BENZON'S POV
Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. I was not ready for this. Alam kong tinutusok na ako ng tingin ng mga kaibigan namin. But what should I do?
Pagkatayo ni Karina sa kinauupuan niya. Sinundan ko na siya. Naglalakad lang kami. Medyo malayo layo na din nalalakad namin.
Then she stopped walking.
"Nan." yun lang ang nasabi niya pero naka talikod parin siya sakin.
Nasa may shore kami kaya medyo malamig at tahimik dahil gabi na. Medyo mag hahating gabi na din.
"When I first met you, alam ko ng guguluhin mo buhay ko." panimula niya. nakikinig lang ako. Alam ko naman kasing umiiyak nanaman siya kaya hindi siya sumasagot.
"...Akala ko, importante ako sayo? Per bakit ganito? You make me feel lika a trash. Itinapon mo ko kasi nakita mo na yung isa. Reserba ba ako Nan?!"
I wasn't able to speak. Pinapakinggan ko lang siya. But then, para akong pinapatay when she faced me. Iyak na talaga siya ng iyak.
"Masaya ka ba? Masaya ka ba na bumalik siya? I thought I am your better plan?! Akala ko ba Brenan AKO na! I was ready to be your girl. Pero ikaw pala ang hindi handa."
"Kari. I'm sorry. Mahalaga ka sakin. Ikaw lang yung nag iisang babaeng nakapa paniwala sakin na pwede pa pala akong mabuo. Ikaw yung isa sa mga dahilan kung bakit ako masaya sa bawat araw na binigay ng diyos. Pero kasi..."
"Pero kasi dumating siya! Dumating si Marj! Hindi mo nga sinabi sakin na may Marj! Tanggap ko yon Nan.! Tanggap ko naman na mahalaga siya sayo kasi parte siya ng NOON mo! Brenan, wag ka naman unfair."
"I know nasasaktan ka. Pero pucha! Sa tingin mo ba di ako nasasaktan?! Nakikuta kitang ganyan! Harapharapan kang umiiyak dahil sakin. Sa tingin mo ba ang saya sa pakiramdam non!?"
"Then stop hurting me!" Pasigaw niyang sabi.
Natahimik kami.
How can I stop hurting her? Should I let her go?!
KARINAH'S POV
"Nakakasawa na kasi Nan. Pagod na pagod na ako. Ok naman tayo noon diba? OK NAMAN TAYO DIBA?! Bakit kaylangan may ganito?!"
"Karinah, lahat ng ipinakita ko totoo yon!"
"Yun nga yung masakit eh! Kasi lahat ng ginawa mo TOTOO! Yung ginagawa mo HANGGANG NGAYON TOTOO! Aminin mo man o hindi, siya parin eh. Diba?!"
Hindi siya nakapag salita.
Iyak parin ako ng iyak! Wala na. Sirang sira na ang birthday ko. Wala na!
"Nan. Let's end this." Panimula ko.
"Kung ano man tong kabaliwan natin, let's just stop! Ayoko na! Busted ka na! Sabagay, wala ka naman problema. Nanjan naman yung isa!" I said sarcastically.
"Kari. I'm Sorry."
"Try mo kayang lamunin yang SORRY mo! Baka may mabago."
"Kari..." Lalapit sana siya sakin, but I managed to stop him by simply starring to his eyes at pag harang ng kamay ko.
"Don't." Yung lang ang nasabi ko.
BRENAN'S POV
Diba ako naman may gusto nito? Ginusto ko nga ba to? Why does it feels so wrong? Gusto ko siyang yakapin. Pero hindi ko magawa.
"Brenan!"
"Just go! Dalhin mo na din yang babae mo!" Sabi ni Kari.
Yes. The one who called me was Marj. Nandito na siya.
I wanted to stay. I want to. Pero wala na. Tama na daw.
Lalakad na sana ako nung may biglang sumuntok sakin.
"Oh my God! Brenan!" - sigaw ni Marj.
"Gago ka! I entrusted my bestfriend to you! Loko loko ka pala! Nasan yabang mo?! Huh?! Ano?!!" Galit na galit na sigaw ni Benzon. Hindi ako gumalaw sa pagkapagsak ko. Inaawat na siya nila Kari at ng iba.
"Zon, tama na!" Pakiusap ni Kari.
Nilapitan ako ni Marj. "Ok ka lang?! Let's go!" aya niya.
"Im sorry.!" Yun lang ulit nasabi ko.
"Sorry!? Seryoso ka?! SORRY?! Ano bang magagawa ng sorry mo?! Lintik naman kasing sorry yan! Pakiramdam ng iba pag nag sorry na ok na! Bakit Brenan, may nabago ba?! Huh?!"
"TAMA NA!" - Karinah
"Tama na please! Let them go! Pa alisin niyo na sila dito! Ayoko na! Tama na!" Iyak parin ng iyak si Karinah.
BENZON' POV
I hugged her. As tight as I could give. Minsan lang to mag makaawa. Minsan lang masaktan.
I managed to see her face. Basang basa na. Wasak na wasak na siya.
"Let's go inside. Ok?" Kalmado kong sabi sa kanya.
Then, bigla na lang siyang nag faint.
Lumapit samin ang girls pati na rin si Kuya Erin.
"OMG! Kari. Wake up!" pag aalala ni Sarah.
"Kuya Erin, dala mo ba gamot niya?!" - Tarantang tanong ni Bam.
"Zon, bring her to her room. Susunod ako.! Girls sumama na kayo!"
Pagkasabi non ni Kuya Erin dinala ko na siya papasok ng bahay.
ERIN'S POV
This is my worst nightmare. Ang bumalik ang sakit ni Karinah. Though alam kong ok naman sya. Pero, please, wag niyong ibalik ang sakit niya.
"Anong gamot?! Para san?! Ok lang ba siya?!" Tarantang tanong ni Brenan.
Nandito pa pala siya! Ang lalaking pinagkatiwala ko sa kapatid ko.
"Umalis ka na! Wala kang paki alam. Cathy, Im sorry, but please, ialis mo dito yang mga yan. You know Karinah."
"I understand. Pag may nangyari, call ke ok?! And please, painumin niyo siya ng gamot or better yet bring her to the hospital! Ayoko ng maulit yung dati Erin. Kapatid ko na din si Kari!"
"She's strong. She will be ok! Sige na.! Let's meet some time."
Tumalikod na sila at pumasok na din ako.
Nasa labas ng kwarto ni Kari ang girls.
"Kuya! Ok naman siya dba?!" Che
"She will be. Ok?!"
"Kuya Erin. Let's bring her to the hospital. Humihina nanaman ang pag hinga niya."
I was stunned! No. This cant be happening.
"Pack your things. We are leaving! Tawagon niyo na si manong aalis tayo agad agad."
-----
AN: OH EHHHHHHMMM?!!! What happen?! Ano nga ba ang kondisyon ni Karinah? Bakit nga ba humina ang kanyang pag hinga?!
Abangan...
BINABASA MO ANG
Just a Simple Beat
Teen FictionPag tinamaan ka ng pana ni kupido, wala kang magagawa. Your heart will simply beat. And in Just a Simple Beat, lahat mag babago. Mapapansin mo ang di mo pinapansin. Aalagaan mo ang di mo inaalagaan ngayon. at higit sa lahat, papakialaman mo lahat ng...
