Is Hij Dan Toch Mijn Vader?//Bankzitters

(deel 18)

(pov Lieke)
Ik lig in een bed met, Juultje en Carolijn want Jamie is bij haar ouders op bezoek en Yn lag al te slapen toen we het plan kregen. We liggen op Matts en Carolijns bed aangezien die het grootste is. De jongens zijn voor een bankzitters video een paar nachtjes weg. Er rolt een traan over mijn wang heen, ik mis Raoul. Normaal zou ik nu in zijn armen liggen, en hij zou dan leunen met zijn kin op mijn hoofd en ik zou dan klagen over zijn prikkelbaard. Maar nu lig ik lepeltje lepeltje met de meiden, dat is ook niet slecht, maar wel heel anders. Ik denk terug aan wat Raoul tegen me had gezegd.

Herindering

'Ik ga je missen' de tranen vormen zich in mijn ogen. Raoul veegt de eerste traan die over mijn wang glijd weg. 'Ik ga jou ook missen lieverd, het zijn maar 3 nachtjes gelukkig.' Ik probeer te glimlachen omdat hij anders met een kut gevoel weggaat. Ik kijk om me heen waar de rest ook afscheid aan het nemen is, behalve Milo en Yn. Die op de bank een serie aan het kijken zijn. Carolijn staat ook in tranen en bij Juultje zijn er al meerdere gevallen. 'Weet je zeker dat het 3 nachtjes wordt?' Hij kijkt richting Matthy die op zijn lippen bijt, maar een "zeg maar gewoon ja, en maak het niet moeilijker" blik afgeeft aan Raoul. 'Ja, we denken van wel.' 'Ik ga zelfs je prikkelbaard missen.' lach-huil ik. 'Weetje ga maar gewoon met de andere meiden in het bed van Matthy slapen.' Ik knik, net zoals altijd, het is eigenlijk een soort traditie geworden. Als de jongens weg zijn voor een nachtje dan slapen we met zijn allen.

'Jongens we moeten nu echt gaan' zegt Rob die gisteren al afscheid had genomen van Jamie omdat zij naar haar ouders is gegaan. Raoul trekt me nog één keer in voor een knuffel en als hij me los laat zie ik dan toch een traantje verschijnen. Snel plant ik mijn lippen op de zijne. Raoul stapt van me vandaan en loopt richting de voordeur. Juultje komt gelijk in mijn armen gerend, die heeft het er altijd moeilijk mee als iemand in haar directe omgeving weggaat. Carolijn komt ook in de knuffel, ik kijk om me heen waar Yn is. Volgens mij is zij meegelopen naar de gang om de voordeur opslot te doen als de jongens weg zijn. 'Doei Miel, we appen wel toch?' 'Ja, doei ukkie' 'LANGE SLUNGEL!' roept Yn volgens mij Milo na aangezien een seconde daarna ik de deur hoor dichtvallen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

'Meiden?' hoor ik ineens. Zal ik dan toch niet de enige zijn die niet kan slapen? 'ja, wie is hier?' vraag ik terug. 'Yn, mag ik erbij komen liggen?' Ik klop op de deken als teken dat ze erbij kan komen. Ik hoor wat gestommel maar dan voel ik dat ze op het bed gaat liggen. 'Is er iets?' fluister ik, 'nachtmerrie'. Ik sla mijn armen om haar heen. Ze heeft de laatste tijd steeds meer nachtmerries, eigenlijk sinds de laatste keer dat ze Victor zag, echt zielig. De politie is nu bezig met de zaak en Yn moet daarom ook regelmatig naar het bureau. Ik denk dat hij haar onwijs had onderschat, hij ging er waarschijnlijk vanuit dat ze uit angst haar mond dicht zou houden, maar nee, gelukkig niet. Daar is dan ook iedereen blij om; dat ze ons zo erg vertrouwd.

(Pov Yn)
Ik schrik wakker, en kijk gelijk om me heen, is hij hier nog? Ben ik veilig? Moet ik iemand roepen? Ik merk dat mijn ademhaling steeds sneller gaat. 'Milo' fluister ik zacht. Hij werd in mijn droom meegenomen door Victor, misschien is er wel iets aan de hand. Ik grijp naar mijn telefoon, en typ Milo in de zoekbalk van bellen. Ik druk op het groene knopje en de telefoon gaat 1 keer over. Mijn hart zit in mijn keel als die dan nog een keer over gaat, zal er dan écht iets gebeurt zijn? 'Yn, is er iets?' hoor ik een haastige stem aan de andere kant van de lijn zeggen. 'Ben je oke?' vraag ik snel. 'Ja natuurlijk, is er iets aan de hand? Moet ik naar huis komen?' Ik reageer even niet en laat mijn telefoon vallen. Ik laat mezelf vallen op mijn bed en wrijf even in mijn ogen, hij is oke. Gelukkig, ik adem weer diep in en uit terwijl ik uit mijn telefoon allemaal geluiden hoor.

Ik pak de telefoon weer op, 'had een nachtmerrie.' zeg ik hopend dat dit genoeg is voor hem om te begrijpen dat hij in die droom in gevaar was. 'Het is allemaal goed, ga anders maar bij Carolijn in bed liggen dan ben je niet alleen.' Ik knik, 'Ja thanks Miel. Ik mis je' Ik hoor hem zuchten, niet een verveelde zucht maar eerder een zucht van; ik jou ook. 'De volgende keer neem ik je gewoon mee.' hoor ik met een snik. 'Zit je nou gewoon te huilen?' grinnik ik. 'Nee, had iets in mijn oog.' jaja natuurlijk, dat smoesje kennen we allemaal. 'Anders ga jij bij Matthy liggen en ik bij Carolijn, oke?' 'dat is goed, nou slaap lekker.' 'Truste Miel, hou van je.' Nog voordat ik erbij na had gedacht zei ik; hou van je. Uit paniek druk ik snel op ophangen, wat zal Milo nu wel niet denken...

_______________________________________
Ik ga zo op vakantie maar ga wel proberen om nog door te schrijven!

❗Vergeet niet te stemmen❗(druk op het sterretje onderin)