“អាយ!!!!!!”សម្លេងស្រែកលាន់ស្រួយស្រែសចេញពីបន្ទប់របស់ជេយ៍ចំណែកឯជេយ៍ដែលកំពុងតែគេងលក់យល់សប្តិល្អផងនោះក៏ត្រូវស្ទុះក្រោកយ៉ាងសស្លាក់សស្លើតដោយសារតែសម្លេងដែលលាន់ដូចរគាំងប្រាក់នេះ។រាងក្រាស់ក៏បានមើលទៅប្រុសខ្លួនតូចដែលនៅលើគ្រែក្បែរខ្លួនទាំងងឿងឆ្ងល់។
“ហួចចាំបាច់ស្រែកធ្វើអី?មិនឃើញមនុស្សកំពុងដេកពួនទេហ្អី?”
“ល...លោកឯងធ្វើស្អីខ្ញុំ???...ហឹកៗ”ជុងវ៉ុននិយាយទាំងមាត់ញ័រទទ្រើកឯជេយ៍វិញគេតបទាំងធម្មតាព្រោះយប់មិញអ្នកដែលបង្កាត់ភ្លើងមិនមែនជាគេនោះទេគឺជាជុងវ៉ុន ចំណែកឯគេគ្រាន់តែជាអ្នកដាំបាយប៉ុណ្ណោះ។
“ឯងនិយាយស្អី?យប់មិញឯងជាអ្នកមករកយើងដល់បន្ទប់ដោយខ្លួនឯងតាស៎”ជេយ៍រៀបរាប់ហើយជុងវ៉ុនក៏ព្យាយាមរកនឹករឿងរ៉ាវដែលកើតឡើងកាលពីយប់មិញតែទោះជាប្រឹងរកនឹកយ៉ាងណាក៏នាយតូចរកនឹកមិនឃើញពីរឿងដែលកើតឡើងដែរព្រោះតែខួរក្បាលគេពេលនោះត្រូវពង្វក់ដោយសារតែជាតិអាល់កុល។
“ខ..ខ្ញុំមិនចាំនោះទេ...តើខ្ញុំបាន...បានធ្វើអ្វីខ្លះ?”ជុងវ៉ុនក្ដាប់ភួយណែនដៃធ្វើទឹកមុខមិនត្រូវហើយថ្ពាល់ក៏ចាប់ផ្ដើមក្រហមព្រឿងៗពេលដឹងដល់ភាពឈឺចាប់ផ្នែកខាងក្រោមដែលសឹងតែមិនអាចកម្រើកខ្លួនបាន។ដោយឃើញថាជុងវ៉ុននៅក្នុងបន្ទប់របស់ខ្លួនជិតមួយយប់មួយថ្ងៃទៅហើយជេយ៍ក៏ចង់ចំណាយពេលលេងជាមួយក្មេងតូចឲ្យបានពេញមួយថ្ងៃទៀតតែម្ដង។គេញញឹមដើរចុះពីលើគ្រែរើសខោអាវហុចឲ្យជុងវ៉ុនស្លៀកពាក់រួចក៏និយាយយ៉ាងច្រឡើម។
“ណេះស្លៀកទៅចាំខ្ញុំប្រាប់ថាមានអ្វីកើតឡើងខ្លះកាលពីយប់មិញ”និយាយរួចគេក៏ដើរចេញទៅខាងក្រៅជាមួយនឹងអាវយឺតពណ៌.សរបស់គេដែលស្ដើងល្ហៀសឹងតែឃើញសាច់ដុំកង់ៗនៅខាងក្នុង។ជុងវ៉ុនទទួលយកខោអាវមកស្លៀកពាក់ទាំងមិនយល់ប៉ុន្មានតែគេក៏អូខេព្រោះសង្ឃឹមថាវាគ្រាន់តែជារឿងយល់ច្រឡំហើយគេនិងជេយ៍ពិតជាគ្មានស្អីជាមួយគ្នា។
តុកៗ!!!សម្លេងគោះទ្វារធ្វើឲ្យជុងវ៉ុនឆ្ងល់ជាខ្លាំងថាហេតុអ្វីបានជាជេយ៍មិនព្រមបើកទ្វារចូលមកដោយខ្លួនឯងបើគេចេញទៅមិនមានចាក់គន្លឹះផង ប៉ុន្តែមិនបានប៉ុន្មានសម្លេងគោះទ្វារក៏លាន់ឡើងម្ដងទៀតទើបជុងវ៉ុនចុះទៅបើកទ្វារតែម្ដងទៅ។
ក្រាក!!!!គ្រាន់តែបើកទ្វារភ្លាមជេយ៍ក៏ចាប់ជុងវ៉ុនថើបយ៉ាងរោលរាលរកតែនាយតូចច្រានចេញមិនបាន មិនត្រឹមតែថើបទេគេក៏ឆ្លៀតរុញទ្វារចាក់គន្លឹះដូចជាសកម្មភាពដែលជុងវ៉ុនបានធ្វើកាលយប់មិញគ្មានខុសបន្ទាប់មកជេយ៍ក៏ទាញដៃជុងវ៉ុនមកឲ្យលូកស្ទាបអង្អែលសាច់ដុំក្បាលពោះកង់ៗរបស់គេ។ជេយ៍ប្រើអណ្ដាតដ៏ស្ទាត់ជំនាញគ្រលាស់លេងពេញក្រអូបមាត់របស់នាយតូចហើយមិនយូរប៉ុន្មានរូបភាពកាលពីយប់មិញក៏បានលេចឡើងពេញក្នុងខួរក្បាលរបស់ជុងវ៉ុនធ្វើឲ្យនាយតូចអៀនក្រហមថ្ពាល់ក្រហមត្រចៀកអស់ឃើញបែបនេះជេយ៍ក៏ឱនមកខ្សឹបតិចៗជិតត្រចៀកនាយតូច។
“ប៉ុណ្ណឹងចាំបានហើយនៅ?”ជុងវ៉ុនអៀនពេកក៏តបដោយកុហកទៅកាន់ជេយ៍ព្រោះគេមិនចង់រំឭករូបភាពកាលពីយប់មិញ។
“អត់ទេ...ខ្ញុំមិនចាំទេ”ឮហើយជេយ៍សែនក្នាញ់ដឹងថានាយតូចចាំហើយតែមិនព្រមប្រាប់ គេក៏លេងមួយក្បាច់ទៀតលូកដៃចូលក្នុងអាវនាយតូចឈ្លីចុងដោះនាយតូចតិចៗធ្វើឲ្យជុងវ៉ុនកន្រ្តាក់ខ្លួនយ៉ាងស្រៀវស្រើបហើយប្រឹងលើកដៃមកទប់ដៃរបស់ជេយ៍ឲ្យឈប់ធ្វើចលនា។
“អ្ហាស៎....ឈប់...ឈប់ភ្លាម...អ្ហាស៎...អ្ហឹក!!!!”
“ឈប់មិនបានទេបើឯងមិនទាន់ចាំរឿងដែលកើតឡើងនោះ”និយាយរួចជេយ៍ក៏បន្តរុករានរាងកាយនាយតូចធ្វើឲ្យនាយតូចពើតរមួលទៅតាមការអូសទាញរបស់ជេយ៍។ដៃដែលរវាមដូចជាមឹកលូករាវពេញដងខ្លួនតូចស្ដើងអង្អែលថើៗបបោសអង្អែលឲ្យនាយតូចធ្លាក់ចូលក្នុងភ្លើងប្រាថ្នាដោយចៀសមិនបាន។
“អ្ហឹក...ខេះៗ”ឃើញនាយតូចដង្ហក់ខ្យល់ឈ្លក់ទឹកមាត់ឡើងស្វាយមាត់ជេយ៍ក៏ដោះលែងបបូរមាត់តូចឲ្យមានសេរីភាពដើម្បីឲ្យម្ចាស់បបូរមាត់តូចដកដង្ហើមបានស្រួល។ក្នុងខណៈនេះភ្នែករបស់ពួកគេក៏បានប្រសព្វគ្នា ជុងវ៉ុនសម្លឹងជេយ៍ដោយក្ដីប្រាថ្នាព្រោះភ្លើងដែលជេយ៍បានបង្កាត់ពេលនេះវាឆេះរោលរាលខ្លាំងត្រូវការការបន្សាបដែលមានឥទ្ធិពលបំផុត។ជុងវ៉ុនស្រាប់តែស្រវ៉ាឱប.កជេយ៍ឲ្យឱនមកទម្លាក់បបូរមាត់លើខ្លួនដល់ថ្នាក់ជេយ៍ក៏បើកភ្នែកធំៗដោយភ្ញាក់ផ្អើល។
“នេះចាំបានវិញហើយមែនទេ?”ជេយ៍បញ្ឈប់ចលនាមាត់ហើយមើលមុខជុងវ៉ុនទាំងញញឹមតែនាយតូចមិនបានមាត់តបឡើយហើយគេក៏ទាញ.ករបស់ជេយ៍ឲ្យមកថើបវិញជេយ៍ក៏និយាយយ៉ាងខិល។
“ដំបូងយើងគិតថាគ្រាន់តែរំឭកការចងចាំរបស់ឯងតែប៉ុណ្ណោះ តែឯងបែរជាបែបនេះអញ្ចឹងយើងដើរជ្រុលផ្លូវហើយ”និយាយរួចគេក៏លូកម្រាមដៃធំមាំស៊កចូលចំណុចសំខាន់របស់នាយតូចធ្វើឲ្យនាយតូចថ្ងួចថ្ងូរលាយភាពឈឺចាប់ដែលគេនៅមានមិនទាន់បាត់កាលពីយប់។
“អ្ហាស៎...ហឹក....ឈឺ....អ្ហឹក....”នាយតូចប្រឹងក្ដោបស្មាជេយ៍យ៉ាងខ្លាំងដើម្បីទ្រាំនឹងការឈឺចាប់ តែបន្តិចក្រោយមកវាក៏ជំនួសដោយសេចក្ដីសុខយ៉ាងចម្លែកធ្វើឲ្យនាយតូចរបូតមាត់ថ្ងូរយ៉ាងគ្រលួចស្ដាប់ហើយដុតអារម្មណ៍ជេយ៍យ៉ាងខ្លាំង។
“អ្ហាស៎..អ្ហឹសៗ...ត្រង់នេះអ្ហា៎...ស្រួល...ស្រួលណាស់អ្ហឹក...អ្ហា៎”
“អ្ហា៎...មិនចេះខ្មាសមែនអាច្រម៉ក់នេះ”ជេយ៍លាន់មាត់នឹងសម្លេងថ្ងួចថ្ងូររបស់ជុងវ៉ុនឯដៃរបស់គេគឺនៅតែធ្វើចលនាចេញចូលៗជាចង្វាក់បង្កើតក្ដីសុខឲ្យនាយតូចរហូតដល់នាយតូចចេញទឹកម្ដងហើយម្ដងទៀត។
“អ្ហាស៎!!!!” អ្វីម្យ៉ាងដែលកំពុងតែដុតក្ដៅក្នុងពោះរបស់នាយតូចធ្វើឲ្យនាយតូចមានអារម្មណ៍ថាវាមិនស្កប់ស្កល់សោះ ជេយ៍មិនចង់ដាក់របស់គេចូលក្នុងខ្លួននាយតូចឡើយព្រោះយប់មិញគេលេងច្រើនតង់ណាស់ ហើយនៅត្រង់នោះក៏ហើមមិនទាន់បាត់នៅឡើយគេខ្លាចថាជុងវ៉ុននឹងឈឺចាប់ខ្លាំងអាចដើរមិនរួចដល់ទៅ2-3អាទិត្យឯណោះ។តែថាការអត់ធ្មត់របស់ជេយ៍ក៏ត្រូវបានកាត់ផ្ដាច់ដោយសារតែជុងវ៉ុនបានច្រានជេយ៍ឲ្យដួលទៅលើពូកហើយឡើងជិះពីលើគេធ្វើឲ្យអាក្អូនរបស់ជេយ៍កាន់តែរឹងឆ្ងក់គុណនឹង3 នាយតូចសម្លឹងមុខជេយ៍ព្រមទាំងលិទ្ធមាត់យ៉ាងសិចស៊ីទើបជេយ៍លើកដៃមកខ្ទប់មុខមិនចង់ជឿនឹងភ្នែកខ្លួនឯងហើយពេលនេះការអត់ធ្មត់របស់ជេយ៍ក៏ត្រូវរលាយបាត់ទៅហើយ ជេយ៍ទាញជុងវ៉ុនទម្លាក់ពីលើខ្លួនហើយក៏ឡើងទ្រោពពីលើនាយតូចវិញបន្ទាប់មកក៏ចាត់ការសម្រូតខោអាវនាយតូចទម្លាក់ឲ្យអស់។ដៃធំមាំធ្វើការសាប់កូនប្រុសរបស់ខ្លួនដែលឡើងរឹងនោះមុននឹងបញ្ចូលវាទៅក្នុងខ្លួននាយតូចធ្វើឲ្យអ្នកនៅខាងក្រោមមើលគេដោយលេបទឹកមាត់ក្អឹកៗយ៉ាងតក់ក្រហល់។
“ឆាប់ឡើង...អ្ហឹក...ឆាប់ដាក់វាចូលមក”នាយតូចនិយាយទៀងអៀនក្រហមមុខ ឯជេយ៍ឮហើយក៏បានញញឹមចាប់ក្រសោបចង្កេះតូចយកជង្គង់របស់គេញែកជើងទាំងពីររបស់នាយតូចរួចក៏ត្បុលខ្លួនរួមបញ្ចូលរាងកាយទាំងពីរឲ្យជាប់គ្នាត្រង់ចំណុចពិសេសតែមួយ។
“អ្ហាស៎...អ្ហឹសៗ...អ្ហាស៎”
“អ្ហា៎...ឯងពិតជាតឹងណែនខ្លាំងមែនទែនត្រង់នេះរួមរឹតយើងខ្លាំងណាស់”ជេយ៍និយាយទាំងយកដៃទៅស្ទាបអង្អែលកំប៉េះគូទដែល.សរលោងរបស់នាយតូច។គេធ្វើចលនាគ្រលែងត្រគៀកខ្លាំងៗធ្វើឲ្យនាយតូចកន្ត្រាក់ខ្លួនញ័រៗដូចត្រូវខ្សែភ្លើងឆក់ចំណែកឯខួរក្បាលនាយតូចវិញគិតអ្វីមិនចេញនោះទេមានតែភាពទទេស្អាតនិងភាពសុខស្រួលរហូតដង្ហក់ខ្យល់ងឹកៗ។
“អ្ហឹកៗ...អ្ហា៎...អ្ហឹក...កុំឈប់...ញាប់...ឲ្យញាប់ឡើង”ជុងវ៉ុនថ្ងូចថ្ងូរដោយប្រឹងឱប.កជេយ៍យ៉ាងណែនចំណែកឯជេយ៍វិញក៏ប្រឹងសាប់យកៗរហូតដល់ត្រើយ ហើយនៅទីបំផុតពួកគេក៏ចេញទឹកទាំងពីរនាក់តែម្ដង។
អ្ហាស៎!!!អ្ហា៎!!! ជេយ៍ផ្ដួលខ្លួនដេកឱបនាយតូចហើយក៏លង់លក់ទាំងពីរនាក់ម្ដងទៀតព្រោះតែអស់កម្លាំងខ្លាំងពេក។(យីពីរនាក់នេះបឿកតាំងពីយប់ព្រឹកឡើងបឿកទៀតអត់គិតបាយទឹកសោះ🌚)។
.....
យប់បន្តិចលីសានិងជេននីក៏បានមកដល់ផ្ទះជាមួយនិងកូនរបស់ពួកគេរួមជាមួយថេសានកូនរបស់សុងហ៊ុននិងស៊ុននូផងដែរ។ពួកគេសម្រេចចិត្តមកមុនដោយទុកឲ្យស៊ុននូនិងសុងហ៊ុនមានពេលនៅជាមួយគ្នាតែពីរនាក់។គ្រាន់តែក្រឡេកឃើញលីសានិងជេននីពរក្មេងៗចូលមកអ៊ុំឆូវ៉ុនក៏រត់ទៅទទួលពួកគេព្រោះអ៊ុំឆូវ៉ុនពេលនេះបានផ្លាស់មករស់នៅជាមួយជេយ៍និងសុងហ៊ុននៅញូវែសឺឡង់ដែរព្រោះឮថាស៊ុននូមានកូនប្រុសរបស់សុងហ៊ុនហើយជេននីបងស្រីរបស់ស៊ុននូក៏មានកូនដែរអញ្ចឹងហើយគាត់ក៏មកដើម្បីជួយមើលថែក្មេងៗក៏ដូចជាធ្វើជាលោកយាយដ៏កក់ក្ដៅសម្រាប់ចៅៗផងដែរ។
“សួស្ដីអ្នកនាងលីសអ្នកនាងជេន អ្នកទាំងពីរហត់ហើយអញ្ជើញសម្រាកចុះឲ្យក្មេងៗមកខ្ញុំមក”គាត់និយាយព្រមទាំងលូកដៃទៅទទួលក្មេងៗ។ លីសាគ្រាន់តែញញឹមរួចក៏ហុចថេសានដែលកំពុងតែលង់លក់ឲ្យទៅអ៊ុំឆូវ៉ុនចំណែកឯជេយ៉ុនដែលនៅបើកភ្នែកម៉ក់ៗនោះគេតោង.កម្ដាយជាប់មិនព្រមព្រលែងសោះទើបអ៊ុំឆូវ៉ុនបានតែគ្រវីក្បាលហួសចិត្តនឹងក្មេងនេះហើយក៏យកថេសានទៅដាក់ឲ្យគេងក្នុងបន្ទប់បាត់ទៅ។ លីសាក៏និយាយទៅកាន់ជេននីព្រមទាំងអង្អែលក្បាលនាងថ្នមៗដោយក្ដីស្រឡាញ់។
“ជេនហត់ហើយ ឆាប់នាំកូនយ៉ុនទៅងូតទឹកទៅចាំបងចាត់ការម្ហូបអាហារជាមួយអ៊ុំឆូវ៉ុន”
“អឺម ”ជេននីយល់ព្រមដោយសម្លេងក្នុងបំពង់.ករួចក៏លោទៅថើបថ្ពាល់លីសាភ្លែតធ្វើឲ្យម្ចាស់ខ្លួនអៀនឡើងក្រហមថ្ពាល់។
ខ្សឺត!!!
“អរគុណច្រើនណាស់បងលីស”និយាយរួចនាងក៏ពរកូនឡើងទៅខាងលើឯអ្នកនៅខាងនេះវិញស្ទាបថ្ពាល់ញញឹមបិទមាត់មិនជិតនោះទេព្រោះតែមនុស្សពិសេសថើបថ្ពាល់ខ្លួនយ៉ាងទន់ភ្លន់បែបនេះ។(ដូចអ្នកអានពេលCrushតបឆាតចឹង🌚)។អង្គុយអៀនអស់ចិត្តហើយលីសាក៏ក្រោកឡើងដើរទៅផ្ទះបាយរៀបចំដាក់ដាំបាយយ៉ាងច្រើនព្រោះសុងហ៊ុនបានណាត់ហើយថានឹងត្រឡប់មកញុាំបាយជុំគ្នានៅក្នុងផ្ទះឲ្យជុំគ្រួសារតែម្ដង។
មកមើលស៊ុននូនិងសុងហ៊ុនវិញពេលនេះពួកគេកំពុងតែដើរផ្សាររាត្រីយ៉ាងសប្បាយរីករាយ។ពេលដែលក្រឡេកឃើញកន្រ្តកហោះស៊ុននូក៏បបួលសុងហ៊ុនភ្លែន។
“អ្នកប្រុសផាក ពួកយើងជិះកន្ត្រកហោះទៅល្អដែរទេ?”
“អេហ៍ស៊ុននូហា៎!បងប្រាប់ប៉ុន្មានដងហើយថាកុំឲ្យហៅបងថាអ្នកប្រុសផាកទៀតព្រោះបងគឺជាអនាគតប្ដីអូន”
“អើ...គឺអូនមិនទាន់ទម្លាប់ហ្នឹងណា៎”ស៊ុននូតបសុងហ៊ុនទាំងអៀនឯរាងក្រាស់ក៏ចាប់ឱបចង្កេះនាយតូចដើរចូលទៅទិញសំបុត្រឡើងជិះលើកន្រ្តកហោះ។
“អត់ទោសប្អូនសំបុត្រមួយថ្លៃប៉ុន្មាន?”
“បាទប្រាំរយវ៉ុនបង”(ថោកគួរសមតោះទៅជិះ☺️)
“អញ្ចឹងបងយកពីរមកអូន”
“បាទចាំបន្តិចបង”និយាយរួចអ្នកលក់សំបុត្រក៏ធ្វើការហែកសំបុត្រឲ្យសុងហ៊ុនហើយឆ្លៀតពេលនោះសុងហ៊ុនក៏ទិញស្ករតាំងម៉ែ2ចង្កាក់ហុចឲ្យប្រពន្ធគេ និយាយទៅស៊ុននូពេលនេះដូចជាក្មេងតូច(ក្មេងតូចកូនមួយ🤣)។ទទួលបានសំបុត្ររួចអ្នកទាំងពីរក៏ដឹកដៃគ្នាឡើងលើកន្ត្រកហោះ គ្រាន់តែឡើងដល់ភ្លាមកន្រ្តកក៏ចាប់វិលយឺតៗឡើងទៅខាងលើ។ពីដំបូងសុងហ៊ុនញញឹមសម្លឹងមុខស៊ុននូដល់យូរៗទៅកន្រ្តកក៏វិលកាន់តែលឿនទៅៗសុងហ៊ុនស្វាយមុខភ័យឡើងស្លឺ គេចាប់ឱបស៊ុននូយកតែម្ដងហើយក៏បិទភ្នែកធ្វើឲ្យស៊ុននូសើចចង់រយះមាត់។
“ហាសៗហាអ្នកប្រុសផាកម៉េចក៏ធ្វើមុខអញ្ចឹងអាក្រក់មើលណាស់”ឮសម្ដីស៊ុននូភ្លាមសុងហ៊ុនខឹងហ្មងគេប្រឹងតាំងចិត្តឲ្យនឹងនរនិយាយជាមួយនាយតូច
“នែស៊ុននូ!!!បងប្រាប់ប៉ុន្មានដងហើយថាកុំឲ្យហៅបងថាអ្នកប្រុសផាកទៀត!”
“អៃ!!!ក្រែងបងចូលចិត្តឲ្យអ្នកបម្រើក្នុងផ្ទះហៅបងបែបនេះហី?”
“អ្នកបម្រើផ្សេងប្រពន្ធផ្សេង”រាងក្រាស់តបទាំងមុខក្រញ៉ូវតែពេលដែលកន្រ្តកចុះក្រោបវឹបគេក៏ឱបដៃស៊ុននូញ័រតតាត់
“អេហ៍យើងមិនទាន់រៀបការទេកុំហៅប្រពន្ធពេញមាត់ពេកខ្មាសផែនដី”នាយតូចធ្វើវាយឫកហើយបេះដៃសុងហ៊ុនចេញតែសុងហ៊ុនអង្វរ
“ស៊ុននូហា៎...បងខ្លាចខ្ពស់មែនណា៎...បងអត់និយាយលេងទេ”ឃើញកែវភ្នែកស្មោះត្រង់របស់សុងហ៊ុននាយតូចក៏ដឹងថាគេមិនបានកុហកទេទើបនាយតូចទាញសុងហ៊ុនមកថើបដើម្បីបង្វែរអារម្មណ៍សុងហ៊ុនឲ្យឈប់គិតពីទីខ្ពស់នេះតទៅទៀត។ដូចដែលគិតសុងហ៊ុនភ្លេចថាខ្លួននៅលើទីខ្ពស់ហើយក៏ថើបបបូរមាត់តូចស្ដើងយ៉ាងថ្នាក់ថ្នមទន់ភ្លន់មិនចាប់អារម្មណ៍ទេថាកន្រ្តកនេះវិលលឿនប៉ុណ្ណាឬក៏យូរប៉ុណ្ណាឡើយខួរក្បាលពួកគេទាំងពីរនាក់ពេលនេះមានតែពណ៌ផ្កាឈូកនិងស្រស់បំព្រងតែប៉ុណ្ណោះ។ថើបយូរៗទៅសុងហ៊ុនដូចជាចង់ឡើងកម្ដៅម៉េចៗទេទើបដៃរបស់គេក៏ចាប់ផ្ដើមរវាមលូករាវរាងកាយតូចធ្វើឲ្យនាយតូចហាមភ្លាម។
“ពួកយើងនៅទីសាជារណៈណា៎លោកឈប់...ឈប់ទៅ”
“គេមិនមកចាប់អារម្មណ៍ទីងងឹតនិងខ្ពស់អញ្ចឹងទេ”សុងហ៊ុនភ្លាត់មាត់ខ្លួនឯងពេលដែលគេនិយាយដល់ពាក្យខ្ពស់គេក៏ប្រែប្រួលទឹកមុខមួយរំពេចហើយក៏ជ្រុលដៃរុញស៊ុននូចេញឯខ្លួនគេក៏ធ្លាក់ពីលើកៅអីថយចេញមួយជំហានរួចក៏យកដៃក្ដោបក្បាល ។
“អាក៎!!!”នាយតូចស្រែកយ៉ាងឈឺចាប់ព្រោះតែបុកនឹងបង្អួចកន្ត្ត្រកមួយទំហឹងតែពេលដែលឃើញសុងហ៊ុនមិនស្រួលនាយតូចក៏ស្ទុះទៅឱបសុងហ៊ុនដោយអាការៈភិតភ័យ។
“សុងហ៊ុន!!!បងមិនអីទេមែនទេ?បងកើតអី???”ស៊ុននូសួរដោយក្ដីបារម្ភចំណែកឯសុងហ៊ុនវិញគិតតែពីគ្រវីក្បាលមិននិយាយអ្វីទាំងអស់ ផ្នែកមួយនេះគឺជាស្ថានភាពរបស់សុងហ៊ុនដែលស៊ុននូមិនដែលបានដឹងមិនដែលបានឮហ្វេលិចឬក៏យ៉ុនជីននិយាយហើយសូម្បីតែអ៊ុំឆូវ៉ុនក៏មិនបាននិយាយដែរ។(សុងហ៊ុនបងពិតជាខ្លាចខ្ពស់ពិតមែនហី?ចុះពេលបងទៅប្រឡូកក្នុងសង្គមម៉ាហ្វៀនោះម៉េចក៏បងរឹងមាំខ្លាំងម្ល៉េះ?)ស៊ុននូដល់ថ្នាក់រលីងរលោងទឹកភ្នែក នាយតូចក៏សម្រេចចិត្តហៅឲ្យអ្នកបញ្ជាម៉ាស៊ីនកន្រ្តកហោះឲ្យឈប់។
“បងសុំឈប់មួយ”
ងឺត!!!
“អ៊ួក...អ៊ួក!!!”គ្រាន់តែកន្រ្តកឈប់ភ្លាមស៊ុននូគ្រាហ៍សុងហ៊ុនចេញសុងហ៊ុនក៏ចេញក្អួតមកតែម្ដងហើយខ្លួនឡើងទន់ល្វែកទើបស៊ុននូប្រញាប់នាំសុងហ៊ុនចូលបន្ទប់ទឹកដើម្បីលុបលាងមុខចេញ។
“សុងហ៊ុន!សុងហ៊ុនបងយ៉ាងម៉េចហើយ?”ស៊ុននូទះថ្ពាល់សុងហ៊ុនតិចៗហើយគេក៏បើកភ្នែកមកឃើញនាយតូចនៅចំពោះមុខគេ គេក៏ស្រវ៉ាឱបនាយតូចយ៉ាងណែន។
“កុំទៅណាចោលបងអីហឹកៗ...យើងនឹងនៅជាមួយគ្នារហូតណា៎”គេនិយាយទាំងសម្លេងង៉ុលៗព្រមទាំងឈ្មុលក្បាលលើ.កនាយតូចស្រង់យកក្លិនខ្លួនក្រអូបៗឲ្យចូលពេញសួត នាយតូចក៏ឱបរាងក្រាស់តបវិញយ៉ាងណែនដូចគ្នា។
“បាទ!អូននឹងមិនលែងដៃបងទេទោះជាកាលទេសៈណាក៏ដោយ”
“អឺម”
“តោះយើងទៅផ្ទះទៅ បងហត់ហើយគួរតែសម្រាកពួកយើងនៅមានពេលជាមួយគ្នាច្រើនទៀតណា៎”
“មែនហើយទៅផ្ទះ យប់នេះបងចង់គេងឱបអូននិងកូន”
“បាទបងសម្លាញ់ ...ជុប!!!”
និយាយគ្នារួចស៊ុននូក៏ដើរដឹកដៃសុងហ៊ុនទៅកន្លែងចតឡានជាសំណាងដែរដែលស៊ុននូគឺជាមនុស្សចេះគ្រប់យ៉ាងទោះបីគេជាគ្រូពេទ្យក៏ដោយតែក្នុងអំឡុងពេលសម្រាកមាតុភាពគេក៏ឆ្លៀតពេលទំនេររៀនបើកឡានហើយក៏អាចបើកជូនជុងវ៉ុនទៅរៀននិងទៅជួបទំនាក់ទំនងការងារធំៗជាមួយក្រុមហ៊ុនផ្សេងៗដែលជាចំណែកមួយនៃការរក្សាសុវត្ថិភាពសម្រាប់គ្រួសារពួកគេផងដែរ។នាយតូចបើកឡានយឺតៗមិនហ៊ានបើកលឿននោះទេព្រោះគេត្រូវកាន់ដៃមនុស្សធំចរិតក្មេងម្នាក់នេះដើម្បីឲ្យគេស្ងប់អារម្មណ៍។
....
ក្លិនឈ្ងុយនៃម្ហូបអាហារដែលលីសាបានចម្អិនធ្វើឲ្យច្រមុះដ៏សែនរវាសរវៃរបស់ជេយ៍ចាប់យកបាន គេក្រោកឡើងឃើញជុងវ៉ុននៅគេងលក់នៅឡើយក៏បីនាយតូចយកទៅងូតទឹកជាមួយគ្នាតែម្ដង។(លក់មួយភ្លែតសោះបើកភ្នែកមកយប់បាត់មិនដឹងជាអាល្អិតនេះយ៉ាងម៉េចទៅហើយទេ)គិតបណ្ដើរដៃក៏ដុសខាត់លាងសម្អាតរាងកាយតូចបណ្ដើរ។ឥទ្ធិពលនៃទឹកត្រជាក់ក៏បានដាស់ឲ្យនាយតូចដឹងខ្លួន គេបើកភ្នែកមកក៏ឃើញជេយ៍កំពុងតែត្រកងកាយខ្លួនតែនាយតូចក៏មិនមាត់ព្រោះតែប្រុសម្នាក់នេះពេលសក់សើមគឺថាសង្ហារហ្មងហើយជុងវ៉ុនក៏មិនមែនថាមិនមានចិត្តលើជេយ៍ដែរគឺថាចាប់អារម្មណ៍ជេយ៍តាំងពីថ្ងៃដែលជេយ៍ទៅរកស៊ុននូនិងសុងហ៊ុនដល់ផ្ទះរបស់គេម្ល៉េះហើយរឿងដែលកើតឡើងតាំងពីយប់ក៏ជុងវ៉ុនមានចេតនាដែរគេអាចគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ខ្លួនឯងបានតែគេមិនចង់ហើយក៏មករកជេយ៍តែម្ដងទៅ។ក្រោយពីងូតទឹករៀបចំខ្លួនហើយជេយ៍ក៏នាំជុងវ៉ុនដែលស្លៀកខោអាវរបស់គេចុះមកខាងក្រោម(អាវដេកត្រូវជេយ៍ហែក🌚)។
ជេយ៍អៀវជុងវ៉ុនចុះមកខាងក្រោមស្របពេលដែលស៊ុននូគ្រាហ៍សុងហ៊ុនចូលមកដល់ក្នុងផ្ទះល្មម គ្រាន់តែឃើញជេយ៍អៀវជុងវ៉ុនក្នុងសភាពអាវរលុងឃុងដូចទីងមោងភ្លាមស៊ុននូក៏ដឹងបាត់ទៅហើយមិនចាំបាច់បកស្រាយអ្វីច្រើនទេព្រោះពេលលេងអីបែបហ្នឹងស៊ុននូក៏ធ្លាប់ពាក់អាវសុងហ៊ុនដែរហើយសុងហ៊ុនប្រាប់ថាពេលដែលគេពាក់អាវធំៗចឹងទៅទាក់ទាញណាស់។ឃើញស៊ុននូសម្លឹងបែបចំអន់ជុងវ៉ុនក៏ជ្រប់មុខលើខ្នងជេយ៍តែម្ដងព្រោះអៀននឹងមិត្តភក្តិពេក។(ចប់ហើយខ្ញុំ)ជុងវ៉ុនពិបាកធ្វើទឹកមុខចំពោះBestieមែនទែនព្រោះតិចទៀតមិនដឹងថាជាBestieឬក៏បងថ្លៃទេ🤣។
“អ្នកប្រុសតូចមិនស្រួលខ្លួនមែនទេ?”អ៊ុំឆូវ៉ុនសួរឡើងនៅពេលឃើញសុងហ៊ុនធ្វើមុខស្មឿកៗ
“អត់ទេអ៊ុំគ្រាន់តែហត់បន្តិចបន្តួច”គេញញឹមតបព្រមទាំងទាញស៊ុននូយកមកឱបដាក់ដៃលើស្មាដើម្បីបញ្ជាក់ថាគេអូខេគ្រប់យ៉ាងឲ្យតែមានប្រុសខ្លួនតូចម្នាក់នេះនៅក្បែរ។
“អញ្ចឹងយើងគួរតែញុាំបាយទៅ” អ៊ុំឆូវ៉ុនបបួលគ្រប់គ្នាញុាំបាយដើម្បីកុំឲ្យគ្រប់គ្នាដេញដោលរឿងជេយ៍និងជុងវ៉ុនព្រោះឃើញថាសុងហ៊ុននិងស៊ុននូមើលមុខជេយ៍និងជុងវ៉ុនបែបចង់ដឹងរហូតតែថាមិនអាចបង្វែរដានបានទេ។
“ជុងវ៉ុនម៉េចបានឯងពាក់អាវលោកជេយ៍ចឹង?”ស៊ុននូសួរធ្វើមុខស្លឺៗដូចមិនដឹងអី(ចេតនាច្បាស់ណាស់🤣)។
“អើ...គឺ...”ជុងវ៉ុនរដាក់រដុបសម្លឹងមើលជេយ៍ឯជេយ៍វិញរឹងខ្លួនស្ដូកធ្វើអ្វីមិនត្រូវតែម្ដង ឃើញបែបនេះសុងហ៊ុនក៏សួរបន្ថែម។
“បងជេយ៍បងដូចអត់ដែលចេះចែករំលែកអាវជាមួយអ្នកណាទេតាំងពីដើមមកតើមានអ្វីមែនទេនៅថ្ងៃនេះ?”
“....”ជេយ៍មិនមាត់អ្វីទាំងអស់តែជេននីដែលទើបតែចុះមកព្រោះកូនទើបតែគេងលក់ក៏សួរស៊ុននូ។
“ស៊ុនៗឈុតដេកពណ៌ផ្កាឈូកដែលបងទិញឲ្យម៉េចក៏រហែកអស់អញ្ចឹង?”ជេននីនិយាយដោយលើកឈុតនោះឡើងបង្ហាញតែម្ដង។ច្បាស់ណាស់ឈុតនេះហើយដែលស៊ុននូពាក់ឲ្យជុងវ៉ុនកាលពីយប់នោះឯងហើយឥលូវវារហែកហើយជុងវ៉ុនបែរជាមកពាក់អាវរបស់ជេយ៍ទៀតវាពិតជាដូចការសង្ស័យរបស់ស៊ុននូនិងសុងហ៊ុនពិតមែនទើបពួកគេទាំងពីរលាន់មាត់ដំណាលគ្នា។
“នេះអ្នកទាំងពីរ????”សុងហ៊ុននិងស៊ុននូគឺថាមើលមុខគ្នាចង់តែសើចឲ្យផ្អើលផែនដីតែម្ដង តែជេននីនិងលីសាយល់ភ្លាមក៏កាត់ផ្ដាច់ភ្លែត។
“ម៉ោះឈប់និយាយទៅយើងមកហូបបាយវិញហីព្រោះយើងដូចជាមកគ្រប់គ្នាល្អណាស់”លីសានិយាយហើយស៊ុននូក៏យល់ស្របនឹងសំណូមពររបស់លីសាដោយបំភ្លេចការចង់ដឹងរឿងរបស់ជេយ៍និងជុងវ៉ុនចោល។
“មែនហើយញុាំបាយទៅល្អជាងបងសុងហ៊ុនពួកយើងខានញុាំបាយជុំគ្នាយូរហើយ”ឮសម្ដីប្រពន្ធសុងហ៊ុនក៏ញញឹមយ៉ាងស្រស់តែម្ដងហើយគេក៏ឆ្លៀតនិយាយចំអន់លេង
“មែនហើយបងក៏រង់ចាំឱកាសនេះយូរដែរហើយ អូនមានដឹងទេថារយៈពេលមួយឆ្នាំមកនេះបងមិនសូវបានញុាំបាយនោះទេព្រោះឲ្យតែដល់ពេលបាយបងចេះតែនឹកដល់អូន”មិនត្រឹមតែនិយាយទេគេនៅឆ្លៀតឱនទៅថើបនាយតូចរហូតគ្រប់គ្នាចង់លើសជាតិស្ករឡើងមក។
“ហ៎កណេះអ្នកប្រុសតូចបើបាយមិនបានអញ្ចឹងលើកនេះញុាំឲ្យច្រើនៗទៅមើលទៅដូចជាស្រកសាច់ខ្លាំងណាស់”អ៊ុំឆូវ៉ុនហុចបាយមួយស្ប៉ាត់ធំឲ្យសុងហ៊ុនតែម្ដងឯសុងហ៊ុនក៏ទទួលយកទាំងញញឹម។
“អរគុណណា៎បាទ!នៅក្បែរអូនពេទ្យបែបនេះមិនហ៊ានញុាំតិចទេខ្លាចឈឺអូនពេទ្យអត់ឲ្យថ្នាំប៉ូវ”
ហាសៗហា!! គ្រប់គ្នាផ្ទុះសំណើចឡើងព្រមៗគ្នាពេលឮសម្ដីរបស់សុងហ៊ុន។ពេលដែលញ៉ោះឆ្អែតឆ្អន់ហើយគ្រប់គ្នាក៏នាំគ្នាញុាំបាយយ៉ាងឆ្ងាញ់ គេឮតែសម្លេងសំណើចនៃសុភមង្គលចេញពីផ្ទះរបស់គ្រួសារផាកសូម្បីតែក្រុមកម្មករក៏លាន់មាត់ព្រាតពីភាពរីករាយអ៊ូអរដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមក។
~~~~~
YOU ARE READING
You're my world season II
General Fictionគ្រប់យ៉ាងនៃការស្លាប់របស់ម្ដាយសុងហ៊ុននឹងត្រូវបានលាតត្រសាង មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះនឹងមានរឿងរ៉ាវជាច្រើនបានកើតឡើងធ្វើឲ្យសុងហ៊ុននិងស៊ុននូស្ទើរតែបែកគ្នាម្ដងទៀត។ប៉ុន្តែសុងហ៊ុនព្យាយាមគ្រប់វិធីដើម្បីការពារមនុស្សដែលគេស្រឡាញ់ស្មើជីវិត។
