pabucumun bayboyu
Ayşen: Ama senin gibi tiplerden hoşlanmam.
Ayşen: Senin gibi tipler dediğim.
Ayşen: Kötü çocuk gibi takılan.
Ayşen: Zeki ve çalışkan erkekler daha çok ilgimi çekiyor.
Ayşen: Ama şerefsizim sen de bir bok var.
Ayşen: Ne olduğunu...
Molasız 8 saat çalıştım... Kafam yerinde değil sanırım. Hissizleşti...
~~~
"Ayşen anneni bir kaşık suda boğmamam için bir sebep ver."
Ecem ile okulun kütüphanesine çıkmış, yeni gelen kitapları rafa diziyorduk.
Ecem ile kütüphanede sadece soru çözüyorduk.
Edebiyat hocasının gelmesiyle bizi görüp görev kakalaması bir olmuştu.
"Çünkü ne yapmış olursa olsun, annem."
İçimden hâlâ ona toz konduramayışıma göz devirdim.
"Hâlâ anne demen peki. Bana böyle bir şey yapsaydı adını bile ağzıma almazdım."
Dediğine güldüm.
"Ben de ki de böyle bir enayilik işte ne yaparsın."
Aslında işi biraz dalgaya alıyordum. Bu benim acı ile savaşma yönetimimdi.
"Ne olacak şimdi peki?"
"Bartın, avukat bulduğunu söyledi. Zaten teyzem benim fikrimin belirleyici olduğunu söylüyor."
"Bak diyorum şimdiden sana. Eğer İstanbul'a gitmeye kalkarsın ben de İstanbul'a taşınırım."
Dediğine güldüm ve beline kollarımı bağladım.
"Bilmez miyim sarışınım."
Kutudan çıkardığım kitapları türüne göre ayırıp numara verip yerine yerleştiriyorduk.
"Dolap 4 numarası 987."
Dediğim cümleyi yapışkanlı kağıda yazıp bana uzattı Ecem.
Ben de kitabın yan yüzeyine yapıştırıp dolaba koydum.
Ayrıca bir yandan da bilgisayardan kitabı kaydediyordum.
Kütüphane kapısının açılması ile Bartın kafasını uzattı.
"Tahmin ettiğim yerdesiniz."
İçeri girip yanıma geldi.
"Ozan seni çağırıyor Ecem."
Ozan
Ecem'i
Çağırıyor.
Az yesin de uşak tutsun kendisine
Ayağına kadar çağırıyor mu yani?
Ecem kütüphaneden çıkarken Bartın bana baktı.
"Çağırmamıştı."
Dediğine güldüm.
"Uy sen de benim gibi çöpçatan mı oldun?"
Bak çöpçatan dedim aklıma yine Dolu Kadehi Ters Tut'um geldi.
Aşk değilde ne bu?
"Sadece baş başa kalalım diye yaptığım taktikti."
"Madem geldin o zaman Ecem'in işleri sana kaldı. Dediğim numarayı kağıda yazıp bana uzat."
Ne olduğunu anlamayarak bana baktı.
Ecem'i gönderirken iyiydi. Şimdi paşalar gibi görev yapacaksın.
"Hadi Bartın bakma bana öyle. Kalemi al."
Kutudan çıkardığım kitabın türünün ayırt ederken Bartın çoktan oturmuştu.
"Avukat işi halloldu."
Dediği cümle ile gülümsedim.
"Bartın gerçekten ne kadar minnet duyduğumu bilemezsin."
"Benimde son zamanlarda hissettiğim duygu bu."
"Nasıl yani?"
"Sana karşı... O kadar çok minnet duyuyorum ki."
"Neden duyuyosun ki?"
"Görmüyor musun? Hayatım resmen değişti. Elime kalem almayan benim artık hedefimin olması bile bunun kanıtı."
"Hedefin mi var?"
"Mühendislik, bilgisayar mühendisliği. Hep babamın işine geçerim diye rahattım ama sonra senin gözüne girmek için ya da ne bileyim beni fark etmen için ders çalışmaya başladım. Sırf beni böyle seversin diye çünkü bana ilk mesaj attığında zeki tiplere düştüğünü söylemiştin ve ben bu konuda vasattım. Sonra fark ettim ki oluyor. Bana yabancı gelen o dersler. Artık tanıdık bir arkadaş oldu. Seninle birlikteyken babamın çizdiği yolu takip etmeme gerek olmadığını fark ettim. Ben sanırım beni fark ettim."
Biraz durduktan sonra tekrar konuştu.
"Kutup yıldızımı bulmuşumdur belki demiştim ya. Doğruydu. Sen benim yönümü bulmamı sağlayan kutup yıldızıydın."
Dedikleri beni çok sevindirirken, utandırmıştı da...
Sonuç olarak işim başında yolunu değiştireceğime kendim bile inanmıyordum.
İnanmak istiyordum ama içten içe Bartın bu diyordum.
Ama sonuç olarak hayat pozitif yönü ile bana döndü.
Utangaçlığımı atmak için elimdeki listeye baktım.
"Dolap 3 numara 675"
"Ayşen."
Bartın'ın konuşması ile ona döndüm.
"Seni öpebilir miyim?"
Duyduğum cümle ile bunu ne kadar istediğimi fark ettim.
Hayatım boyunca belki bu dediğim şeyden deli utanacaktım ama sonuç olarak utansam bile bundan bir kere bile pişman olmayacaktım.
Çünkü inanıyordum.
Çünkü ben Bartın'a inanıyordum.
Beni pişman etmeyeceğini de biliyordum.
Başımı olumlu anlamda sallamam ile oturan Bartın kalkmış ve dudaklarını dudaklarıma yaklaştırmıştı.
Aklıma, zihnim durmuş olayı kavramaya çalışırken. Dudaklarımda hissettiğim baskı ile her şeyin gerçek olduğu barizdi.
Ben Ayşen... Annesi ve babası küçücükken terk edince teyzesi tarafından büyütülmüş sıradan bir kızdım.
Dışarı çıktığınızda karşınıza çıkacak kızlardan biriydim.
Tek amacı akademik başarısı olmuş o kız 11. Sınıfta asla aşık olmayacağına inandığı okulun badboyuna aşık oldu.
Pabucusunun Badboyuna...
~~~
Hop hop hop. Aile var burada kardeşim.
Gidin özelden yapın yani niye okuyucuların önünde böyle şeyler yapıyorsunuz.
Neyse...
Ben kaçıyorum derse. Size de iyi dersler.
Kendinize cici bakın muahhhh
Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.
