Hanggang Kailan?

Chapter 4

Tanghali na pero hindi parin ako bumabangon. gising na ang diwa ko pero yung mga mata ko nakapikit parin.

"Anak?" tawag sa akin ni mama na nasa pintuan ng kwarto.

Hindi ako sumagot o gumalaw manlang sa kinahihigaan ko.
Naramdaman kong pumasok si mama at naglakad palapit sa kama ko.

"Anak, kain na. di ka bumaba kaninang umaga nung pinatawag kita kay Stella.
May problema ka ba anak?" sabi ni mama.

Ramdam ko ang pag-aalala sa boses ni mama. kahit nakatalikod at di ko nakikita yung mukha nya ngayon.

Huminga ako ng malalim at maayos na umupo sa kama ko. umupo rin si mama at hinaplos ang buhok ko.

"Ayos lang po ako ma, medyo masama lang yung pakiramdam ko ngayon" ngumiti ako sa kanya para ipakitang Ok lang ako.

Hinaplos-haplos nya ang buhok ko at pisngi.

"Anak, hindi mo kailangan sarilinin ang problema mo. nandito ako anak para damayan ka. handa akong makinig sa'yo kung nahihirapan ka na at napapagod sa sitwasyon mo ngayon.
Nandito lang si mama anak." and tears
ran down to her cheek.

and I could not hold back my tears,
I hugged her and cried in her arms.
walang tigil akong umiyak habang yakap ni mama at hinahaplos ang likod ko.

"Hiwalay na kame ni Axel ma,
Nakita ko sya kahapon sa mall kasama nya yung ex nya." parang batang sumbong ko.  "Ang sakit sakit dito ma,"
sinuntok-suntok ko ng mahina yung dibdib ko na para bang mawawala yung sakit.

"Dahil lang busy ako at sa pagpunta ko ng korea kaya babalik sya sa ex nya!
di ko ma-gets yung reasons nya ma."
tuloy tuloy lang sa pagtulo yung mga luha ko.

Hinarap ako ni mama sa kanya at pinunasan nya yung mga luha ko.

"Sshh' Tahan na anak, Pasensya ka na ha. Alam kong dahil sa reponsibilidad mo sa amin nakakalimutan mo na yung sarili mo. Pasensya na anak kung nahihirapan ka na." my heart ached when I saw her crying.

I hugged her tightly and I shook my head. "No ma, wala kayong kasalanan. mahal ko kayong pamilya ko kaya ko to ginagawang lahat."

"Salamat anak, mahal na mahal ka rin namin. lagi mong tatandaan nandito lang lagi si mama para sa'yo." and she hugged me back.

I'm comfortable in mother's arm. I just cried and cried as she hugged me until I felt tired.

I am thankful that I have a family to lean on when I feel like I can’t do everything anymore.

I am so thankful that I have a mother who is always there for us.

When I was ten years old our father died.  since then my mother has been our father too. she worked hard for us.
she worked until my older brother and I graduated from college.

So now I do everything to repay what my mother's sacrifices to us.

Bumitaw na ako sa yakap nya at pinunasan ang mga luha ko. Humihikbi na ako sa sobrang pag-iyak.

I forced smile, "Ahmm... Magpapahinga po muna ako ma."

Tumango sya at hinalikan nya ako sa noo bago tumayo.
"Sige magpahinga ka muna. dadalhan nalang kita ng pagkain dito." she smiled me back.

Naglakad na si mama papunta sa pinto
pero bago pa sya makalabas ay tinawag ko sya ulit...

"Ma...." Lumingon sya sa akin. "Thank You po..... and I Love You ma."