The Sinister's Web

CHAPTER 24

Gray nasaan na kayo...

The night was long, and the darkness seemed to swallow us up as Melize and I looked for Gray and our other companions. Panic and worry attacked my insides as we searched the city for any leads we could locate. But each dead end made us even more desperate.

"Melize, we have to find them!" I said, my voice trembling with fear.

Patuloy kaming naghanap hanggang madaling-araw, ngunit wala pa rin kaming makitang anumang palatandaan nina Gray.

Ang bigat ng kawalan ay nagdulot ng pag-alinlangan sa amin, at ang takot na may masamang nangyari sa kanila ay halos hindi na namin maipagpatuloy.

Ano na lang magiging reaction ni Thornfield kapag nalaman niyang nawalala ang kanyang nag iisang anak.

Kahit ako'y nag aalala na, hindi naman kahit papa niya ang pumatay sa mga magulang ko ay papabayan ko na si Gray.

Sa pagtagal ng panahon, unti-unti kong narerealize na ayaw ko siyang mawala, parang nagiging malinaw na sa akin ang magulo kong nararamdaman para sa kanya.

My feelings for him has blossomed in the silent corners of my soul, as special and undeniable as the stars in a midnight sky. It has been a wonderful journey getting to know him. No matter how brief every interaction has had an impact on me. His passion, generosity, and genuine concern for me have captivated my heart.

Pasikat na ang araw ngunit hindi pa namin nahahanap si Gray. Lahat pinuntahan na namin pero wala parin.

"Lumapit na kaya tayo sa mga pulis? Mukhang hindi natin sila mahahanap nang tayo lang," Melize said, her determination matching my own.

Tumango ako.

Hindi ko alam pero kahit ayaw kong mawalan ng pag asa, hindi ko parin mapigilang mangamba dahil hindi lang basta simpleng tao ang nakahawak nina Gray, isang demonyo. At, anytime of now ay puwede niyang patayin sina Gray.

'Wag naman sana.

"Kaya natin, 'to, magtiwala lang tayo," aniya.

Ilang minuto lang ang binyahe namin at nakarating na kami sa paroroonan kasabay ng pagsikat ng araw. Pumasok kami sa loob ng police station at bumungad sa amin ang parents nina Clark at si Mr. Thornfield, daddy ni Gray.

Bakas sa mga mukha nila ang pag aalala kaya nakaramdak ako ng lungkot at takot nang mapagtanto kong isa lang ang ibig sabihin no'n, hindi pa nakakabalik sina Gray.

Lumapit sa amin si Mr. Thornfield at umiyak sa harap namin. "Tell me my son is safe."

Napatingin kami ni Melize sa isa't isa at napatakip ng bibig si Melize kasunod ng kanyang iyak.

"S-sorry po," iyak ni Melize.

Umalingawngaw sa buong station ang iyak. Masakit para sa mga magulang ang mawalay sa anak kaya hindi ko masisi ang mga magulang na nasa harapan namin ngayon.

Ilang sandali pa'y dumating ang mga magulang ni Melize kasunod ng pagdating ni Ivan ang kanyang mga magulang.

Hindi napigilan ni Melize at Ivan na yakapin ang isa't isa.

"Hinanap kita sa loob, Melize," Ivan said. "Sorry if wasn't there by the time that you needed me."

"Ayos lang, Ivan. Tinulungan ako ni Red," sagot ni Melize at bumitaw mula sa pagkakayap ni Ivan.

Napatingin naman sa akin si Ivan na tila ba nahihiya. "Red..."

Nagkatitigan lang kami pero ni isang salita, hindi lumabas sa bibig ko. Hindi rin ako ngumiti, sa tingin ko ay hindi pa ako handa para sa sorry niya. Sariwa pa sa akin ang sakit na dinulot nila sa akin.