EPILOGUE

1.3K 20 1
                                    

WARREN KHAN POV



Hindi ko maalis ang ngiti sa labi habang pinagmamasdan ang asawa kong maganda kahit natutulog.

Its been two years since we got married and I'm still hella in love with her. Sleeping and waking up with her was one my dreams. Kapag ang matamis niyang ngiti at maamo niyang mukha ang bumubungad sa akin sa umaga, talagang kahit maraming gagawin sa trabaho ay hindi nasisira ang araw ko.

Lahat ng memories namin, happy or not, naaalala ko pa. Especially our wedding. She was really freaking beautiful that day.

One of the memories I remembered was the time na nagkahiwalay kami. Sinabi ko noon sa sarili ko na dapat ko na siyang kalimutan.






-Flashback-






Years ago....


Malalim akong napa-buntonghininga nang mapansing si Lara na naman ang iniisip ko.

Kanina pumunta kami ng secretary ko sa mall to meet someone, I remembered her. Two weeks ago, I went to France to take a break but I also fucking remembered her. And yesterday, I ate at restaurant we used to eat, naalala ko rin siya. Puro mali 'yung mga decision ko dahil sa bawat pinupuntahan ko siya 'yung nasa isip ko.

And that is not good dahil hindi ako makapag-focus sa trabaho. Nadi-distract ako!

Kinuha ko ang phone ko at tinawagan si Harvey.

"Are you free?" bungad na tanong ko nang sagutin niya.

"Papunta na ako."

"Wait-"

"Oo. Magdadala ako ng alak. Hintayin mo ako diyan," he said then ended the call.

I smirked. It's nice to have bestfriend who knows what you want in just one question. Like Harvey.





----------







"Isang paraan lang ang naiisip ko diyan pare," he said after I stated my problem. "Move on."

I chuckled. "I can't. I know I can't. That's impossible."

"Warren walang imposible kung gugustuhin mo. Mahirap talaga mag-move on lalo na kapag mahal mo talaga 'yung tao. Pero p're isipin mo, araw-araw kang mahihirapan. Araw-araw mo siyang maiisip kaya hindi mo rin magagawa 'yung trabaho mo ng maayos. 'Di ba? Ikaw rin."

"But how could I? How the hell I could?"

"Ito makinig ka........."

-End of Flashback-







I realized that Harvey was right so I did what he said that night. I tried to move on.

'Yung mga steps na sinabi niya, ginawa ko. Avoid going to places that I'll surely remember her, avoid interactions with things, food that she likes. I also kept myself busy para mawalan ako ng time na maisip siya.

Sinubukan ko ang lahat ng 'yan at inakala kong success. Well yes, a little, I guess. It worked for exactly two weeks. Because after that, I went to a party and this shit happened.





-Flashback-

"Hello Mr. Warren Khan, it's nice to meet you," I smiled a little to a businessman who greeted me.

Loving The C.E.O. Where stories live. Discover now