Under the Same Sky |Taekook|

･✿.｡.:1.:｡✿*ﾟ

Merhaba güzel okurlar.
Nasılınız?Umarım iyisinizdir.
İnstagramdan gördüğüm bir pov'la
Bu fici yazmaya karar verdim.
Umarım beğenirsiniz.

Jungkook|

Abimi kaybedeli kaç yıl oldu hatırlamıyorum bile.Çok özlemiştim onu.Babam hastaydı,annemde abim vatan haini olduğundan beri işinden alınmıştı.Bende Üniversite okumaya,bir yandanda hazırladığım
takıları satmaya, bazen de garson olarak tatlı dükkanında çalışıyordum.Hayat zormuydu?

Zordu...Akıl sağlığın olmadığını düşünüp üzülen.Abimin hain olmasını yüzüme vurarak aşalayanlar da vardı.Ancak sorun değildi.Ben abime güveniyordum.
Bir umut gelir de karşılaşırız diyordum.Ancak kaç yıl geçmişti.Akıl sağlığım yerindeydi.Ancak çocuk gibi davrandığım için herkes beni deli sanıyordu.

Bu gün her zamanki gibi aynı sabaha uyandım.Gözlerimi ovuşturarak ayağa kalkıp perdeleri dans ettiren rüzgarın karşısına geçerek "Badi-seba" yani Sabah rüzgarı anlamına geliyordu.Ancak ben Kasım bey Zakirin bu şiir'ini sevdiğim için böyle söylemeyi seviyordum.Diğer ülkelerin Edebiyyatını da severim.En çok da kitap okumayı yazmayı severim.

Pencereyi kapatıp perdeleri düzelttiğim gibi banyoya ilerleyip elimi yüzümü yıkayıp işlerimi hallettikten sonra üstümü değiştirip aşağı indim.Babam her zamanki gibi kanepede uzanmıştı.
Annemse başında ilaçlarını içiriyordu.

Cebimden bir miktar para çıkarıp masanın üzerine bıraktım.Boğazımı temizleyerek dikkatlerini üzerime çektim.

"Günaydın annem~"

Kollarımı boynuna dolayıp sıkı sıkı sarıldım her zamanki gibi.O da belimi okşayıp yanağımdan öptü.

"Günaydın canım benim"

Kollarımı ondan ayırıp babamın yanına yaklaşıp kollarımı doladım ona.Ancak alamadığım karşılıkla yüzüm düşsede toparlamaya çalıştım kendimi.Hastalığı ilerledikçe bedenini kıpırdatması zorlaşıyordu.Bu da benim daha da üzülmeme sebep oluyordu.

Kollarımı ondan ayırıp masaya doğru ilerleyip oturduğumda anneme doğru konuştum.

"Bu gün geç gele bilirim anne.Siparişleri evlerine teslim ettikten sonra tatlıcıya da gidip yardım ettikten sonra dönerim."

Başımı yavaş yavaş evet anlamında salladığında yanıma oturdu.

"Bir ihtiyacınız varmı?Alıp geleyim hm?"

Başını hayır anlamında salladı gülümseyerek.

"Sen sağ salim eve gel de başka bir şey istemem."

Gülümseyerek elimi elinin üzerine koydum.

"Babam'ın ilaçları bittimi?"

Derin bir nefes verip başını olumlu anlamda salladı.

"Sonumuz nereye gidiyor böyle anlayamıyorum."

Gözleri dolduğunda elimdeki çatalı bırakıp masamı ona yaklaştırarak sarıldım sıkı sıkı.

"Sorun değil anne ağlama ama..."