unconditionally

final chapter

Chapter 31.

Matapos ang masayang advance birthday party ni Zhan, sakit at paghihirap naman ang pumalit. Walang araw na hindi ito sinusumpong ng sakit, kung noon madalang lang ito sinusumpong, ngayon, halus araw araw na itong dumadaing sa sakit. Hindi na rin tumatalab ang iba pang mga gamot ni Zhan, and his body became weak. Nahihirapan na din ito makatulog sa gabi, which mas lalo pang nag papahirap sa kanyang sitwasyon.

One night Yibo woke up without Zhan on his side, kaya dali dali syang bumangon at hinanap ito. Na kita nya si Zhan na nasa beranda nakaupo sa swing, at dahil malalim na ang gabi bumalik sa loob ng kwarto si Yibo para kumuha ng kumot.

" What are you doing here?." Tanong nya kay Zhan ng makalapit na sya

" Oh! Ikaw pala, nagising ba kita?."

" Hindi na mahalaga yun kung na gising mo ba ako o hindi. Ang lamig na dito sa labas tas nandito ka naka tambay, let me put this on you." He wrap Zhan on the blanket and pulled him closer so he could hug him, " anu ba kasi ang ginagawa mo dito ha?."

" Hindi kasi ako makatulog, kaya naisipan kung lumabas at tumambay dito."

" Alam mo naman siguro na bawal sayo, ang malamigan at baka mag kasakit ka nyan eh."

Zhan laughed and said ." I'm already sick, kaya hindi na ako magkasakit pa."

" Zhan don't be like that,"

" Totoo naman eh, anu ka ba."

" Sorry nga pala sa mga nagawa ko, kung hindi dahil sa akin, baka naging masaya at matiwasay ang naging buhay mo ngayon," biglang sabi ni Zhan

" What are you saying?." Dahil sa sinabi ni Zhan mabilis na binuhat ni Yibo ito at pinaupo sa kanyang kandungan na nakaharap sa kanya.

"Stop saying sorry, wala kang masamang nagawa. Instead im the one who should say sorry," wika nya habang nakatitig kay Zhan.

" Teka! Yibo nakaka.asiwa naman tignan nito posisyon natin ngayon."

" Walang nakaka.asiwa mas okay ang ganito i can see your face clearly. I just want to memorize your face, para pag wala kana i can still remember you."

Zhan started to cry, hindi na nito mapigilang umiyak pa." Totoo naman eh, kung hindi ako pumayag sa gusto ng mommy mo. Baka okay pa kayo ngayon ni Emily, baka mas naging masaya kana ngayon." Hinawakan ni Yibo ang mukha ni Zhan para matitigan ito sa mga mata,

" Hey! Look at me...kung hindi dahil sayo, baka hanggang ngayon nagpapaloko pa din ako kay Emily at sa pamilya nya. Nagkamali ako at nag tiwala sa kanya, i chose the wrong person and throw away the person who truly loves me. You endure everything I did to you, nagpaka gagu ako sa kanila. Ang mali lang sa sitwasyon natin ngayon eh, yung ikaw ang naging kabayaran ng lahat ng mali kong nagawa," na iiyak na wika ni Yibo.

" May kasalanan din naman ako, kasi na duwag din ako dapat sinabi ko rin sayo ang katotohanan tungkol sa kanya. Pero mas pinili ko ang manahimik, at hayaan ka na saktan ako."

" I'm really sorry sweetheart, im sorry kung ngayon ko lang na realize lahat ng pagkakamali. Kung kailan huli na ang lahat para sa atin," yakap yakap ni Yibo si Zhan habang nasa kandungan parin nito, naka upo.

" We all made a mistake, tao lang tayo may pag kakamali din tayong nagagawa. But what's important right now, ay ang ngayon kahit huli na ang lahat. as long as ikaw at ang anak natin ang kasama ko sa mga huling panahon ko,"

Matapos ang kanilang usapan at iyakan, Yibo decided to get back inside habang karga-karga niya si Zhan sa kanyang mga bisig,at nakapikit na din ang mga mata nito.