SPECIAL CHAPTER.
A/N: I'm bored so i made a special chapter... well this SC is just a few words because I'm bored at the same time lazy and i add some few words on my epilogue. :)
---
Patuloy lang ako sa pag-iyak dahil sa nasaksihan ko kanina... A-anong bang kasalanan ko? Bakit kailangan kong maramdaman 'to? Bakit kailangan kapatid ko pa? Bakit nila ginawa yon? Bakit ako?
Ilan lang yan sa mga tanong na tumatakbo sa utak ko dahil sa ginawa nila sa'kin.
Hindi naman ung nakita ko ung masakit eh, ung promises, happy moments, tough experiences namin together, ung mga pinagdaanan namin pero kinakaya namin, ung mga pangako niyang 'hindi niya ako iiwan' and such, now it's all gone.
Wala nang Warren ung yayakap sa'kin, wala nang Warren ung susundo sa'kin sa office, wala nang Warren ung magpapatahan sa'kin tuwing umiiyak ako. It's not what i saw hurts, the one that hurts is the fact that tomorrow I'll wake up without him, without the man i took care of, the man i love with all my life, the man i promised to be with forever.
In relationships, the break up doesn't the one that hurts it's the flashbacks that follows, those happy days that you guys have together... kasi maiisip mo na lang na sa susunod na araw, wala na yung taong nakasanayan mo... Wala na si Warren.
Ayokong lunurin ung sarili ko kakaiyak kaya bumangon ako para maligo, balak kong lumabas para manlang malibang ako. Wala naman kasing mangyayari kung iiyak ako ng iiyak.
Nang matapos akong maligo ay agad akong nagbihis at lumabas na ng condo unit ko. Sumakay na ako ng taxi.
"Ma'am, saan po tayo?" tanong sa'kin ni manong driver.
"Diretso lang po, manong." sagot ko dahil hindi ko naman talaga alam kung saan ako pupunta. Ayoko lang magmukmok kaya ako lumabas.
Patuloy lang sa pagmamaneho si manong ng biglang siyang mapadaan sa simbahan, kaya agad akong pumara.
"Manong, sa tabi na lang po." para ko.
Tinigil ni manong kaya nagbayad na ako at bumaba. Pumasok ako sa loob ng simbahan at unti unting namuo ang mga luha ko.
Kasabay ng luhod ko ang pag tulo ng luha ko.
"Lord, bakit po ako?" tanong ko habang umiiyak. "Naging mabait naman po ako ah? Deserve ko po ba 'to? Tulungan niyo naman po akong makalimot. Tulungan niyo po akong ibsan ung sakit, parang awa niyo na po. Tulungan niyo po ako."
Pinag-titinginan na ako ng mga tao pero wala akong paki, disperada na akong mawala ung sakit! Siya lang ung kilala ko na matutulungan akong ibsan ung sakit, siya lang ung makakatulong sa'kin na makalimot, siya lang ung alam kong makikita ung totoong nararamdaman ko kahit hindi ko sabihin, siya lang.
Lumabas na ako ng simbahan at naglakad kahit hindi ko naman talaga alam kung saan ako pupunta.
It really hurts when someone betrayed you especially when you treat that someone like a diamond, i hate my self for not hatting him even though i have all the to...
I love him and i will forever do even he betrayed me big time.
_________________________________________________________________________________________________________________________________
A/N: Sorry if this SC is boring, i can't make painful scenarios on my mind pa eh, but i think i will make another SC for this story so see you there, achies. ily. <3
