" Jimin..! "
ရယ်သံသေးသေးလေးနဲ့ခေါ်သံကြောင့်
သဘောမကျစွာဖြင့် ကြည့်လက်စဖုန်းကိုခနချကာ
လှမ်းခေါ်နေသော ယုန်သွားနှစ်ချောင်းဖြင့်
JeonJungKookကို မကျေနပ်စွာဖြင့်
ကြည့်လိုက်သည်။
" သေချင်နေတာလား..."
ခပ်တည်တည်မျက်နှာထားနဲ့ပြောလိုက်လဲ
မျက်နှာပိုးမသေပါဘဲ ရီနေပြန်သည်။
" Jimin..! "
" ငါစိတ်တိုလာပြီနော်..."
" အိုခေအိုခေ...မစတော့ဘူး...နော်...
နော်...."
Jiminရဲ့ဒေါသဖြင့်ထအော်သံကြောင့်
အခန်းထဲရှိဘေးတွင်ထိုင်နေသောNamJoonက
ကြည့်လာတော့သည်။
" မကြိုက်ရင်လဲသွားမစနဲ့လေကွာ...
JungKookရယ်..."
NamJoonသည်ရန်ပွဲအရှည်တွေဖြစ်မှာကို
မြင်နေတာကြောင့် ကြားကဝင်၍ဟန့်သည်။
" အေးလေဟိုက...အလုပ်ကိစ္စစကားပြော
နေတာမလား...မင်းက ကလေးကလားနဲ့..."
SeokJinသည်လည်း NamJoonနဲ့
တစ်လေသံထဲပင်ဖြစ်သည်။
" ကျွန်တော်ကချစ်လို့စတာပါဗျာ...
ဝိုင်းပြီးအပြစ်ပြောနေကြတော့တာပဲ..."
" ပြီးရင်မင်းတို့ပဲ ရန်သတ် ကြားထဲက
ငါတို့ပဲ နားငြီးတယ်.. "
TaeHyungကပါအဆစ်ပါလာသည်မို့
JungKookတစ်ယောက်ငိုချင်လာတော့သည်။
Jiminကတော့သူ့ဘဲအကွောငျးသူသျိသညျမို့
ဖုန်းဖြင့်လုပ်လက်စကိုသာ ဆက်လုပ်သည်။
" ရပါတယ်... JeonJungKook ကိုဆို
တအားပြောချင်ဆိုချင်ကြတယ်နော်....
ရီးဇားကလဲ ဖုန်းပဲကလိ..Hyungတွေကလဲ
ဆူပူနဲ့...တော်ပြီသွားတော့မယ်..."
ပြောဆိုကာ JungKookသည်
နားနေခန်းထဲမှ နှုတ်ခမ်းထော်ကာထွက်သွားတော့သည်။
" မင်းဘဲကိုမင်းမပြောတော့ဘူးလား..."
" မနိုင်ဘူး...YoongiHyungရယ်...
မနိုငျလို့ကျိုလှှတျထားတာ... "
Jiminစကားကြောင့် နားနေခန်းထဲမှ
ကျန်member5ယောက်လုံးသည်
သဘောကျစွာထရယ်ကြတော့သည်။
အတန်ကြာလဲ ပြန်မဝင်လာတာကြောင့်
ဘယ်ဆီသွား၍စိတ်ကောက်နေပြီလဲမသိ၊
သို့ဖြစ်၍JungKookဆီသို့ Jiminသည်
မက်ဆေ့ချ်တစ်စောင်လှမ်းပို့လိုက်ရတော့သည်။
YOU ARE READING
One Short 💌
Fanfictionထပ်တူကျခဲ့ပါသော အခမ်းနားဆုံးသော ချစ်ခြင်းမေတ္တာများ....။ ထပ္တူက်ခဲ့ပါေသာ အခမ္းနားဆုံးေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမ်ား....။
