Soraya - on hold-

Hoofdstuk 6

~6~

'Hé slaapkop' hoort ze naast zich. Ze wordt wakker geschud door Lisa. Verbaasd drukt ze zich op en gaat zitten. 'Ziek of vrij?' vraagt Lisa. 'Vrij' antwoord ze schor terug. Ze veegt een losse pluk haar uit haar gezicht. 'Dus je gaat dan lekker op je bed liggen slapen?'

'Nou ik ging even liggen en ben blijkbaar in slaap gevallen' antwoord ze. Ze veegt met haar handen over haar gezicht. 'Waar was je dan zo moe van?' vraagt Lisa. Soraya twijfelt. Zal ze het Lisa vertellen. Over hoe Lorenzo zich tegen haar gedraagt. Hoe hij haar aandacht geeft. 'Kom op Soraya, vertel' dringt Lisa aan. 'Nou het is Lorenzo' antwoord ze dan zacht. Ze legt haar handen in haar schoot.

Lisa gaat naar haar toe zitten. 'Vertel?' vraagt ze. Nou ze dwingt het meer. 'Nou hij kwam me tegen toen ik in de tuin aan het lezen was en kwam erbij zitten. Bleef me steeds aankijken en begon toen'

Lisa knikt. 'Ga verder' zegt ze dan. 'Mijn rug te strelen' maakt ze haar zin af. 'En daar wordt je moe van?' vraagt Lisa. 'Nou, dat hij zo doet wel. Ik word er gewoon gek van en weet niet wat ik ermee moet doen. Ik wil die aandacht gewoon niet van hem' antwoord Soraya. Lisa lijkt ineens opgelucht. 'Dus je zal niets met hem beginnen?' vraagt ze. 'Absoluut niet. Hij heeft het allemaal iets te hoog in zijn hoofd zitten' antwoord Soraya lachend. Dat meent ze dan ook.

'Waarom geeft hij jou dan deze aandacht en mij helemaal niet?' zucht Lisa. Soraya haalt haar schouders op. Dat snapt ze zelf ook eigenlijk niet. Lisa gooit zich zelf zowat letterlijk in zijn armen. 'Kan jij daar niet achterkomen als je volgende keer met hem praat'

Blijkbaar heeft Lisa het geniale plan bedacht, want ze heeft ineens verschrikkelijk veel energie. Ze staat op van het bed. 'Ja dat zou echt gewoon top zijn' gaat ze verder. Natuurlijk kan ze dat wel voor haar doen. 'Is goed' antwoord ze. 'Oh dat is echt super! Nou ik ga gauw aan het werk weer. Moest eigenlijk alleen iets pakken' zegt ze gauw en voordat Soraya het weet is Lisa alweer verdwenen.

Ze laat zich achterover vallen en sluit haar ogen. Ze heeft ook echt geen idee hoe laat het eigenlijk is. Had ze net eigenlijk even aan Lisa moeten vragen. Als ze met haar hand naast zich voelt, voelt ze dat haar boek daar ligt. Soraya gaat overeind zitten en zoekt de goede bladzijde op. Ze kan best nu wat gaan lezen. Vooral het stuk wat ze net dus niet goed heeft gelezen.

Nadat ze weer twee hoofdstukken verder is legt ze haar boek op het kastje neer. Ze gaat maar eens op onderzoek uit in het kasteel. Eerst eens te weten komen hoe laat het ongeveer is. Ze legt de dekens op haar bed weer wat netter en verlaat de kamer. Op de gang is het als zo vaak lekker rustig. Iedereen is ook gewoon aan het werk. Dan bedenkt ze zich dat ze vannacht ook niet op Sarah hoef te passen. Ze heeft dus echt een hele dag voor zich zelf. Ze sluit de deur achter zich en slaat linksaf. Ze heeft niet een specifiek punt waar ze heen wandelt.

Ze komt in de gang terecht en ziet gelijk wat. Het is haar nog nooit eerder opgevallen. Boven op de kast staat iets met allemaal streepjes. Wat verbaasd loopt ze er naar toe. Het is iets ronds met aan de buitenkant 12 strepen. Overal zit evenveel ruimte tussen. Er zit een dun plankje in het midden vast. 'Mooi hè' hoort ze achter zich. Het is Hendrik. 'Het is zeker mooi meneer, weet u wat dit is?' vraagt ze voorzichtig. 'Een klok. Een die uit een klooster komt. Mijn vader heeft hem als cadeau meegenomen' legt Hendrik uit. 'En wat kan je met een klok doen?' vraagt Soraya verder terwijl ze verbaasd naar het houtwerk kijkt.

'Die geeft de tijd aan' krijgt ze als antwoord. Een glimlach verschijnt om haar mond. 'Is dat zo grappig?' vraagt Hendrik die het blijkbaar is opgevallen. 'Nou ik wilde juist net weten hoe laat het is meneer' antwoord ze en kijkt hem. Hendrik begint te lachen. Een lach die ze in haar hele lichaam lijkt te voelen. 'Het is trouwens niet helemaal precies. Maar ik kan nu zeggen dat het ongeveer 4 uur is'