JUST ONE MORE NIGHT [One Night, #2]

SEVEN

Hello there my readers! Nagkaroon din ako ng time para mag-update. Sorry talaga kung pinaghihintay ko kayo. :(

I dedicate this chapter to @NoOneCanZeeMe_00

ENJOY! ☺

Recap: Tanda nyo pa ba ang last chapter? Yung nalasing sila Kyle at Xyra. At muntikan ng may mangyari talaga sa kanila.

=============================================================

KYLE'S POV

Malakas kong hinampas ang manebela ng kotse. Tangina. Naiinis ako! Para akong binuhusan ng malamig na sa nangyari. Bumalik ako sa ulirat ko mung narinig ko ang paghikbi ni Xy kasabay ng pagtaas ng boses nya para tumigil ako. What happened? Bakit kami umabot na naman sa ganitong sitwasyon? Parang ganitong ganito rin ang nangyari sa amin dati. Fvck. Nung narinig ko ang paghikbi ni Xy nakonsensya ako sa ginawa ko. Ang hirap labanan ng pakiramdam ko sa tuwing malapit sya sa akin. I took a deep breath and shook my head. Inaalala ko kung bakit kami humantong na naman sa ganito.

And then na-visualize ko ang pangyayari sa bar kanina. Yung order ako ng order sa iniinom ko hanggang sa naadik ako at nahilo.

*FLASHBACK*

"You guys, enjoy the night!"

"Yeah! Sulitin nyo yan!"

*END*

"Fvck." Bulong ko habang nandidilat ang mga mata ko.

-o-

XYRA'S POV

Pagkatalikod ni Kyle ay sabay taklob ko ng kumot sa sarili ko. Nakakahiya. Nakakadiri ako!

"Ang tanga tanga ko!" Bulong ko sa sarili ko habang nahikbi. Bakit ko hinayaan humantong kami sa ganitong sitwasyon na naman. I'm so stupid! Tanga mo, Xyra. Gaga ka. At dahil sa nangyari na 'to, the memories are coming back. Those memories in the past that keep on haunting me.

Nakatulugan ko na ata ang pag-iyak. I roamed my eyes around the room at wala akong makita sa sobrang dilim. First thing na pumasok sa utak ko, nasaan si Kyle? Tsk. Bakit ko pa ba sya iisipin? Andyan lang naman siguro yun. Di naman sya bata para mawala. Buti na lang nakapagsuot ako ng PJs ko kanina kung hindi malamang nangangatog na ako ngayon sa lamig ng aircon. I pulled my myself to sit on the edge of the bed. Anong oras na kaya? I grabbed my phone sa may side table at chineck ang orasan. It's already 5:45 am, pa sunrise na rin pala. Inisiip ko kung dapat ba akong sumabay sa kanila ng breakfast o wag na lang.