Далайн эргийн элсэн дээгүүр жоохон хүүхдүүд шиг хөөцөлдөн гүйх бид.
Хэн нь хэнийгээ барих гээд, хэн нь хэнээсээ зугтаад байгаагаа мэдэхгүй ч энэ цаг үед үнэхээр жаргалтай байгаагаа л мэдэж байна.
Эхлээд бид хөлөө цуцтал хөөцөлдөн гүйж байсан бол одоо хүйтнийг нь ч ажралгүй далайн усанд тоглож байна.
Эргэн тойронд юу болж, хаана байгааг минь хүртэл мартуулж чадахаар чи үнэхээр донтом юм.
YOU ARE READING
HER |MYG| Дууссан
FanfictionТэр минь хорвоогийн хамгийн үзэсгэлэнт солонго байв. Харин би өнгөний харалган...