Benim adım Funda. Kök Nar Mahallesine 2 yaşımda taşındım. Bu mahalleyi çok seviyorum. Buradaki bütün insanları tanıyorum. Bakkalcı Ahmet abi var, Kızgın Necmi var. İşte varda var. Şimdi size saymayayım. Bu gün annemin bağrışmalarıyla kalktım. Cumartesi günleri bile bana huzur yoktu. Yarım yamalak kahvaltımı yapıp dışarı çıktım. Etrafa sevinçle baktım. Arkadaşlarım yoktu. Ben şimdi kiminle oynayacaktım? Bende beklemeye karar verdim. Yaklaşık yarım saat kadar bekledim. Sonunda arkadaşlarımdan elif geldi. Biraz kızgın bir şekilde konuşmaya başladım:
-Elif neredeydin? Yarım saattir seni bekliyorum. Murat ve Akif nerede?
Elif:
-Ben nereden bileyim. Bende yeni dışarı çıktım. Ama...
Ben hemen atıldım tabi:
-Ne aması. Hadi ama söylesene. Valla meraktan çatlatır bunlar.
Elif:
-Ay Funda. Ben sadece sana duyduklarımı söyleyeceğim. Geçen hafta bize anneannemler gelmişti. Tabi anneannem geldiği yerlerde illaki arkadaş bulacak ya Akif'in anneannesiyle arkadaş olmuşlar. Sonra bir gün yine konuşmaya tutuldular işte. Bende o sırada bisikletimi temizliyordum. Akif'in anneannesi Akif'in çok kötü bir hastalığa yakalandığını söyledi. Sanırım Murat ise onun ziyaretine gitmiş.
Çok üzülmüştüm:
-E biz niye duruyoruz ki. Bizde arkadaşımızı ziyarete gidelim.
Elif:
-Olmaz annem kızıyor. Hastalık kapacağımdan korkuyor. Ama istersen sen git. Sonra olanları bana iletirsin.
Bu fikir hiç hoşuma gitmemişti. Sonuçta ben hiç tek başıma hasta ziyaretine gitmemiştim. Elif'e biraz ısrar edecek gibi olduysam da ısrar etmedim. Akif'in evi yani a blok, 4. kat, 14 numarayı aklımda tuttum. Asansöre bindim. Akif'i yatakta yatarken görmeyi hayal bile edemiyordum. Çünkü o çok enerjik bir çocuktu. Ben bunları düşünürken asansör çıkmaya başlamıştı bile.
YOU ARE READING
Bizim Mahalle
RandomFunda, Elif, Murat ve Akif'in hikayesi bu. Kök nar Mahallesinde geçen bu olay sizi hem üzecek hem sevindirecek. Not: Bu hikayeyi 9 yaşımda yazdığım için kötü olmuş olabilir. Yani kimisine göre değişir.
