Heartfelt Sorrow

Chapter 4

Ilang araw na ang nakalipas, at patuloy lamang siya sa pangungulit sa akin na tulungan siya roon sa kaibigan ko. Pumayag narin naman na ’ko nang matigil na siya, nakakainis ang palagiang pupuntahan niya kung nasa’n ’man ako para lang mapapayag ako roon.

“Did you already thought about something that i can make for her?” Inilapag nito sa harapan ko ang isang tray ng mga pagkain, tinititigan ko ang mga iyon at akmang kukuha ng isa nang bigla nitong pitikin ang kamay ko. “Tulungan mo muna ’ko‚ hindi yung nagpapasarap ka na kaagad d’yan habang hirap ako pumorma.”

Sinamaan ko siya ng tingin. “Wow ha, bakit nga ba ako pumayag sa plano mong ’to. Mahiya ka naman sa paghihingi ng oras ko para lang makita ’yang—” Pinutol niya ang sasabihin ko.

“Kagwapuhan ko?” Asar niya habang nakangisi, at kinindatan pa ’ko. “’Wag ka namang ganiyan, Jazarah. Masasaktan ka lang sa’kin kung magustuhan mo ’ko, gusto ko nga yung kaibigan mo diba?”

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya, at akmang sasapakin siya nang natatawa niyang saluhin iyon. “You—you assumed a lot, nasobrahan ka na sa kakapalan ng pagmumukha, layu-layuan mo nga ’ko!”

“Tsk, parang namang hindi kita kaibigan.”

Kinuha niya ang isang burger, at iced tea bago ilapag iyon sa harapan ko.

Inangatan ko siya ng kilay. “Anong kaibigan? Pamilya lang natin ang magkaibigan, hindi tayo!”

“Kumain ka na nga.” Pasuko niyang sabi habang nilalantakan na ang isang slice ng pizza na binili niya kaya nagsimula nalang rin naman na akong kumain.

Habang dinadama ko ang pagkain na dala niya ay may bigla nalang humintong dalawang lalaki sa harap namin na nanlalaki ang mga mata habang nakatingin sa’min. They looked familiar, it seems that they are belong to Wyatt’s circle of friends, too.

“Gago ka, Remor. Ikaw na ba susunod kay Wyatt?” Sabi ’nong isa na tila bang gulat na may kasamang babae ang kaibigan niya.

Hindi naman umimik si Castiel kaya napalingon ang dalawa sa akin na ikinairap ko.

“Hindi pa huli ang lahat, mas kaya kitang paligayahin kaysa sa kaniya, miss.” Saad naman nitong isa habang nakalahad ang kamay. “Rhett.” Pagpapakilala nito.

Tinignan ko lang ang kamay niya hanggang sa nahihiya na nitong inilayo sa akin habang nagpakilala rin ang isa. “Xenon, kakawayan nalang kita, at baka mapahiya rin ako.” Sabi nito habang kumakaway.

“Pati ba naman sa daanan, makikita ko parin kayo?” Mataray na sabi ng isang babae na ikinalingon nila.

Natigilan naman si Castiel sa pag-kain, at napalingon narin roon. “Cassiel, what are you doing here?”

Cassiel? Why does it sounds similar to Castiel? Oh wait, is she his sister? Based on her appearance, but if you take a look on her, the vibe is different.

“Obviously, what am i doing here in cafeteria?” Sarkastikong tanong nito.

She’s quite beautiful though. Her wavy brown hair matches her small face, especially the siren shape of her eyes and the color of her eyes made her look foreign. The natural red lips of her is so attractive, as well, as its shape, cupid’s bow? The hourglass figure of her body too is visible while she’s wearing a fitted uniform that made her looked perfect.

She smirked when she caught me staring at her for too long. “Why? Am I way too gorgeous than my brother?”

Nang marinig iyon nina Xenon at Spade ay binulungan agad nila si Castiel ng kung ano. “Leave now, Cassiel. You’re distr—”