Somebody to Love Me

Prologue

Demon's P.O.V.

It looks like there already feel my presence.

I open my eyes at tama nga ang hinala ko. Somebody are secretly looking  on my way, someone started to walk away and most of them started to whispering on each other.

Tss... Heto nanaman po tayo bulong ko sa sarili ko and I started to walk to the classroom.

"Grabe nakakatakot talaga siya."

"Kung hindi lang talaga siga ang isang  yan tiyak na niligawan ko na ang isang yan."

Magingat ka sa kanya kasi mukha lang syang mabait pero that girl was send by hell."

"Nabalitaan niyo na ba? Lahat daw ng mga napagtripan niya last week ay nakaconfine ngayon sa hospital at wala pa ring malay."

"Dapat diyan iniexpel na sa school na ito eh siya lang ang nakakasira sa pangalan ng school na ito."

"Ang tigas din ng mukha ng isang yan no? Biruin niyo pumasok pa rin siya kahit hindi siya welcome sa school na ito."

Hindi ko sila pinansin at pinagpatuloy ko ang paglalakad ko.Laking pagtataka ko nang may isang lalaki ang namumukod tangi na naglalakad sa hallway make it more odd this guy  is walking towards my direction. I was staring at him and one thing is sure when I saw his face.

Transferee.

Pinagpatuloy ko ang paglalakad ko pretending I didn't see him. Pero lakas talagang lapitin sa disgrasya ang isang ito dahil imbis na gumilid ay sinasalubong pa ako ng lalaking ito. Nang may halos kalahating dipa na lang ang layo nya sa akin tumigil na siya sa paglalakad kaya tumigil na rin ako. I stare coldly at him showing him Im not interested on what his going to say pero hindi ko alam kung maang-maangan o tanga-tangahan ang isang ito.

"Excuse me. Pasensiya na kung nakaistorbo ako. Gusto ko lang sanangmagtanong" panimula ng lalaking ito.

At dahil hindi naman tanong yung sinasabi niya at wala rin naman naman ako isasagot I still didn't speak a word.

"Patay ang lalaking iyan. Hindi  niya alam kung sino ang kinakausap niya." 

"Kawawa naman siya. Mukhang bagong salta lang siya."

"Ngayon makikilala na niya ang nagiisang Demon Scott. Poor creature."

Mga wala talagang magawa ang mga ito.

Agad namang nagsalita siya. "Kung ganoon ikaw pala ang kilalang Demon. Hindi ko inaasahang ganito lang pala ang height mo" sabi niya habang dahan-dahang yumuyuko.

That's it! He is insulting me.

"Isang karangalan na makilala ka ako nga pala si ---" pero bago pa sa matapos sa sinasabi niya I punch him so hard.

"It was also nice meeting you" I said coldly before he lose his conscience and fell off the ground.

Rinig na rinig ko ang bulong-bulungan at gulat na gulat n reaksiyon nila sa ginawa ko pero tulad kanina wala pa rin akong pakialam sa kanila at nagsimula na akong maglakad na parang walang nangyari.

On the second thought hindi ko maiwasang mangiti sa nangyari.

At last after those long years somebody tried to approach me.