Somebody to Love Me

Chapter 1: Zafrina Demon Scott

"Demon's P.O.V."

Dinilat ko ang aking mga mata nang mapansin kong unti-unti nang umiingay. Mula sa pagkakahiga ay umupo ako sa sanga ng puno na nakatirik malapit sa main gate. Sinilip ko ang mga kapwa ko estudyante. Halatang ang sasaya nila kasi ang lalakas ng tawanan nila habang naguusap-usap isa sa mga bagay na hindi nila magawa pag alam nilan malapit ako sakanila.

 Late na ako para sa first period kaya naisipan ko na lng tumambay dito sa taas ng puno. Atleast dito I feel peace and quite hindi tulad doon sa baba. Makalipas ang ilang oras masyado akong nalibang at malapit na ang third period. Bumaba na ako sa puno at nagsimula ng maglakad sa school ground.

Just like earlier ang iingay pa rin nga mga estudyante. Mukhang di pa nila ako napapansin. Pero while Im walking narining ko na ako pala ang topic ng mga estudyante.

"Ang saya talaga ngayung wala si Demon. Sana maextend ba ang suspension ng babaeng iyon" sabi ng babaeng mukhang espasol na iyon.

"Sana kamo maexpel na siya dito sa shool na ito." maarteng sabi naman nung kasamahan niya.

"O kaya sana maaksidente siya ang mahospitalize hanggang graduation" bulong naman nung isang mukhang paa habang bumubungisngis na sunundan nung iba.

Ito ang buhay ng isang Zafrina Demon Scott. Buhay na kahit kailan ay di mo gugustuhin at papangarapin. Buhay na kung saan araw-araw mararamdaman mo ang lungkot, pandidiri, galit, insecurity at pagkamuhi ng mga taong nakapaligid sayo. Halos mag aapat na taon na ako sa school na ito pero hanggang ngayon hindi mawalwala ang mga rumors na iniisip nila sa akin sa halip lumala pa ito.

Nang makapasok na ako sa loob ng building napansin ko naguumpukan sila. Agad namang akong napasimangot ng makita ko kung sino ang pinagkakaguluhan ng mga ito.

I stared at her at habang ginagawa ko iyon I consciously grip my fist because of my anger to her.

Napakaplastic talaga ng isang ito.

Nagagawa niyang tumawa at ngitian ang nasa paligid para magamit niya ang mga ito for the sake of popularity and power. This girl is the reason why I got suspended and to make it worse this girl is the reason why Im living like hell.Kung hindi sana ako naging .....

Agad akong napailing nang pumasok sa isip ko ang nangyari noon. Hindi ko mapigilang magalit lalo. I close my eyes and I sigh. I need to compose myself.

Kung kanina parang palengke sa ingay ang building ngayon biglang naging parang simenteryo.

 It looks like there already feel my presence.

I open my eyes at tama nga ang hinala ko. Somebody are secretly looking  on my way, someone started to walk away and most of them started to whispering on each other.

Tss... Heto nanaman po tayo bulong ko sa sarili ko and I started to walk to the classroom.

"Grabe nakakatakot talaga siya."

"Kung hindi lang talaga siga ang isang  yan tiyak na niligawan ko na ang isang yan."

"Magingat ka sa kanya kasi mukha lang syang mabait pero that girl was send by hell."

"Nabalitaan niyo na ba? Lahat daw ng mga napagtripan niya last week ay nakaconfine ngayon sa hospital at wala pa ring malay."

"Dapat diyan iniexpel na sa school na ito eh siya lang ang nakakasira sa pangalan ng school na ito."

"Ang tigas din ng mukha ng isang yan no? Biruin niyo pumasok pa rin siya kahit hindi siya welcome sa school na ito."

Hindi ko sila pinansin at pinagpatuloy ko ang paglalakad ko. Tulad ng inaasahan ganitong salubong ang matatanggap ko sa kanila.

A sweet and a loving welcome. *insert sarcastic tone*

Pero laking pagtataka ko nang may isang lalaki ang namumukod tangi na naglalakad sa hallway make it more odd this guy  is walking towards my direction. I was staring at him and one thing is sure when I saw his face.

Transferee.

Pinagpatuloy ko ang paglalakad ko pretending I didn't see him. Pero mukha talagang lapitin sa disgrasya ang isang ito dahil imbis na gumilid ay sinasalubong pa ako ng lalaking ito.Nang may halos kalahating dipa na lang ang layo nya sa akin tumigil na siya sa paglalakad kaya tumigil na rin ako. I stare coldly at him showing him Im not interested on what his going to say pero hindi ko alam kung maang-maangan o tanga-tangahan ang isang ito.

"Excuse me. Pasensiya na kung nakaistorbo ako. Gusto ko lang sanangmagtanong" panimula ng lalaking ito.

At dahil hindi naman tanong yung sinasabi niya at wala rin naman naman ako isasagot I still didn't speak a word.

"Patay ang lalaking iyan. Hindi  niya alam kung sino ang kinakausap niya." 

"Kawawa naman siya. Mukhang bagong salta lang siya."

"Ngayon makikilala na niya ang nagiisang Demon Scott. Poor creature."

"Ipagdasal na lang natin ang kaluluwa niya."

Mga wala talagang magawaang mga ito.

Agad namang nagsalita siya. "Kung ganoon ikaw pala ang kilalang Demon. Hindi ko inaasahang ganito lang pala ang height mo" sabi niya habang dahan-dahang yumuyuko.

That's it! He is insulting me.

"Isang karangalan na makilala ka ako nga pala si ---" pero bago pa sa matapos sa sinasabi niya I punch him so hard.

"It was also nice meeting you" I said coldly before he lose his conscience and fell off the ground.

Rinig na rinig ko ang bulong-bulungan at gulat na gulat n reakiyon nila sa ginawa ko pero tulad kanina wala pa rin akong pakialam sa kanila at nagsimula na akong maglakad na parang walang nangyari.

On the second thought hindi ko maiwasang mangiti sa nangyari.

At last after those long years somebody tried to approach me.

Pero agad din namang nawa ang ngiti ko nang makita ko ang babaeng Non-recycable na nagaabang sa may clasroom.

"How was your vacation?" nakangiting tanong niya. Plastic ampota.

Tiningan ko ang room. Walang tao.

"Drop the act. It's only the two of us here" bored kong sabi kabang naglalakad papasok ng room.

"Whatever. So how do you like your instant vacation Angel? I mean Demon" nakakalokong sagot ng babaeng ito. 

"Ms. President binabalaan kita. Huwag mo akong sagarin kung hindi tiyak na mababaldado ka." Banta ko sa kanya habang nakatayo sa harap ng upuan ko.

"Baka nakakalimutan mo na kapag ginawa mo yan tiyak na makikick-out ka sa school na ito" nangaasar na balik niya sa akin.

"Kick-out? painosente kong tanong sa kanya basta marinig ko lang ang pagmamakaawa mo habang pinapaluha kita ng dugo kasabay ng pagdurog ko ang bungo mo at unti-unti kong pagbali ng bawat buto sa katawan mo pagkatapos kong tatadtarin at ipapakain ang bangkay mo sa alaga ko. Ikasisiya ko ang makick-out kahit pa ang maban sa mga eskwelahan dito sa buong bansa. Ikagagalak ko basta mapatay lang kita sa paraang hindi mo inaakala" nakangiti na parang wala sa sarili at nakakapangilabot kong bulong habang unti-unting naglalakad papalapit sa kanya. Pero syempre kunwari lang. Hindi pa ako nababaliw para gawin ang mga sinabi ko sa kanya.

"H-hindi! P-pagbabayaran mo ito!" Nanginginig nasabi ni Non-recycable at tumakbo papalabas.

"Lakas ng loob mong abangan ako tapos tumatakbo ka? Tsss... tama lang yan, layuan mo ako at baka kung anu pa magawa ko sayo." Bulong ko sa sarili ko at umupo na sa upuan ko. 

—————————————————————————————————

Hello! Salamat kasi binasa mo ito! \(*q*)/
Kaya kung gusto mong mabasa ang P.O.V. ng ibang characters just simple search the following:

Broken Thread 
 by: bonnetboy (for P.O.V of Christoffer)

Until Forever 
by: Penguin20 (for P.O.V. of Lucas)

Again! Arigatou Gozaimasu! ^_^