Wie is Rosa

Intro

Drugs, prostitutie en verdriet

Ze liet je niet zi­en dat ze bang was, maar het alleen voelen was te veel voor haar. Hoewel iedereen zou zeggen dat ze zo sterk was; wat ze niet weten is dat ze het nauwelijks kan verdragen. Ze bleef haar zelf vertellen dat ze dit kon doen, ze zou geen hulp gebruiken nodig hebben. Ze zou het zelf gewoon kunnen doen, maar als het moeilijk is verloor ze focus van realiteit. Waar zij haar vleugels kon los laten, viel ze in realiteit.  Haar wereld bestond met witte lippen, een bleke gezicht,  het inademen van sneeuwvlokken, verbrande longen en een zure smaak.  Langzaam zag je dar er iets tragisch aan haar was, maar ook zo magisch. Ze zagen iets eenzaam aan maar ook iets zo heel. Langzaam zagen ze het sterke, lieve en mooie meisje veranderen in iets breekbaar en beangstigend. Niemand begreep haar, ze lieten haar gaan, helemaal in haar eentje. Ze werd bitter, van het verlies en haar verdriet. Ze stond op haar eentje in een wereld waar zij niet vrij kon zijn.  Waar ze op straat stond om de koste van haar sneeuwvlokken kon betalen; om vrijheid weer eens te proeven.  Wachtend op haar kans om haar vleugels weer te kunnen slaan en weer te leven, maar elke keer storten ze neer op realiteit. Schoonheid van slechts achttien, had wat moeite met zichzelf. Hij was er altijd om haar te helpen, gaf haar altijd aan iemand anders. Ze weet dat ik de neiging om zo onzeker te zijn, maar nu maakt niet meer uit. Het is niet altijd regenboog en vlinders. Het is sneeuwvlokken dat  dat haar verder laat gaan. Haar hard is vol met pijn maar haar deur is altijd open. Je kunt komen wanneer je wilt.