(PAKIELAMERA'S NOTE: HAHAHA! Hi Shailabsssss. Sorry pinublish ko nalang ulit. LOL. Kasi ikaw naman eh, ang ganda kaya ng Fan Fiction mo, diba guys? Haha. Nahihiya si Shaira daw. Kaya prinivate niya nalang tapos ayaw na ma-public nung gawa niyang isa, kaya ni-copy paste ko nalang. Hehehe. Uhmm, mag-agree kayo sakin, ang galing ng gawa niya. Diba? Hehehe. Sorry Shaira. XD Nagmamahal, Angel.)
Andy's POV
I stood in front of Dana begging her with my eyes. Alam ko na lahat. sinabi sa akin ni Nof pagdating ko dito kung ano nangyari sakanila ni Cyriel kaya siya pumuntang Miami and I made the right decision para sundan siya rito.
"Dana, im sorry. Please take me back."
But then I heard a familiar voice said that. I didnt need to turn my back to know who it is.
Tinignan ko si Dana as she stared at him. And i saw confusion, pain, sadness and love.
Love. And sht did it hurt to see that.
Tanga mo pa rin naman Andy. Papayag ba si Cyriel na matapos sila dun lalo na may anak na sila ni Dana. And to think that Dana would choose you over the father of the baby in her belly and the man she loves. Wala rin pala naidulot ang Miami sa akin. Ni-katiting hindi parin pala nabawasan yung pagmamahal ko sakanya. Nadagdagan pa.
I found myself retreating. Parang may sariling isip na yung katawan ko at lumalayo na sakanya dahil sobrang sakit na. Na sinasabi na tama na. Na hindi niya na rin kaya ang sakit. At konti na lang bibigay na yung tuhod ko sa paghihina.
Napansin niya siguro yung paglayo ko kaya napatingin ulit si Dana sa akin. Ang kitang kita ko sa mata niya kung paano siya mahirapan mag desisyon habang pagbabalik balik ang tingin niya sa akin at kay Cyriel.
But i wont make it hard for her anymore.
"Oh! Hindi na pala kelangan eh. A-Andito na pala si pareng Cyriel eh. Dana, sorry daw oh. M-magkaka-baby na kayo tanggapin mo na sorry niya."
I said as i put on a fake smile. And i dont know if i pulled it off quite well.
"Congratulations to the both of you in advance. Ninong ako ah! Ako magtuturo sakanya makakuha ng girls." I raised my eyebrows suggestively and laughed bitterly. Naiiyak na ako.
"Andy..." she took a step forward papunta sa akin but i found myself stepping backward once again.
"Wag ka lumapit, Dana. Layo ka muna. Hehe. Nakukuryente ako eh. Please wag muna." habang dahan-dahang umaatras parin.
"Wished you both the best Dana, Cyriel." and i looked at him. Mas gwapo naman ako pero siya paden pinili. Haaaay. =___=
"Ayusin mo 'to Cyriel. Hindi na lang si Dana masasaktan mo sa desisyon mo. Mag kakaanak na kayo. Its time to stand up for something you want Cyriel kasi maraming nag hihintay mapunta diyan sa puwesto mo. Na mahalin sila katulad ng pagmamahal niya sayo. Youre very lucky Cy kaya alagaan mo yan." I said sternly.
"Oo naman, Andy. Salamat."
I smiled, this time totoo naman. I looked back at her and saw admiration pero may iba pa. Hindi ko alam kung ano yun.
I looked at her for 10 seconds engraving every inch of her beautiful face on my memory.
Nang masatisfy na ako, I sighed then smiled.
"Oh sige. Alis na ako. Thank you Dana. I love you. So much. And don't you ever forget that."
Tumalikod na ako.
I heard her call my name but i didnt dare to turn around. Ayokong makita niyang umiiyak na ako. Tsaka hindi ko na kaya, i need to get out of this place.
