ျဖစ္ပ်က္သြားတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြဟာ
နည္းနည္းေတာ့
မ်က္ႏွာပူစရာရယ္ ဆိုေပမယ့္
ေျပလည္ဖို႔ လမ္းစကို႐ွာေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။တကယ္ဆို
ေျပလည္သြားမယ္လို႔ေတာ့မထင္ထားခဲ့ဘူးေပါ့။
"က်စ္ လာေနျပန္ ၿပီ စိတ္႐ႈပ္ရတဲ့ၾကားထဲ "
ေရ႐ြတ္သံတိုးတိုးေၾကာင့္ အကဲခတ္မိေတာ့
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆိုင္ဘက္ဆီ ခပ္သုတ္သုတ္
ေလွ်ာက္လွမ္း
လာတဲ့ တစ္ဖက္လမ္းက ဦးေလးႀကီး။
ဦးေလးႀကီးဟာ ဖက္ထုတ္ဆိုင္ေလးဖြင့္ထားၿပီး
အဲ့ဒီဆိုင္က ဖက္ထုတ္ကို
သူေကာ ကြၽန္ေတာ္ေကာ ႀကိဳက္ၾကတယ္။
သူနဲ႔တစ္ဖက္လမ္းက ဦးေလးႀကီးဟာ
မတည့္အတူေန၊
အၿမဲတမ္းစကားႏိုင္လုေနက်ေလ။
မ်ားေသာအားျဖင့္ မေန႔ညကလို ေဘာလုံးပြဲ
႐ွိတဲ့ညေတြမွာဆိုပိုဆိုးေပါ့။
ေဘာလုံးဝါသနာအိုးေတြဆိုေပမယ့္
အားေပးတဲ့ အသင္းေတာ့မတူခဲ့ဘူး။
သူအားေပးတဲ့ အသင္းက ႐ွဴံးသြားၿပီး
ဦးေလးႀကီး အားေပးတဲ့ အသင္းက
ႏိုင္သြားတာမို႔ထင္တာပါပဲ။
အားတက္သေရာ ႂကြားဝါ ဖို႔လာေနတဲ့
ဦးေလးႀကီး ေၾကာင့္
သူ႕မ်က္ႏွာဟာသိပ္မေကာင္းလွဘူး။
"ညီ့ကို ဆို အဲ့ဦးေလး တအားတိုက္ခိုက္တာ"တဲ့။
ကြၽန္ေတာ္ ႀကိတ္ရယ္မိတယ္။
သူအားေပးတဲ့အသင္းမ်ားႏိုင္သြားၾကည့္ သူ
လည္းအဲ့ဦးေလးႀကီးဆီသြားသြားၿပီး
တစ္ေယာက္တစ္ျပန္ တိုက္ခိုက္ေနၾကပဲကို....။
ဦးေလးႀကီးဟာဆိုင္ထဲ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း
ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔တယ္။
ရည္႐ြယ္ခ်က္ကသူ႕ဆီကိုတည့္တည့္သြား
ဖို႔လုပ္ေနတာပါ။
သူကေတာ့ ဦးေလးႀကီးကို မၾကည့္ေနဘူး။
ေစာေစာေလးကတင္
ကေလးတစ္ေယာက္ေရခဲမုန္႔ခြက္လြတ္က်
ခဲ့တာမို႔ ေပက်ံသြားတဲ့
ၾကမ္းျပင္ကိုသာ သန္႔႐ွင္းေရးဖိလုပ္ေနၿမဲပဲ။
အဲ့ဒီအခ်ိန္ၾကဳံရာစာ႐ြက္တစ္ခုကို ကြၽန္ေတာ္
ခပ္ျမန္ျမန္ပဲေကာက္ဆြဲထုတ္လိုက္ပါတယ္။
"အသစ္ျပန္မွာမဲ့ စာရင္းက ဒါပဲလားညီ၊
အစ္ကိုမေန႔ကေျပာထားတာ
အမ်ိဳး ၂၀ ေက်ာ္တယ္ေလ "
