MARRIED TO A GAY BILLIONAIRE (GAY SERIES#1)

•CHAPTER 26•

CHANTAL P.O.V

Naalimpungatan ako ng may marinig akong kaluskos sa aking silid ng maimulat ko ang aking mga mata ay napag tanto ko na wala ako sa aking kwarto kundi nasa kwarto ako ng hospital.Anong nangyari sakin?

"Gising kana pala"- nagulat ako ng may nagsalita sa gilid ko

"Fr-fraser?"- nauutal na sabi ko

"how's your feeling?"- he asked with a serious face

"I'm now ok, i think?"- di siguradong sabi ko sa kanya kumunot naman ang noo niya

"ok"- simpleng saad niya at inaasikaso yung mga supot na nasa table i think pagkain siguro yun

"why you bring me here?"- di ko mapigilang magtanong sa kanya ok naman sana kung doon nalang ako sa bahay eh tas siya nag alaga sakin hehe charot!

"i don't know what should i do in that kind of situation,that's why i bring you here"- sabi niya pero di siya nakatingin saakin dahil sa inaasikaso niyang pagkain

"Thank you for bringing me here i thought you didn't care about me anymore"- nakayukong sabi ko sa kanya at siya naman ay natigilan sa ginagawa niya

"kung di kita dinala dito kargo parin kita and dad will be mad at me if something happen to you dahil sa mata niya eh totoo kitang asawa"- he coldly said and he stare at me seriously.GOSH CHANTAL! umasa kananaman na magkakapaki yan sayo.

Akala ko dahil sa nangyari saakin eh magiging ok na kami but i was wrong ganon parin pala pakikitungo niya saakin dapat masanay na ako don

"Kumain ka na muna kanina pang umaga walang laman yang tyan mo"- he said seriously at susubuan niya sana ako ng binaling ko sa kaliwa yung ulo ko

"don't feed me, i can feed myself i'm not crippled"- seryosong saad ko sa kanya at inagaw mula sa kanya yung pagkain na inihanda niya saakin

"what's wrong with you?" - kunot noong tanong niya but i didn't take a glance at him because i feel bad for him di ko siya sinagot at sinimulan ko nang kainin yung food

"ikaw na nga itong tinutulungan kaw pa may ganang magalit dyan tsk!"- di makapaniwalang saad niya hmp dapat lang yan sayo and since i don't want to accentuate my self just because of his attitude.

Nang di ko parin siya kinikibo ay pumunta nalang siya doon sa may couch nitong hospital room ko at umupo roon habang naka number four and his hand are on his lips his position right now eh parang meron siyang iniisip na malalim nakakunot rin ang noo niya. Kaya nagkibit balikat lang ako at tinapos ko nang kainin yung food ko.Ilang oras di ay tapos na akong kumain baba na sana ako sa bed para ilagay yung pinagkainan ko sa may table ng kumirot yung puson ko kaya bigla akong napa upo.

"Aray!"- mahinang daing ko pero parang narinig ito ni fraser kaya agad siyang tumayo at nilapitan ako

"Hey what's wrong"- may pag aalalang tanong niya

"wala"- i coldly said to him at pinilit kong tumayo para malagay sa may table yung pinag kainan ko

"Give me that i'll put that on the table just lie back down there"- seryosong saad niya pero nagmamatigas parin ako pinilit ko paring makatayo kahit kumikirot yung abdomen ko. Maglalakad na sana ako ng mas kumirot pa ito kaya muntikan na akong matumba and thankfully nasalo ako ni fraser.

And to his reaction right now i know his mad

"BULLSHIT CHANTAL! why are you such a hard headed huh? sabi ko diba na humiga ka lang diyan at ko na ang bahala dito pero nag matigas ka parin kung wala ako sa likuran mo sigurado akong bagsak ka na ngayon diyan sa semento. Ako na nga itong nagmagandang loob nakaka stress ka!"- sigaw niya saakin pero kahit galit siya ay nagawa niya parin akong tulungan pabalik sa bed