Chapter 6

237 21 6
                                    

Chapter 6

WE WERE here in school. It already my first class of the day in my new school.

I hope everything will turn out fine.

Kaninang umalis kami sa Starbucks kanya kanya na kaming sakay sa aming mga kotse. Adrian with his Aston Martin One, Iñigo with his Ferrari F60 America and I with my Lamborghini Vereno.

Nag unahan kami papunta dito sa school. Buti nalang t walang traffic police na humuli sa amin.

"Bro, sabay ba tayong mag lunch mamaya?" Adrian.

"Sige. Walang problema sa akin yan." Agarang sagot ni Iñigo sa akin.

"Di ko alam kung makakasama ako sainyo bro. Hindi ko pa kasi alam ang schedule ko. I'm going to the registrar's office para makuha ko ang schedule ko." I said.

Tumango naman sila.

"Want us to escort you?" Adrian said.

"Ano siya magdedebut na kailangan pang may escort?" Asar ni Iñigo kay Adrian. Sinamaan naman siya ng tungin nito.

Umismid naman si Iñigo.

I smiled at him. I tapped his shoulder.
And we continue walking.

"No. It's fine. I can find it. May map naman siguro sa bulletin board. I'll just take a picture of it para mas madali kong mahanap ang registrar office." Sabi ko naman.

Ganito ako eh. If I can do things by myself I don't bother asking for help from other people. Ayaw kong makaabala. But there are times that I needed help. May mga bagay naman kasi talaga dito sa mundo na di natin kayang gawin ng mag isa. Na kailangan natin ng tulong ng iba para magkaruon tayo ng progress.

I am an independent person, and I want to stay that way hanggang kaya ko.

Napakamot naman si Adrian sa ulo niya. Medyo nalukot dn ang mukha.

Wanna ask where Iñigo is? Nasa tabi namin. Nakikipag-harutan sa flavor of the week niya.

"Okey. Fine" umayos ng tayo si Adrian.  "Alam ko naman na ayaw mong tinutulungan ka. I just want to ask. Baka kasi magbago ang isip mo." He answered truthfully.

We continued walking until we reached the gate.

"Bro, dito na kami ha? Dyan kasi ang building ng Engeneering. Una na kami. Bye bro." Paalam ni Iñigo na naka akbay parin sa babaeng kalantari niya kanina pa.

I just nodded at them kahit gusto ko sana siyang hilahin at tanungin kung kailan siya magbabago. He's been an ass for so many years. Kaya sana naman ay mahanap niya na ang katapat niya.

'I hope' i whisper to myself.

"Huh?" Bilingon ko si Adrian when he spoke the word. Narining niya ata.

"Wala." I answered him. I fixed the position of my bag then I put my hands on my pocket.

We were silent while walking. I caught some girls staring at me while I walk passed them. I looked at the left corner of the hallway. I saw a group of friends happily chatting. May dalawang nagpipicture. May nag-gigitara. Yung isa ay parang nagsusulat sa notebook niya. Yung tatlo naman ay nag uusap habang nakakalawit ang kamay ng isang babae sa braso ng kasama nilang lalaki.

I look intently at the girl who's busy talking with her friends. Hindi ko alam na huminto pala ako.

"Bro? Why'd you stop? Is there something wrong?" Adrian asked me worriedly. Tiningnan niya din ang tinitingnan ko.

Hindi ko siya nilingon.

The figure of the woman. Yung babaeng nakatalikod sa akin. She seems familiar. Have I seen her before? I keep on looking at her. I didn't mind my cousin.

When The Sun Sets (R18)Where stories live. Discover now