Pabucumun BadBoyu|TEXTİNG

2.5

Kitapta resimler gözüküyor mu? Ben başka telefonlardan baktığımda gözüküyor olarak gördüm fakat gözükmüyor diye yorum aldım. Gözükmüyor ise tekrar koyacağım fotoğrafları.

~~~

"Bak Ayşen, en çok beni seveceksin tamam mı?"

Öğleden sonra hocalar ders işleyeceğim diyince Ecem ile tekrar sınıfımıza gitmiştik ama maalesef her teneffüs Kerem tarafından sıkıştırılmıştım.

"Kerem üzgünüm ama beni senden daha çok seviyor."

Ecem'in keyifle söylediği cümleye Kerem omuz silkti.

"Beni daha çok seviyor."

"Kerem yaaa sen bir git, kız bulsana. Sap kaldıkça bana sarıyorsun."

"Kızım ben seninle büyüdüm. Şimdi Bartın'ı daha çok seversin acayip kalbim kırılır."

Sınıfa hoca girmesi ile ders başlamıştı.

Kerem'e cevap vermeden kendisi sınıftan çıkmak zorunda kalmıştı.

"Bu çocuk çok manyak ha. Bak bunda tam olarak siz evlenseniz Bartın ile aranıza yatacak bir tip var."

Yapar mı yapar ha.

Kerem bu.

Sağı, solu belli olmaz.

Matematik hocamızın dersi anlatması ile derse odaklanmıştım ve çözün dediği soruları çözmüştüm.

Her ne kadar sorular ile uğraşıyor olsam da aklım sürekli Bartın geliyordu.

"Kızım resmen bana aşıkmış. Eee tabii aşık olacak. Cazibeme kim hayır diyebilir ki."

Dediğime Ecem kahkaha atınca sınıftakilerin kısa süreliğine bakışı bize çevrildi.

Ayarı yoktu ki kızın.

Ne var sınıfı inletecek kadar gülmeye.

"Niye o kadar gülüyorsun. Cazibesiz miyim ben?"

Dediğime olumsuz anlamda kafa salladı.

"Kanka daha geçen beni fark etmedi. Onun için sadece Kerem'in kuzeniyim dedikten sonra onun sana aşık olunca, cazibeme kim hayır diyebilir ki demen komiğime kaçtı."

Benimle dalga geçerken gözlerimi devirdim.

Dışarıda gökgürültüsü sesi ile gözlerimi cama çevirdim.

"Ya hayır ya yağmur başladı. Şemsiyem yok. Kitaplarım ıslanmamalı. Umarım çıkışa kadar diner."

"Bende de şemsiye yok."

Hayy yaa.

Yağmurlu havayı çok seviyordum. Yağmur artı sıcak kahve artı ders ya da kitap çok güzel oluyordu ama iki hafta önce yağmurlu havada eve geldiğimde kitaplarımın ıslanması ile feci şekilde üzülmüştüm.

Tekrar ıslanmasını istemiyordum.

Zilin çalması ile son derste bitmiş ve herkes çantalarını alıp çıkmıştı.

Sabah havanın günlük güneşlik olmasından kaynaklı şemsiye almamıştım... Keşke hava durumuna baksaydım.

Ecem ile okul çıkışına ilerlerken Kerem'i karşı merdivenlerde görmüştüm.

Elinde şemsiye vardı.

"Kerem yemin ediyorum. En sevdiğim insansın." Hızlıca koşarak yanına gittim.

"Biliyorum."

Verdiği cevaba şaşırmadım.

"Şemsiyen ile birlikte gidebiliriz bence."