូវគេងនៅផ្ទះសំណាក់ក្បែរកំពង់ទូកនេះមួយយប់សិនទម្រាំដល់ថ្ងៃស្អែកពួកគេត្រូវធ្វើដំណើរបន្តដោយជិះរទេះសេះ។
.....
ព្រឹកថ្ងៃថ្មី...
សម្លេងស្រែកវ៉ូសវ៉ាសនៅខាងក្រោមបានដាស់ឲ្យរាងក្រាស់ដែលកំពុងតែគេងលង់លក់ឲ្យភ្ញាក់ឡើង។បើទោះបីជាគេដឹងខ្លួនមែនតែភ្នែកមិនព្រមបើកងាយៗទេនៅបិទនៅឡើយហើយដៃវិញក៏ប្រឹងរាវរកប្រុសខ្លួនតូចមកឱប តែថាស្ទាបបាត់ៗលើគ្រែស្រឡះធេងសុងហ៊ុនក៏ស្ទុះក្រោកអើតតាមបង្អួចភ្លែត។
"យើប្រពន្ធជើងល្អងើបចោលប្ដីទៅកើត!?"
និយាយរួចគេក៏លោតផ្លោតទាញកន្សែងពោះគោចូលបន្ទប់ទឹកដើម្បីរៀបចំខ្លួនឲ្យស្អាតបាតសមជាលោកប្ដីដ៏ស្រស់សង្ហារចុះទៅខាងក្រោមលេងជាមួយកូនកំពូលខូចរបស់គេ។ ស៊ុននូសម្លឹងទៅខាងលើតាមចន្លោះបង្អួចឃើញថាសុងហ៊ុនដើរចេញបាត់ហើយក៏ដឹកដៃកូនទៅលាងសម្អាតដៃនៅឡាវ៉ាបូលាងដៃត្រង់របៀងផ្ទះដើម្បីញុាំបាយជុំគ្នាបន្តិចទៀតនេះ។ជេននីនិងលីសាក៏នាំគ្នាលើកម្ហូបអាហារមកដាក់លើតុព្រោងព្រាតហើយម្ហូបទៀតសោតក៏សុទ្ធតែជាបន្លែនៅក្នុងចម្ការរបស់ជេយ៍ទាំងអស់ បើនិយាយពីជេននីនិងស៊ុននូវិញគឺថាបំពេញតួនាទីជាម្ដាយបានល្អខ្លាំងណាស់គឺពួកគេបង្ហាត់ឲ្យកូនចេះញុាំបន្លែឲ្យច្រើនៗព្រោះវាជំនួយដល់សុខភាពឆ្អឹងនិងភ្នែករបស់ពួកគេ។ពួកគេមិនដែលកាន់ទូរស័ព្ទលេងនៅនឹងមុខកូនៗឡើយហើយក៏មិនដែលវាយកូនដែរបើសិនកូនលេងអីខុសឬក៏ធ្វើអ្វីមិនគាប់បីគេប្រើវិធីសាស្រ្តបង្រៀនបែបត្រជាក់និយាយណែនាំជួនកាលគឺដាក់ឲ្យកូនបែរមុខទៅរកជញ្ជាំងពណ៌.សរហូតទាល់តែកូនៗនិយាយថារាងហើយឈប់ធ្វើខុសទៀតហើយ។ មិនថាអ្នកណាក៏ដូចអ្នកណានោះទេគឺស្រឡាញ់កូនៗដូចតែគ្នាហើយការបង្រៀនកូនៗក៏មានរបៀបប្លែកៗពីគ្នាដែរគ្រាន់តែថាវិធីខ្លះជួយក្មេងឲ្យឆ្លាតរហ័សរហួនមានមេរៀនក្នុងជីវិតឯវិធីខ្លះវិញធ្វើឲ្យក្មេងបាក់ស្បាតរាងចាលស្ទើតែពេញមួយជីវិតហើយវិធីទាំងនោះក៏អាចធ្វើឲ្យក្មេងមានជំងឺ Depression ឬក៏ហៅថាបញ្ហាផ្លូវចិត្តហ្នឹងឯង។វិធីដែលល្អបំផុតសម្រាប់ឪពុកម្ដាយគ្រប់រូបគឺគួរតែជ្រើសរើសបង្រៀនពួកគេដោយវិធីត្រជាក់ហើយចៀសឲ្យបានដាច់ខាតគឺឲ្យពួកគេនៅជាមួយទូរស័ព្ទឬក៏ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិចព្រោះវាបណ្ដាលឲ្យក្មេងកើត ជំងឺអូទីហ្សឹម បាន។(អូទីហ្សឹមវាស្រដៀងទៅនឹង Depression ដែរតែខុសគ្នាព្រោះអូទីហ្សឹមធ្វើឲ្យក្មេងមិនសូវនិយាយស្ដីមានខួរក្បាលស្ពឹកហើយ Introvert មិនចូលចិត្តនៅជាមួយមនុស្សប្លែកមុខឬក៏មនុស្សច្រើន)។
សុងហ៊ុនរៀបចំខ្លួនរួចរាល់ក៏ចុះមកខាងក្រោមហើយអ្វីដែកសុងហ៊ុនបានឃើញគឺស៊ុននូនិងជេននីកាន់សៀវភៅរូបភាពម្នាក់មួយក្បាលធ្វើឲ្យកូនៗរបស់ពួកគេកាន់តាមដែរ។សុងហ៊ុនអត់នឹងមិនស្ងើចសរសើរមិនបាន ពួកគេបង្រៀនក្មេងៗឲ្យរង់ចាំញុាំអាហារជាមួយមនុស្សចាស់ដោយប្រើវិធីមើលសៀវភៅមិនមែនជំនួសមកដោយការមើលតុក្កតានៅលើទូរទស្សន៍ឡើយ។
"អូហ៍សុងហ៊ុនចុះមកហើយ" លីសានិយាយហើយគ្រប់គ្នាក៏ងើបមុខឡើងដាក់សៀវភៅចុះព្រមគ្នាយ៉ាងមានរបៀប។
"ប៉ាៗឆាប់ចុះមកម្ល៉េះអូនថេមើលរូបភាពមិនទាន់ឆ្អែតផង" ថេសាននិយាយឡើងដោយទឹកមុខក្រមិចក្រមើមគួរឲ្យចង់ចាប់គ្រញិច។
"លឿនឯណាប៉ាគេងឡើងយូរហើយនៀក ម៉ោះឆាប់ឡើងមកមើលប៉ុណ្ណឹងបានហើយប៉ាឃ្លានបាយហើយ"
"បាទ"
ថេសានរត់ទៅឱបប៉ាៗសុងហ៊ុនគេផ្លាប់ធ្វើឲ្យគ្រប់គ្នាសើចគឹលឡើងសូម្បីតែជេយ៉ុនក៏អស់សំណើចតិចៗដែរ តែថាសើចតែបន្តិចក៏ថេសានចាប់បានដែរណា៎។
"ប៉ាៗមើលណ៎កបងយ៉ុនសើចហើយ បងយ៉ុនសើចហើយ" ថេសាននិយាយយ៉ាងរំភើបធ្វើឲ្យជេយ៉ុនប្រែទឹកមុខមកវិញ
"សើចស្អី?យើងមិនបានសើចទេ"ជេយ៉ុននិយាយរួចក៏ងើបដើរចេញបាត់ធ្វើឲ្យជេននីប្រញាប់រត់ទៅតាមកូនប្រុស។
"ជេយ៉ុនហា៎ទៅណាកូន?មកញុាំបាយមកកូន"
"អៃ!?អូនថេធ្វើអីខុសមែនទេប៉ាៗទើបបានជាបងយ៉ុនដើរចេញ?"
"អត់ទេក្មួយមិនបានខុសទេ"លីសាតបហើយសុងហ៊ុនក៏ងក់ក្បាលប្រាប់ថាបែបហ្នឹងដូចគ្នា។
"អ្នកប្រុសជេយ៉ុនមិនចូលចិត្តលេងច្រើនសោះខ្ញុំខ្លាចតែគេកើតជំងឺអូទីហ្សឹមទេ"អ៊ុំឆូវ៉ុននិយាយឡើងធ្វើឲ្យលីសាដកដង្ហើមធំបារម្ភពីជេយ៉ុន នាងមិនគិតទេថាជេយ៉ុននឹងមានបញ្ហាជួនកាលគេអាចមានបញ្ហាផ្លូវចិត្តក៏ថាបានព្រោះគេមិនមានប៉ាដូចជាក្មេងដទៃ។
"ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំគួរតែប្រញាប់រៀបការជាមួយជេននីឲ្យលឿនៗតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន" លីសានិយាយដោយទឹកមុខស្រងូតស្រងាត់ ហើយភ្លាមនោះជេននីក៏ពរជេយ៉ុនចូលមកវិញល្មម។
"អៃ!បងជេន?"ស៊ុននូលាន់មាត់ពេលឃើញបងស្រីខ្លួនចូលមកស្ងាត់ៗបែបនេះ។
"ខ្ញុំឮអ្នកទាំងអស់គ្នានិយាយគ្នាអស់ហើយ ហើយខ្ញុំក៏បានគិតដូចគ្នាថាចង់រៀបការឆាប់ៗនេះ" ជេននីនិយាយទាំងញញឹមធ្វើឲ្យលីសារីកថ្លើមឡើងមក។
"អញ្ចឹងអញ្ចេះទៅ ទាំងកូនជេនកូនលីសអ្នកប្រុសសុងហ៊ុននិងអ្នកប្រុសស៊ុននូរៀបការថ្ងៃតែមួយទៅតើល្អដែរទេ?" អ៊ុំឆូវ៉ុនស្នើរឡើងហើយស៊ុននូក៏យល់ព្រមភ្លាម។
"ប្រាកដណាស់វាគឺជារឿងដែលខ្ញុំចង់និយាយយូរហើយ"ស៊ុននូ
"បើអញ្ចឹងគឺពិសេសតែម្ដងហើយណ៎!?"អ៊ុំឆូវ៉ុន
គ្រប់គ្នាក៏បានសម្រេចរើសថ្ងៃរៀបការនៅខែក្រោយដែលវាឆាប់ខ្លាំងមែនទែនព្រោះសល់តែប៉ុន្មានថ្ងៃទៀតក៏ដាច់ខែបាត់ទៅហើយ ហើយថ្ងៃចុងសប្ដាហ៍ក៏កាន់តែកៀកព្រោះថ្ងៃនោះជាថ្ងៃដែលពួកគេទៅ.លឈុតនិងថតរូប Pre-wedding ។
និយាយពីជេយ៍និងជុងវ៉ុនពេលនេះពួកគេកំពុងតែធ្វើដំណើរតាមរទេះសេះទៅកាន់ដំណាក់ចាស់ដែលនៅកណ្ដាលភូមិនេះតែម្ដង។នៅតាមផ្លូវរលាក់ខ្លាំងណាស់ព្រោះនៅទីនេះមិនបានអភិវឌ្ឍន៍ឲ្យទំនើបដូចជានៅទីក្រុងនោះទេហើយសេវាទូរស័ព្ទក៏មិនមានដែរចំពោះអ្នកណាដែលចង់មកលេងទីនេះគឺត្រូវតែទ្រាំនិងតមក្នុងការអត់internetប្រើ🥲😼។
"ឃ្លានដែរទេ?"ជេយ៍សួរជុងវ៉ុនដែលអង្គុយក្បែរខ្លួនជិតបង្កើយតែនាយតូចគ្រវីក្បាលតតាត់ជាចម្លើយបញ្ជាក់ថាគេមិនឃ្លានទេ។ មិនយូរប៉ុន្មានពួកគេក៏បានមកដល់គោលដៅ ជេយ៍ចុះរួចទាញដៃជុងវ៉ុនចុះតាមក្រោយយ៉ាងថ្នមៗចំណែកឯអ្នកដែលរួមដំណើរមកជាមួយពួកគេដែលភាគច្រើនជាជនជាតិអឺរ៉ុបឃើញពួកគេទាំងពីរហើយគឺថាពិតជាអៀនរមួលខ្លួនរកលេខដាក់គ្មានព្រោះពួកគេភាគច្រើនគឺគាំទ្រនិងការពារមនុស្សដែលស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាខ្លាំងណាស់។
"Wow!!!ឯងមើលចុះនោះជាគូស្នេហ៍BLជនជាតិកូរ៉េតាស៎!!!ពិតជាសមគ្នាខ្លាំងណាស់" នារីជនជាតិស្បែក.សហើយមានសក់ខ្លីម្នាក់កេះមិត្តរបស់ខ្លួនឲ្យមើលទៅជេយ៍និងជុងវ៉ុន។
"ម៉េចបានឯងដឹងថាពួកគេជាគូស្នេហ៍???"នារីជាមិត្តរបស់នាងដែលមានសក់វែងរួញអង្កាញ់ៗសួរ។
"គឺមើលតាមទង្វើរបស់ពួកគេហ្នឹងណា៎"
"ច្បាស់ម្ល៉េះ?"
"ច្បាស់អញ្ចឹងឯងព្រោះយើងក៏មានមិត្តភក្តិជាជនជាតិកូរ៉េម្នាក់ដែលស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាដែរ"
"ឯងមានមិត្តជនជាតិកូរ៉េពីអង្កាល់ម៉េចក៏យើងមិនដឹង?
"ជាង10ខែមកហើយ ឯងម៉េចនឹងដឹងទៅបើយើងជួបគេដោយចៃដន្យហើយណាត់ជួបគ្នាយូរៗម្ដងហ្នឹង!ហើយឥលូវគេទៅលំហែកាយនៅឯស៊ីដនីឯណោះ"
"អញ្ចឹងចាំណែនាំឲ្យយើងស្គាល់គេផងណា៎"
"អើ!!!" និយាយគ្នាចប់ពួកនាងក៏ងាករកមើលជុងវ៉ុននិងជេយ៍តែថាពួកគេទាំងពីរទៅបាត់ពីត្រង់នេះទៅហើយ។
ជុងវ៉ុនដើរចូលទៅក្នុងសំណង់អគារដែលចាស់ស្ទើរតែបាក់បែកនោះដោយយកដៃអង្អែលថ្នមៗលើចម្លាក់ក្បាច់នៅនឹងជញ្ជាំង នាយតូចហាក់ផ្ចង់អារម្មណ៍ខ្លួនឲ្យស្លុងចូលទៅក្នុងសម័យព្រះមហាក្សត្រជកអញ្ចឹងភ្នែកមូលក្រឡង់ៗរបស់នាយតូចសម្លឹងទៅខាងមុខជាប់ចំណែកឯជេយ៍វិញគឺជាcamera manម្នាក់ដ៏ស្រស់សង្ហារហើយក៏ជាអង្គរក្សដ៏ល្អក្នុងការការពារកម្លោះតូចឲ្យមានសុវត្ថិភាពនិងកក់ក្ដៅក្នុងដំណើរកម្សាន្តមួយនេះដែរ។ ពួកគេដើរលេងពីមួយកន្លែងទៅមួយកន្លែងដោយសេចក្ដីសុខនិងភាពរីករាយទោះបីជាហត់និងអស់កម្លាំងខ្លាំងប៉ុណ្ណាក៏គេមិនព្រមឈប់ដែរ។ តាំងពីព្រឹកទាល់ល្ងាចពួកគេដើររហូតញុាំតែអាហារតិចតួចហើយក៏បន្តដំណើរ បើនិយាយពីរូបថតវិញចង់មួយម៉ឺនអាល់ប៊ុមតែម្ដងហើយ។ ពួកគេដើររហូតទាល់តែពេលយប់ទើបត្រឡប់មកស្នាក់នៅក្នុងផ្ទះសំណាក់វិញ ផ្ទះដែលពួកគេស្នាក់នៅជាប្រភេទសំណង់អាគារបែបបុរាណហើយមានដាក់អំពូលភ្លើងគោមពណ៌ពងមាន់ឡើងរ៉ូមេនទិកទៀតផង។
"ហា៎...."ជុងវ៉ុនផ្ដួលខ្លួនដេកលើពូកទាំងអស់កម្លាំងឯជេយ៍វិញក៏ញញឹមស្រទន់ហើយនិយាយទៅកាន់ជុងវ៉ុន។
"ហត់ខ្លាំងមែនទេ?"
"ហឹម" នាយតូចតបទាំងគ្រហឹមដើម.កនិងបិទភ្នែកហើយក៏ស្រាប់តែជេយ៍លើកបីនាយតូចឡើងស្ទុយតែម្ដង។
"អា៎ធ្វើអ្វីហ្នឹង???"
"បីទៅងូតទឹក"
"ហា៎អត់ទេអូនចង់គេងមួយស្រឡែតសិន"(មួយស្រឡែតស្មើនឹងមួយស្របក់ហើយក៏ប្រហែលនឹង5-10នាទីតែបើមួយស្រឡែតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ឃ្មីនវិញគឺស្មើនឹង1ម៉ោងអីហ៎🥲)។
"មិនឲ្យគេងទាំងអញ្ចឹងទេ"
"អត់ទេចង់គេង...ហឹកៗ"
"ចង់គេងក៏គេងទៅចាំបងងូតទឹកឲ្យអូន អូនបិទតែភ្នែកដេកទៅ" ថារួចជេយ៍ក៏បីនាយតូចទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកតែម្ដង នាយតូចជុងវ៉ុនបានតែធ្វើមុខស្អុយប៉ែ អាគ្នាកំពុងតែខ្ជិលផងមកលេងបង្ខំអញ្ចឹងអីណា អត់មិនបានទេតែថាជុងវ៉ុនក៏ខ្លាំងដៃដែរគឺថាដេកមែនតែឡេវអាវក៏មិនព្រមដោះផងគេបណ្ដោយឲ្យជេយ៍ធ្វើអ្វីៗតាមតែចិត្តឯខ្លួនវិញគឺថាបិទភ្នែកដេកយកងាប់យករស់តែម្ដង។ ជេយ៍ធ្វើការដោះខោអាវនាយតូចចេញហើយក៏ដោះខោអាវខ្លួនឯងតាមក្រោយរួចក៏ចូលទៅក្នុងអាងមុជទឹកទាំងពីរនាក់ ដៃធំឱបខ្លួនប្រាណតូចស្រឡូនជាប់ហាក់ខ្លាចរបូតពីដៃឯច្រមុះវិញគិតតែពីថើបខ្សឺតៗលើសក់ក្បាលរលាស់រលោងរបស់នាយតូច។
"ល្មមៗបានហើយណា៎...." នាយតូចតឿនជេយ៍ដោយភ្នែកនៅតែបិទបែបហ្នឹងធ្វើឲ្យជេយ៍ក្នាញ់យកតែមែនទែន។
"អេហ៍មមើមែនទេនេះ?គួរតែប្រដៅក្មេងមមើចេញម្ដង"
មិនត្រឹមនិយាយតែមាត់ទេជេយ៍ក៏យកដៃស្ទាបអង្អែលខ្លួនប្រាណស្អាតឡើងសព្វកន្លុកកន្លៀតឯនាយតូចវិញក៏នៅតែបិទភ្នែកដដែលតែថាមាត់វិញគឺថ្ងូរឲ្យរហឹះ។
"អា៎ស...ហា៎...ហឹក...អាស៎..."
"ហា៎" សម្លេងថ្ងូររបស់ជុងវ៉ុនកាន់តែធ្វើឲ្យជេយ៍អស់ការអត់ទ្រាំព្រោះដំបូងថាគ្រាន់តែធ្វើបាបនាយតូចតែវាបែរជាអូសទាញឲ្យខ្លួនធ្លាក់ចូលក្នុងភ្លើងប្រាថ្នាដ៏ធំធេងដែរទើបជេយ៍ខ្សឹបសួរតិចៗក្បែរត្រចៀកនាយតូច។
"ជុងវ៉ុនហា៎...តើយើងអាចធ្វើវាយប់នេះទេ?"
"ហឹក...កុំ...កុំអី...អូនហត់ណាស់"នាយតូចក្ដោបដៃជេយ៍យ៉ាងណែនដោយទឹកមុខអង្វរកព្រោះថាមួយថ្ងៃនេះគេពិតជាអស់កម្លាំងខ្លាំងណាស់មិនអាចធ្វើវាបានទេ។ជេយ៍ក៏យល់ពីនាយតូចបានច្បាស់គេសុខចិត្តទ្រាំខាំមាត់សង្កត់ចិត្តងូតទឹកឲ្យនាយតូចលឿនៗនិងយកនាយតូចទៅដាក់ឲ្យសម្រាកហើយគេក៏សម្រេចកាមដោយខ្លួនឯងទាំងវេទនាក្នុងខ្លួន។
"ហា៎...ម៉េចក៏ពិបាកម្ល៉េះ?បងពិតជាចង់ដាក់វាចូលក្នុងខ្លួនអូនណាស់ជុងវ៉ុន" ជេយ៍និយាយដោយសម្លឹងមើលកាយតូចស្រឡូនដែលលង់លក់យ៉ាងមានក្ដីសុខហើយក៏សម្លឹងមើលកូនប្រុសខ្លួនដែលនៅតែរីកមាឌបះឆ្កឺតជាពិសេសពេលដែលគេសម្លឹងមើលមុខដ៏សែនសិចស៊ីរបស់នាយតូច។
"បងសុំទោសណា៎ជុងវ៉ុន"
និយាយចប់គេក៏ចាប់លើកខ្លួននាយតូចច្បូតខោអាវទម្លាក់ចោលហើយប្រើអណ្ដាតដ៏ស្ទាត់ជំនាញលិទ្ធគ្រលាស់គ្រប់កន្លែងនៃរាងកាយតូច។គេមិនបានដាក់កូនប្រុសចូលក្នុងខ្លួនរបស់នាយតូចទេគេបានដាក់ឲ្យនាយតូចគេងបែរចំហៀងសង្កត់ជើងនាយតូចឲ្យអែបចូលគ្នារួចក៏ស៊កកូនប្រុសរបស់ខ្លួនបញ្ចេញបញ្ចូលរហូតទាល់តែកូនប្រុសរបស់គេក្អែរពឹសចេញមក។
"ហា៎...ខ្សឺត!!!"
បន្ទាប់ពីសកម្មភាពលួចរំលោភដោយប្រយោលហើយជេយ៍ក៏ថើបនាយតូចមួយខ្សឺតហើយក៏បានដេកឱបនាយតូចលង់លក់ជាមួយគ្នាទៅ។អេហ៍ភ្លេចប្រាប់ថាជុងវ៉ុនក៏បានថ្ងួចថ្ងូរយ៉ាងរហឹមដែរពេលដែលជេយ៍ប្រើអណ្ដាតលិទ្ធនៅលើដងខ្លួនគេហើយគេក៏បានយល់សប្តិថាកំពុងបឿកទាំងដែលការពិតគឺបឿកមែនទែនគ្រាន់តែថាជេយ៍មិនបានដាក់កូនប្រុសរបស់គេចូលទៅក្នុងល្អាងស្នេហ៍របស់ជុងវ៉ុននោះទេព្រោះគេមិនចង់ឲ្យជុងវ៉ុនឈឺចាប់នៅត្រង់នោះ។
~~~~~