When The Sun Sets (R18)

PROLOGUE

PROLOGUE
.
.

I'm very excited today. Nathan, my boyfriend called me to say na may pag uusapan kami. We've been together for some months now. He made me believe in love and in forever na noon ay di ko pinaniniwalaan. He changed me, and my perspective.

Papunta na ako ngayon sa meeting place namin lagi. Sa lugar kung saan siya nag confess na mahal niya ako.

'baka isusurprise na naman niya ako.' naisip ko. I giggled.

He really loves me. Sinabi niya sakin yun. Ng paulit-ulit. Everyday, everytime na magkasama kami. Oras oras, kada minuto. Kulang na nga lang mag I love you siya sakin bawat sugundo ehh.

I'm just really confident na mahal niya ako. Kasi naman, he makes me feel how much he loves me everytime he have his chance.

----------------------------------

"Nathan" nakangiti kong tawag sa kanya. Nasa tree house siya. He looked down. Ang smiled a little.

'bakit parang malungkot ata siya ngayon? Ah. Baka naman kasali yun sa surprise niya.'

Bumaba na siya sa tree house

"Zhen" mahinang tawag niya sakin nga makalapit na siya sakin.

I smiled at him. But he did not smiled back. There sure is something wrong about him. Parang may mali.

"Hmm?" I retorted "Bakit? Ikaw Nathan ha, may surprise ka na naman noh? " I hid my fear by smiling

Pumikit siya. He looked down and heaved a sigh. Then, looked at me teary eyed.

Unti-unti nang nawala ang ngiti ko. Kinakabahan na talaga ako. He looked at me straight in my eyes.

"Let's... Let's break up"

"N-nathan? Nagbibiro ka na naman ba? Ha? Di na ako natutuwa" may tumulong luha mula sa nga mata ko.

"M-mahal mo ako kaya bakit ka naman makikipag-break diba?" Confident kong sabi.

"Zhen.." yumuko siya. "I'm sorry. P-pero di kita mahal" yumugyog ang mga balikat niya.

"Anong sabi mo? Nagbibiro ka lang diba?" Tanong ko sa kanya

Di na ako nahiya at umiyak na ako. Tumulo na ng tumulo ang luha ko. Ang sakit. Sobrang sakit.

"I'm sorry. Pero si Thalia ang mahal ko. Ang totoong mahal ko. Babalik na ako sa England. Nadoon siya ehh. Mahal ko siya. Siya lang at wala nang iba. I'm sorry pero panakip-butas lang kita." Sinampal ko siya.

Nanginginig ako sa galit. So, niloko niya lang pala ako? Pero mahal niya ako? Pinaramdam niya sakin na mahal niya ako.

Tumalikod siya. He looked at the sunset. He looked at the beautiful scenery in front of us. The same scenery when he confessed his love for me and at the same time when he broke my heart. Now

"Sinong Thalia? Yung 'EX' mo?" Diniinan ko ang salitang EX. Alam ko hiwalay na sila.

"No." Yumuko ulit siya. Tinitigan ko ang likod niya. Patuloy parin ang pagluha ko. "Hindi kami naghiwalay. Nang pumunta ako dito sa Pilipinas kami paring dalawa. Sabi niya sakin na she just needs space." He looked at me.

He stepped closer to me, hold my hand then looked at me straight in the eyes. Di siya kumurap man lang.

Hindi na ako makapag isip ng maayos. Masakit na masyado.

"If you really love me. You'll set me free. Kakalimutan mo na ako. Our memories, me, and the love you have for me. Lahat yun bibitawan mo kung totoong mahal mo ako." Lumuhod siya. Hawak niya parin ang kamay ko.

He's willing to plea. Para sa babaeng yun. He's willing to do everything para kay Thalia.

I wiped my tears away and looked at him blankly.

I gather al my strength left at hinarap ko siya.

"If that makes you happy. Then go. Let's break up. But remember this. Once you takes 10 steps away from me. Wala ka nang babalikan pa. Hindi na kita kilala. Kahit mukha mo man lang, di ko na maaalala pa. KAHIT KAILAN!" Ang sakit-sakit pero pinilit kong maging blangko ang mukha ko.

"Z-zhen" tumalikod ako sa kanya. At gaya ng ginwa niya kanina humarap din ako sa papalubog na araw. Simbolo na malapit ng matapos ang araw. At magpapakita na ang dilim. Simbolo din nang damdamin ko na tinatapos ko na. Na dapat ko nang ibaon sa limot kasabay ng paglubog ng araw.

Hinarap ko siya sa huling pagkakataon.

"Umalis ka na" I told him coldly.

Tumango siya. He stepped away from me. And I started counting.

"1"

He took another step away

"2" I counted again. He took many steps until it reached 9 then he stopped.

Akala ko babalik siya sakin. Akala ko babawiin niya lahat ng sinabi niya. Akala ko sasabihin niya sakin na mahal niya pa ako. Pero akala ko lang pala yun.

He utter the last words that breaks me even more

"I'm sorry.... Zhen... Goodbye"

Then that's it. He took the last step he held his head high as he walk away from me.

Para akong nauupos na kandila. Unti-unting nanghina ang tuhod ko. Bumagsak na ako sa damuhan. I cried my heart out. And for the last time I looked at the sunset.

A beautiful scenery which means so much to many people. It may be a happy memory or a bad one. And for me it's both.

"I hate you sunset" i uttered.

I will not be the same Zhennaihya Aphrodite Garcia Samaniego you once knew. I would be better.

I found the other half of my heart. While the sun is setting. But I also got my heart broken also. All of this happened WHEN THE SUN SETS.

-----------------------
Author's note:

So this is the first story that I would be publishing here in wattpad. And I hope na may magbabasa nito.

Follow me for more updates!!

PLAGIARISM is a crime
Don't steal!

©️ MysteriousGleam

All rights reserved 2021