Pagkatapos kong marinig yun. Naglalaban ang loob ko.
Hindi naman kasi ako manghihingi sa kanya kung hindi kailangan.
Piso nga lang hindi pa maibigay. Pag maghahanap ako ng ulam kung anu-anong salita pa ang maririnig ko na palamunin niya lang daw ako. Gastos lang daw ako. Mas mabuti pa daw na hindi na lang ako umuuwi sa kanya para wala siyang aalalahanin. Wala siyang gagastusan.
Masakit yun para sa akin bilang anak niya.
Sana maisip man lang muna niya bawat salitang lalabas sa bibig niya at nang maintindihan niya kung bakit ganito ako ngayon makitungo sa kanya.
--- END OF CHAPTER ---
