A Wife For A While

C H A P T E R 3

Beware on grammatical errors, typos, and spelling.

————

CALINA EMBER SLOENA’S POV

“It’s been 3 days passed, huh?” I murmured and breathed as a sigh of relief. 

It’s been 3 days yet the evidence of bruises are visible. Wala akong choice kundi ang pumasok ng school na puro ban aid ang mukha. Sa tatlong araw na nakalipas, pero ni anino ng asawa ko ay walang nagpakita. 

Pagdating sa mismong college campus, sa likod na ako ng campus nag-pababa ayaw ko naman agaw-iksena ako sa ganitong itsura. Since late na rin ako sa first class ngayong umaga kaya imbes na mag-elevator sa hagdan na lang ako dumaan. Hindi naman ganun kataas, third floor lang naman. Nang makarating naman sa classroom ay marahan kong pinihit ang doorknob ng pinto sa likod ng classroom. Dito nalang ako dadaan para kahit papaano walang maka-pansin sa ‘kin.

Kaso saktong pagks-awang ng pinto narinig ko ang boses ng prof nag-di-discuss sa harap. Bigla akong natigilan at napa sapi sa ulo ko.

“Kainis! Bakit ba nakalimutan mong terror pala professor mo ngayong first subject. Kainis ka talaga, Calina.” Sabunot ko sa sarili ko. Wala akong choice kundi akong pagapang na at dahan-dahang pumasok sakto namang may bakanteng upuan malapit sa bintana. 

“What the hec—!” Karen yells out of nowhere. Naka tayo ito at nakatingin sa 'kin. 

I shook my head because of her annoyance. Minsan ayaw din makisama ng babaeng 'to, sarap batukan. Kainis!

“Ms, Lidesma!” Saway sa kanya ng prof namin. 

Pero imbes na masindak sa subject pro namin, she immediately walked towards me and she grabbed my left hand, without any hesitations she pulled me out of the classroom.

"Aray! Bitaw nga. Ang sakit kaya." Maktol ko nang huminto kami.

"Ano bang itsura 'yan, Calina? Ano? Hinahayaan mo na naman bang gawin kang punching bag ng asawa mo? Look at those bruises, Cali. Ito ba para sa 'yo ang pagmamahal? E halos kulang na lang patayin ka ng asawa mo," She yells frustratedly. 

Hindi ako sumagot sa halip nanahimik na lang ako. 

"Put*ng inang pagmamahal 'yan, Cali! Martir ka na. Nagpapaka martir para sa lalaking 'yon? Look at yourself, you look disgusting. Kakakasal niyo pa lang pero ganyan na ang itsura mo… you know what. I can't. I can't take this anymore."

"Where are you going?" I nervously asked.

"At saan sa tingin mo? Of course saan sa magaling mong asawa. Kung hindi mo kayang ipagtanggol 'yang sarili mo sa kanya, pwes ako ang gagawa." She answered and immediately walked away. 

"Karen, please don't do this. Pakiusap pag-usapan natin 'to. Okay lang ako. This is just a bruises, mawawala rin ang mga 'to." I said as I kept following her.

She stopped. "Now you're defending him?," She sarcastically asked.

"H-hindi naman sa g-ganun." Utal kong sagot na tila hindi makatingin sa kanya ng diretso.

"Hindi sa ganun? Hibang ka ba? Obvious naman na pilit mong ipinag-ta-tanggol ang demonyong 'yon. Alam mo," She said.

She walked slowly towards me. I stepped back

"Hindi mo ako maloloko, Cali. Hindi ako tulad mo. You're defending your heartless husband…for what? For his own sake. Kahit ilang beses mo pang depensahan sa harap ko ang lalaking 'yon. Walang magbabago, Cali. Hindi pa ba sapat yung paulit-ulit n'yang ipamukha sa'yo na ikaw daw kamo ang pumatay sa fiance niya na pinsan mo. Wake up, Cali. Alam kong hindi ito ang gusto mong buhay." She calmly said.