The Devirginizer's Heart (COMPLETED)

Chapter 3

Chapter 3:

“Manang Lora.. Hindi ka na magtatrabaho ngayon dito.” he gladly informed the old lady. “Pwede ka ng bumalik sa Del Carmen.”

Alam ni Rav na mag-uusisa ito kung bakit. Si Manang Lora ang nagpalaki sa kanila kaya kung meron man higit na mas nakakakilala sa kanila, si Manag iyon.

“Nag-aalala ako para kay Julienne. S-Sigurado ka bang kaya mo siyang alagaan?”

Pumikit siya ng mariin. Hangga't hindi umaalis si Manang, mananatili itong konsensya niya kaya kailangan niyang kumbinsihin itong umalis.

“Janus will be here too, Manang. Huwag kayong mag-alala.”

“Gusto mo ba ang batang yon? Kaya hindi mo pa rin siya maibalik sa kanila? Hanggang kailan mo siya ikukulong rito?”

Wala siyang kahit anong sinagot sa mga tanong ng matanda. It would break her heart if she learned what is happening to this d*mn house. Pinag-laruan niya ang balat ng aphrodisiac sa loob ng kanyang bulsa at magalang na iniwan na lang ang matanda. Pikit mata niyang pinihit ang seradura ng hawla kung saan niya ikinulong si Julienne Mavri. She was there, lying naked—crying and forcing herself not to touch herself. It was the brightest place in the house. May dome kung saan tinitipon ang liwanag na nagmumula sa araw tuwing umaga at liwanag naman ng buwan tuwing gabi. Kitang-kita niya kung paano nito nilalabanan ang epekto ng d*roga sa katawan.

Nagtagis ang ngipin niya pagkakita rito. He remember the nights they were talking over the phone, how they satisfied each other through it! And now he is here witnessing how she lift her leg just to have a better position to pleased herself.

"R-Rav? P-please..." she hissed and forcely  balled her fist to clutch her narrow cage. Nasa loob ito ng kulungan na animo isang aso..

“It's... It's painful d-down t-there,bakit ganon?”

She sobbed when finally Rav released a low chuckle and just look at her.

“How much do you want me now, Julienne?”

Iniwas nito ang mukha nang tangkain niyang hawakan iyon. Bakas pa din ang pasa nito sa gilid ng bibig at hindi niya alam kung bakit may nag-uudyok pa rin sa kanyang halikan ito kahit kaaway ang tingin niya sa babae.

“Hindi ba't sabi mo ayaw mong gawin ito kasama ako?” he humorlessly laughed to proved a point.

“Are you swallowing your word just so we could f*ck?”

“A-Ang sama mo! P-Pakawalan mo ko rito!”

“Fine.. Your wish is my command!”

Inihagis niya ang susi para lamang makita itong nagkukumahog abutin sa sahig. Kalunos-lunos ang sitwasyon nito sa loob ng kulungan pero naniniwala siyang mas nakakaaawa pa rin ang sinapit ni Rielle—Ang kapatid niya. He wanted to inflict the same pain to Julienne until she couldnʼt bare everything and choose to just die!

“R-Ravi.. Ayoko dito! Please.. Pakawalan mo na ako..”

Bingi siya sa mga iyak nito at pakiusap. Instead, he played the classic music player. A depressive requim crease in the air. Mistulang sinasabayan ang pagsigaw ni Julienne. Ugh! Nasisiyahan siya. Ito ang gusto niya. Ang makitang nagdurusa ang kapatid ng lalaking may kagagawan kung bakit wala na si Rielle ngayon.

“K-Kung may nagawa man akong kasalanan.. H-Hayaan mo kong pagbayaran ko yon pero hindi sa ganitong paraan..”

“Shut up..”