Is Hij Dan Toch Mijn Vader?//Bankzitters

(deel 8)

(Pov Yn)
Ik lig in mijn bed heen en weer te draaien. Ik kan mijn gedachtes maar niet los laten. Ik denk terug aan vandaag, hoe moet het nu verder? Moet ik Carolijn en Matthy nu mama en papa noemen? Geen idee. Het voelt zo raar, ik was er wel op voorbereid maar toch komt het heel hard aan. Ik kijk naar mijn raam, een kijkje nemen kan toch geen kwaad? Ik pak mijn kussens, matras en dekens en gooi ze op het dak voordat ik er zelf uit klim.

(Pov Milo)
Ik word wakker als ik iets hoor openen. Al snel zit ik rechtop op bed, zal het een inbreker zijn? Ik pak gelijk mijn telefoon erbij en check of er iemand bij de voordeur heeft gerommeld. We hebben daar namelijk camera's hangen omdat er vaak kut kinderen komen. Ik open mijn telefoon, raar er staat geen melding. Ik hoor nu een paar voetstappen boven me. Ik schrik me echt de tyfus, zal ik maar een kijkje nemen? Denk ik bij mezelf. Ik stap uit mijn bed en trek mijn t-shirt weer aan. Ik doe zo stil mogelijk mijn raam open, het geluid kwam van boven me dus waarschijnlijk is ie op de riggel boven me, waar ik makkelijk op kan klimmen. Het is al aardig donker en het geeft me toch wel een angstig gevoel. Zal ik niet gewoon iemand anders wakker maken?
In één keer hoor ik een raam dicht vallen, het kan niet de mijne zijn. En Robs ook nie die zit zowat naast de mijne. Koen? Nee daar kan niemand doorheen. Fack, Yn natuurlijk, ik versnel mezelf en klim op het dakje boven me waar haar raam op aangesloten is.

Een gloed van rust komt over me heen als ik Yn op haar matras zie zitten kijkend naar de sterren. Ik loop zo stil mogelijk naar haar toe, 'hey' zeg ik zacht. Ze kijkt op, de tranen stromen nog over haar wangen heen. Ik ga naast haar zitten op het matras, 'waarom zit je hier?'. Ze blijft stil maar gaat tussen mijn benen zitten. 'Het gaat over Matthy en Carolijn hè?' Ze knikt, 'weet jij het al?' 'Ja, Matthy heeft het gister avond aan iedereen vertelt.' Ik zie nog een traan over haar wangen heen rollen en veeg het weg met mijn duim.

(Pov Yn)
Hij veegt een traan weg met zijn duim. 'Wat vind je ervan?' vraag ik zachtjes. 'Ik uhhmm, ik vind het klote voor jou. En uhhhh, soort van jammer.' Ik kijk op wat zegt hij nou? 'Hoe bedoel je?' vraag ik terwijl ik mijn hoofd naar hem draai. 'Als ik je wil pranken met de jongens is er een kans dat Matt boos wordt'. Ik grinnik, 'zoals?'.  'hmmmm,' hij kijkt omhoog naar de sterren, 'je dronken maken.' Nu begin ik te lachen, 'dat zei Koentje vanavond ook tegen me! Jullie zijn geen plannetje aan het smeden toch?' Hij kijkt weer naar mij, zijn ogen glinsteren in het maanlicht. Wat is hij toch ook knap, ik ga niet liegen tegen mezelf. Hij is knap en blijft knap. Maar je kan geen relatie met hem nemen Yn, echt niet. Ik begin wat meer op hem te leunen, hij kreunt even wanneer ik naar achter schuif en tegen hem aankom. 'Kunnen we dit iedere avond doen?' vraag ik zacht. Ik voel zijn ogen op me 'graag'. 'Hoe moet het nu verder? Met mij Carolijn en Matthy.' 'Doe waar je je goed bij voelt en neem de tijd' zijn de laatste woorden die ik hoor voordat ik in slaap val...

~1 maand verder~

Ik lig tussen de benen van Milo, sinds de eerste keer op het dak zijn we 2 keer in de week (minimaal) samen op het dak. Het is echt ons ding samen. Ik weet niet of ik wel zo met hem door kan gaan... Hij voelt voormij niet als een gewone vriend. Hij is meer dan dat, ik zie hem als mijn vriend. Dat kan natuurlijk niet. Ik ben zeventien hij 24, ik ben de dochter van Matthy hij de beste vriend. Dus nee, het kan niet. 'Kom laten we naar mijn bed gaan.' zegt tie plots, huh wat zegt hij nou? In die hele maand heb ik nog nooit met hem in 1 bed geslapen altijd sliepen we op het dak of zijn we allebei naar ons eigen bed gegaan. Ik ben dan denk ik nu al knal rood. 'hmm, wat zei je?' Hij staat op en pakt mijn hand, 'kom we gaan naar mijn bed toe.' Ik denk nu dat ik ongeveer zo rood ben als een tomaat, 'maar stel dat iemand je kamer binnenloopt!' roep ik snel voordat mijn hele lichaam rood is. Hij draait zich om 'het maakt me niet uit, voor mij voelt dit goed, als het voor jou ook prima is natuurlijk...' Hij kijkt naar beneden, ik duw zijn kin omhoog, 'prima, ik ga graag met je mee.' Er verschijnt weer een glimlach op zijn gezicht. Wat hou ik toch van hem....

_______________________________________Hebben jullie dat ook weleens gehad? Dat je verliefd bent op iemand waarop het eigenlijk niet mag...

En trouwens dit is echt een Yn en Milo deel! Ik weet niet wat ik ervan moet vinden.