Chapter 4 : Ally

5 4 0
                                    

4. Ally

Firea's P.O.V

"You must be ready,"

My brow arched. "What do you mean?"

I was here in the terrace while passing some of my time looking at the dark sky, counting the stars and feeling the fresh air..but this man with his black headscarf suddenly appeared.

I saw him smirked. "You'll know at the right time"

Without any words, he suddenly went towards me and burked my neck.

I can't breathe.

Hinawakan ko ang kamay nya na naka sakal sakin. "L-let me go" I spoke out of air.

I gasped.

Inangat nya ako sa ere habang nakangisi at nakatingin sakin sa mata.

Nag pumiglas ako.

I tried to kick him, pero mas lalo lang nyang hihigpitan ang pagkasakal sakin.

I saw how his eyes turned into red.

My tears are starting to fall.

He's strong, I can't fight..

I closed my eyes, hopelessly

Naramdaman kong biglang lumuwag ang pagkahawak nya sa leeg ko.

Dahan dahan kong binuksan ang mga mata ko kasabay ng paghabol ko ng hininga.

Nabitawan ako ng lalaki at bumagsak ang katawan ko sa sahig.

I can't move, hinawakan ko ang leeg ko, It hurts.

Tinignan ko ang lalaki na ngayo'y naka handusay sa sahig.

There's an arrow on his chest.

And after everything turns black I saw a guy in the dark space with his bow.. staring at me..

I gasped as I opened my eyes, I'm sweating. . . suminghap ako bago pinakiramdaman ang sarili.

I felt someone in my side, combing my hair with it's hand.
 
Nakatihaya ako habang sya ay nakatagilid.

Paharap itong nakatagilid sakin at tinukod Ang kanyang isang kamay sa kanyang pisngi habang ang isa ay abala sa buhok ko.

"Your dreaming," She mumbled.

I don't know if it's a question.

Imbis na sagutin sya ay iniba ko ang usapan. "Why are you here?" I asked.

She just chuckled.

"I remembered last night. . . I locked it, how'd you get in?"

"I have your duplicate key," She casually replied.

I just nodded.

This is the first time na nag uusap kami ng masinsinan.

Pumikit ako at dinama ang kanyang kamay sa buhok ko.

Gumaan ang pakiramdam ko, knowing that I have still ate in my side..no matter what.

UntitledWhere stories live. Discover now