Taming My Badass Wife | Book 1

CHAPTER SEVENTEEN

Demonisse Brave PoV

Natapos na kaming kumain at andito kaming lahat sa tabi ng dagat nag bobonfire..

Kahit nagbibiro sila at nagtatawanan hindi ko kayang sumabay sa kanila dahil hanggang ngayon hindi pa din nawawala sa isip ko yung sinabi ni Zyier hindi ko din maiwasang magpalingon lingon at nagbabakasakaling makita ko siya...

Since busy naman si Blake kay Ursula at may kanya kanya din namang usapan sila Abby at umalis na din si Elijah babalik na lang ako sa room, Baka sakaling mawala pa sa isip ko si Zyier

"Where are you going?" napahinto ako ng tanongin ako bigla ni Blake..

Tss,buti napansin pa niya akong aalis...

"Papahinga" walang gana kong usal at naglakad na papasok ng resort...

Eneexpect kong susunod si Blake pero ang loko hindi manlang ako pinigilan..

Aish! Bahala talaga siya sa buhay niya...

Napahinto ako ng makita yung nahulog na papel dun sa lalaking kasalubong ko kaya agad kong kinuha ang papel

"Kuya saglit, May nahulog ka kuya!" pagtawag ko dun sa lalaking naka hoodie na deri-deritsyong lumabas ng hotel ng hindi manlang ako nililingon...

Nacurious ako kung ano yung laman nung kaya binuksan ko..

Awtomatiko kong nalukot yung papel at tumakbo palabas ng hotel.

It's him..Andito lang siya.

Pilit kong nililinawan ang mga mata ko para makita yung lalaking nakasalubong ko kanina pati mga cottage pinuntahan ko na din pero wala siya.

Bakit ba ayaw niyang makipagkita sakin ng maayos, handa naman akong tanggapin lahat ng kapalit ng ginawa ko sa kanya eh pero bakit pinapahirapan at pinagiisip pa niya ako.

"Brave hey, what happen?" napahinto ako ng makasalubong ko si Abby..

"what happen? Bakit ka umiiyak?" nag aalalang tanong ni Abby.

Umiiyak? Bakit hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako..

"Abby...He's back and his here" umiiyak kong usal at pilit pa din siyang hinahanap.

"What? Who? what are you talking about?" naguguluhang tanong ni Abby at pilit akong pinapakalma.

This is my 2nd time crying again for him, I know it's my fault at sinisisi ko din ang sarili ko dahil sa nagawa ko sa kanya.

"Zyier...His here Abby" napaupo na ako kakaiyak hindi dahil hindi ko siya mahanap kundi dahil gusto ko siyang makausap para mapatawad na niya ako.

"What? Brave..Look at me..look at me" seryosong usal ni Abby at pilit akong pinaharap sa kanya.

"Zyier is dead, ok he's already dead" pagpapaliwanag sakin ni Abby pero tanging iling lang ang ginawa ko dahil alam kung buhay pa siya..

Umiiyak kong pinakita kay Abby yung sulat na napulot ko kanina at pati siya ay nagulat din..

"It's impossible" gulat niyang usal at tumingin sakin.

"he call me earlier at galit siya, Galit na galit siya Abby" umiiyak ko pa ding usal.

"Shh...It's ok, Kung maiipaliwanag mo sa kanya ng maayos kung bakit mo ginawa yun,im sure maiintindihan niya yun" pagpapatahan ni Abby sakin at niyakap ako.

Sana nga kung ganon pero sa laki ng kasalanan ko sa kanya sa tingin ko hindi na niya ako mapapatawad.

Sinamahan ako ni Abby bumalik sa room namin ng kumalma na ako sa exit kami dumaan para hindi kami mapansin nila Blake kahit na medyo malayo sila.