She's Like a Dude

[CHAPTER 26] O-OH

Hello to you, my new fan :) Thank you for fanning :))

[CHAPTER 26] O-OH

Pagtapak pa lang ng paa ko sa school, huminga ako nang malalim.

Dude, di ko talaga alam kung pa’no ako magsisimulang manligaw kay Mike. Nagsearch ako ng romantic ways kagabi. Pero, naisip kong parang hindi naman effective ‘yon.

Kasi naman e. Kailangan sa sarili ko manggaling. Dapat natural. Dapat kusang naipapakita.

Naupo muna ako sa ilalim ng isang punong malaki -____-.

Wala akong bitbit na bulaklak o tsokolate ngayon. Sarili ko lang talaga ang dala-dala ko.

At dahil dito, hindi ko talaga alam kung paano ako magsisimula -____-.

Natulala ako bigla sa isang babaeng dumaan sa harap ko.

0___0

Bumibilis na naman ang tibok ng puso ko. Haaaaaa T_____T.

Magkakasakit ako sa puso sa kilig na nararamdaman ko kapag nakikita ko si Mike e. Para akong naiihi na nanginginig na ewan ko ba >_____<.

“Mike…”

Lumingon naman siya pagkatawag ko ng pangalan niya.

“Bakit?”, sagot niya.

Ang puso ko!!!!!!!!!!!

Mahuhulog na T_______T.

“Ah, eh,…”

“Tangina ka. Ano, tuturuan mo ako ng alpabetong Filipino dito? Sinasayang mo oras ko.”

“Grabe naman ‘to. Nililigawan nga kita diba?”

Napasimangot naman siya sa sinabi ko.

“Lumayo ka nga sa’kin. ~~,)”, sabi niya.

At saka siya naglakad palayo.

Aynako -______-. Sean, ano namang katorpehan ang ginawa mo?!

Nakasalubong ko naman si Dustin nang papunta na ako sa classroom.

“Hey, dude. Sabay na tayo.”

Tumango lang ako.

“Ba’t malungkot ka ata? Is it about you and Adam?”

Napahinto ako sa sinabi niya.

“And why should I be sad about what happened to the two of us yesterday? Kahit magbugbugan pa kami do’n magdamag, wala na akong pakialam!”, nagpatuloy ako sa paglalakad.

“Haaay -_____-. Sean, hindi ko akalaing aabot sa ganito ‘yung pagkakaibigan niyo. But anyway, bakit ka nga ba malungkot?”

“I don’t know how to court a girl! Okay na?!”

Napikon na ako sa sarili ko kaya nauna na akong maglakad sa kaniya.

DUSTIN’S POV

Kasabay ko sa pagpasok si Adam. Hay nako. May gusto ata talaga sa akin ‘to. Lagi na lang akong sinasabayan sa pagpasok.

“Adam, ayoko nang maulit ‘yung nangyari kahapon ah.”, sabi ko habang inaayos ang kwelyo ko.

“Huh. Sino ba namang may gustong mangyari ‘yon?”

So, tingin ko, nabigla lang si Adam kahapon pero nangyari na ang lahat kaya siguro, pababayaan niya na muna ngayon.

“… but men will always be men. We all have our prides inside us. Hindi ganun kadali lunukin ‘yung mga nasabi at nangyari kahapon.”, pagpapatuloy niya.