အချိန် ကချေသည်

အိမ်မက်ရဲ့ အစ // အပိုင်း ( ၂ )

"...ဟာ .." ဘာလို့ အချိန်က မရပ်သွားတာလဲ ?
ငါ ဘာမှမဖြစ်ခင် အလို နေရာကို ပြန်ရောက်လာတယ် .... ငါကျက်မှတ်ထားတဲ့စာတွေ ဘာတခုမှ စဉ်းစားလို့မရတော့ဘူး.. ဘာဖြစ်တာလဲ
ဒီတိုင်း အိမ်မက် တစ်ခုလား ဟ ? "
ဆိုပီး ကျွန်တော် စိတ်ထဲ ငြီးငြူးနေမိတော့တယ်။ ခဏကြာတော့ စိတ်က ထိန်းချုပ်မရတော့ပဲဒေါသထွက်လာလို့
"အချိန် ရပ်စမ်း အချိန် ရပ် စမ်း အချိန် ရပ် စမ်းးးးးးး !!!! " ဆက်တိုက် အော်ဟစ်ပီး ပြောနေမိလို့ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းက အသံ ပေးသံတောင်ကြားလိုက်ရတယ်
" ဟဲ့သား .. ဘာတွေ အော် နေတာလဲ ၊ အကျယ်ကြီးပဲ ‌အမေတို့တောင်လန့်နေတာ .. ဘာဖြစ်တာတုန်း ? "
" .. အာ ဘာမှမဖြစ်ဘူးအမေ စာကျက်တာမရလို့ စိတ်ထဲက နည်းနည်း ရှင်းထုတ်နေမိတာ ဟီး"
" ...သားရယ် .. ခဏက မုန့်၀ယ်မယ်ဆို သွား၀ယ်လေ သား နောက်ကျနေတော့မယ် "
" ဟုတ်အမေ မ၀ယ်တော့ပါဘူး သားထွက်ရမှာပျင်းနေမိလို့ .."
" ဒီသားနှယ့် ကွယ် ... နောက်ခါစားခြင်တာတွေပြောထား အမေ ၀ယ်ပီး မယ်နော် "
"... သားအကြီး၊ မင်း နားချင် ရင် အိမ်ရှေ့မှာ ခဏလောက် လာနားပီး အဖေ နဲ့အတူ ဘောလုံးပွဲလာကြည့်နေ၊ ကျောင်းကရောက်က‌တည်းကစာလုပ်နေတာ ခဏလောက်အနားယူအုန်း .."
" ရပါတယ် အဖေ၊ သားခဏနေမှထွက်ခဲ့မယ်နော်"
" အေးအေး သား..."
ဟူးး အဖေတို့တွေတောင် ငါ့အသံကြားသွားရတယ် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲကွာ .. ဒီအချိန် ရပ် အောင်ကိုလို့---
" ဟမ် .. ဘာဖြစ်တာလဲ ပတ်၀န်းကျင် တခုလုံး အကုန် တိတ်ဆိတ်ကုန်တယ် .. ? ဧကန္တ .... "ကျွန်တော် နာရီကို အပြေးကြည့်မိလိုက်တယ် ၊ ပီးတော့ ပြတင်းပေါက် ဖွင့်ပီး အပြင်တွေရော...
အဲ့အချိန် မှာ ကျွန်နော် သိလိုက်ရတာ က ဒီကမ္ဘာကြီးမှာ ကျွန်တော် တစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တော့သလို တစ်ကမ္ဘာလုံးရပ်ကုန်တယ်ဆိုတာပါပဲ ...
" ရေးးးးးးးး ဟဟဟားးး ငါ့အိမ်မက်တွေ တကယ်ဖြစ်လာပီးပွ ဟာဟားး ၊ ‌ဒီတော့ ဒီ အစွမ်းကိုနိုးဖို့ ဆို စိတ်ကနေ ပြောရတာကိုးကွာ အခုမှ သိတယ် "
ကျွန် တော် ခုန်ပေါက်ပီးပျော်ရွှင်နေတာပေါ့ဘာလို့ဆို ... အိမ်မက်တွေရဲ့အစပဲ လေ ဒါက အချိန်ရပ်ခြင်းပဲ ။
တချို့တွေက တွေးကြမှာပေါ့ ဘာလို့ ကျွန်တော် အချိန်ရပ်တာကို ယူလိုက်တာလဲ ? တခြား ဒုတ်ကြီးအောင်တို့ တခါထိရင် တစ်သက်စွဲသွားတို့ တောင်းဆိုလို့ရတာပဲကို ?
တကယ် တော့ အဖြစ်အပျက်က မြန်ဆန်လွန်းတယ်ဗျ... ကျွန်တော် အချိန်ရပ်တာကိုစဉ်းစားမိတာက ... အဲ့နေ့မတိုင်ခင် ၂ရက်အလိုလောက်က
ဂျပန် ကာတွန်း အောကား အချိန်ရပ် တဲ့ဇာတ်လမ်းကြည့်ထားတယ် ။ မင်းသားက ပန်းခြံမှာထိုင်နေပြီး အ၀တ်ဆောင်းထားတဲ့ကောင်မလေးက သူ့ကို နာရီတစ်လုံးပေးလိုက်တာ အဲ့နာရီကနေ သူအချိန်ရပ်ပီးတော့ သူ့ကျောင်းက မိန်းကလေးတွေအကုန်လိုက် လိုးတာလေ ၊ ကျွန်တော်လည်း အဲ့တုန်းက အာ ငါလည်း အချိန်ရပ် တဲ့နာရီရရင်ကောင်းမယ်ကွာ ဆိုပီးတောင်တွေးမိနေသေးတယ် အခုတော့ဗျာ... ဟ ဟာ ဟားး ...!!
ကျွန်တော်စကားပြောဆိုနေရင်းနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က သွေးပူးလာတယ် ... ကျွန်တော့ စိတ်ထဲက အရိုင်းဆန် တာတွေ နိုးထလာတယ် ...
" ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ ငါတစ်ယောက်တည်းလေ !? "အချိန်က ငါ့လက် ထဲမှာ .. ဂျပန် ကာတွန်း အောကား--- " ကျွန်တော် စဉ်းစားရုံရှိသေးတယ် ကျနော် လီးကြီးက နိုးလာပီးတော့ သွေးတွေဆူပွတ်လာတယ် ပီးတော့ မကောင်းတဲ့အကျင့်တွေ နိုးထလာပီး ငါ ..ငါ... ငါ ... လိုချင်တယ် ... လိူးချင်တယ် .... ဆိုပီး အတွေးတွေ ရောက်ရှိလာရော။
အဲ့အချိန်မှာ ကျွန်တော် စဉ်းစားမိသွားတာက ကျွန်တော့ တိုက် ရဲ့ ၂တိုက်ကျော် မြောက်မှာ
မရတနာ သီထွန်း ဆိုတဲ့ အစ်မကြီး တစ်ယောက်ရှိတယ် ၊အသက်က ၂၆ ၂၇ လောက်ရှိမယ်။
ဖင်က သာမန် ပဲ ၊ ဒါပေမဲ့ လုံးတယ် မကိတ်ပေမဲ့ လိုးလို့ကောင်းမဲ့ပုံစံပဲ နို့တော့ နည်းနည်းကြီးတယ် လက်တစ်ကိုင် စာလောက်နီးနီးပေါ့။ အရပ်လည်း အနေတော်ပဲ ဗျာ ... ထူးခြားချက်ကတော့ သူက
လိမ္မာ ယဉ်ကျေးတဲ့ ဂိုက် ဆရာမ ပဲဗျ ၊ မူလတန်း ကလေးတွေကို ဂိုက်ပြ စားတာပေါ့ဗျာ ...
ကျွန်တော် ကျောင်းပြန်လာရင် သူက အိမ်ကနေ ထွက်လေ့ရှိပြီး၊ ဘယ်ချိန်ပြန်လဲတော့မသိပေမဲ့ ၈နာရီတော့ မကျော်‌တာ သိတယ်ဗျာ ... သူနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့က မသိပေမဲ့ အိမ်က အမေ က တူမလေးကို ကျူရှင်အပ်ဖို့ တခါ သွားတွေ့ဖူးတော့ သိတယ်......
အခု လို တစ်ကမ္ဘာလူံးမှာ ကျွန်တော် တစ်ယောက်တည်း ... အချိန်တွေရပ်နေတယ် ...
ပထမဆူံး တွေးမိတဲ့ ပစ်မှတ် က တော့ အဲ့ ရတနာသီထွန်း ဆိုတဲ့ အစ်မပဲ ... ကျွန်တော် ဘာမှ မတွေးနိုင်တော့ဘူး။ အိမ်သော့ဖွင့် ကမန်းကတန်း ပြေးဆင်းပီး ... စတိုးဆိုင်ဆီပြေးတယ် ... တကယ် အကုန် လုံး တစ်လောကလုံးအချိန်တွေရပ်နေတယ်ဗျာ... တကယ်လား လက်တွေ့လား ကျွန်တော်မသိတော့ဘူး ၊ သိတာ တခုကတော့ ဆိုင်က ကွန်ဒုံး တစ်ဗူးကို မ ပီး မရတနာသီ ထွန်း အိမ် ပြေးတော့တာပဲဗျာ ... လမ်းမှာလည်း ကျွန်တော် ပြုံးနေမိတယ်။ ငါ့ ရဲ့ အိမ်မက် တွေ ဟဟာဟားးးးး။